Grupa generała Jana Rządkowskiego
| ||
Historia | ||
Państwo | II Rzeczpospolita | |
Sformowanie | 1920 | |
Rozformowanie | 1920 | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | gen. Jan Rządkowski | |
Działania zbrojne | ||
Wojna polsko-bolszewicka Bitwa nad Autą | ||
Organizacja | ||
Rodzaj wojsk | piechota | |
Podległość | 4 Armia |
Grupa generała Jana Rządkowskiego – wyższy związek taktyczny Wojska Polskiego okresu wojny polsko-bolszewickiej.
Zadanie i walki grupy
Grupa sformowana została w czasie walk nad Berezyną i Autą. W lipcu 1929 stanowiła północne skrzydło 4 Armii gen. Stanisława Szeptyckiego[1].
4 lipca 1920 wojska Frontu Zachodniego Michaiła Tuchaczewskiego rozpoczęły ofensywę nad Autą. Wojska polskie nie wytrzymały uderzenia. 11 Dywizja Piechoty i 1 Dywizja Litewsko-Białoruska wycofywały się pod naporem sowieckiej 3 Armii. 6 lipca gen. Szeptycki zarządził dalsze wycofanie wojsk na linię starych okopów niemieckich i nakazał obsadzenie linii jezioro Dryświaty – Koziany – Postawy – jezioro Miadzioł – Narocz[2]. Odejście grupy gen. Rządkowskiego na południowy zachód w kierunku na Mołodeczno otwierało drogę na zachód sowieckiej 3 Armii i części sił 15 Armii. Jednak przeciwnik nie dostrzegł nadarzającej się okazji i błąd polskiego dowództwa nie został należycie wyzyskany[3].
Struktura organizacyjna
Skład w lipcu 1920[4]:
- dowództwo grupy
- 1 Dywizja Litewsko-Białoruska
- 11 Dywizja Piechoty
Skład 1 sierpnia 1920[5]:
Przypisy
- ↑ Wysocki (red.) 2005 ↓, s. 17.
- ↑ Wysocki (red.) 2005 ↓, s. 18.
- ↑ Odziemkowski 2004 ↓, s. 22.
- ↑ Odziemkowski 2004 ↓, s. 21.
- ↑ Odziemkowski 2004 ↓, s. 79.
Bibliografia
- Otton Laskowski (red.): Encyklopedia wojskowa. T. I. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowego Instytutu Naukowo-Wydawniczego, 1931.
- Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
- Wiesław Wysocki (red.): Szlakiem oręża polskiego; vademecum miejsc walk i budowli obronnych. T. 2, poza granicami współczesnej Polski. Warszawa: Wydawnictwo „Gamb”, 2005. ISBN 83-7399-050-X.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).