Gryf Wejherowo

Gryf Wejherowo

Pełna nazwa	Wejherowski Klub Sportowy „Gryf”
Przydomek	Żółto-czarni
Barwy	żółto-czarne
Data założenia	1921 jako TS Kaszubia[1]
Liga	IV liga
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Adres	ul. Wzgórze Wolności 1 84-200 Wejherowo
Stadion	Stadion WKS Gryf Wejherowo
Prezes	Dariusz Mikołajczak
Trener	Grzegorz Lisewski
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Strona internetowa

WKS „Gryf” – najstarszy istniejący polski klub sportowy w województwie pomorskim założony w roku 1921 z siedzibą w Wejherowie. Obecnie znany głównie za sprawą zespołu piłki nożnej grającego w IV lidze. W trakcie sezonu 2011/2012 brał udział w Pucharze Polski, w którym odnosił sukcesy w spotkaniach z reprezentantami dwóch pierwszych szczebli systemu ligowego PZPN.

Historia

Lata międzywojenne

W kwietniu 1921 roku z inicjatywy Bronisława Lorenca, braci Jagodzińskich i Leona Prusińskiego doszło do założenia pierwszego towarzystwa gimnastycznego, którym był „Sokół” Gniazdo Wejherowo, a niedługo po tym „Siły” i właściwego przodka obecnego Wejherowskiego Klubu Sportowego – „Kaszubii” oraz innych mniejszych stowarzyszeń. Dzięki nim miasto zasłynęło z bokserów należących do krajowej czołówki i biegaczy długodystansowych, mimo że brakowało nowoczesnych ośrodków treningowych. Te zostały oddane do użytku w 1927. „Sokół” zrzeszał 700 członków. Regularnie także organizowano różnego rodzaju zawody i goszczono przyciągające krajowe sławy turnieje, między innymi o „Błękitną Wstęgę Bałtyku” w tenisie^[1]. W latach 1929–1930 Kaszubia była zespołem Pomorskiej A-Klasy^[2]. Rozwój tego ruchu został zatrzymany przez II wojnę światową.

Lata powojenne

Niedługo po wyzwoleniu spod okupacji niemieckiej, w kwietniu 1945, spadkobiercą tradycji klubów dwudziestolecia międzywojennego stał się Gryf. Równolegle istniały jednosekcyjne „Wejherowianka” i „Czytelnik”, jednak szybko zakończyły one swoją działalność.

Dziedzictwo, które otrzymał Miejski Międzyzakładowy Klub Sportowy „Gryf” (oficjalna nazwa od roku 1952) przejawiało się przede wszystkim w boksie. Spod jego skrzydeł wyszła cała generacja czołowych pięściarzy zarówno krajowych, jak i europejskich, a także olimpijskich. Mimo tych sukcesów znaczenie wejherowian malało za sprawą braku środków na rozwój. W 1952 także ukończono kompleks sportowy przy ulicy Wałowej, czego efektem był początek bytu kręglarstwa. Wejherowianie zdobyli w tej dziedzinie Drużynowe Mistrzostwo Polski Kobiet.

W latach siedemdziesiątych doszło do pierwszego potwierdzonego awansu drużyny seniorów sekcji piłkarskiej na III poziom rozgrywek, na którym Żółto-czarni rywalizowali przez następne 3 lata, po czym zespół spadł do niższej ligi. Dekadę później swoje pięć minut miał oddział koszykarski (który osiągnął poziom międzywojewódzki) i lekkoatletyczny. Mimo tego największą popularnością zaczynali się cieszyć piłkarze. Było to spowodowane wzrostem liczby młodzieżowców i w przyszłości spowodowało dominację tej sekcji nad innymi^[1].

W 1992 drużyna piłkarska seniorów po raz kolejny awansowała do III ligi, w której utrzymała się przez 5 lat. Do spadku, już jako WKS Gryf Wejherowo doszło w wyniku reformy systemu rozgrywkowego, jednak rok później wejherowianie wywalczyli mistrzostwo i powrócili do poprzedniej klasy. W 1995 doszło także do odłączenia lekkoatletów i utworzenia KS Wejher Wejherowo.

W ostatnim roku XX wieku członkowie klubu wywalczyli awans do superligi sekcji kręglarskiej. W Gryfie poza dwoma wcześniej wymienionymi istniał także trzeci oddział – brydż sportowy, który w 2000 awansował z klasy okręgowej do III ligi^[1]. Zostały one rozwiązane z powodu wysokiego zadłużenia dwa lata później^[3].

Od roku 2004 do roku 2006 prezesem wejherowskiego klubu był Roman Necel, od 2006 roku do 2014 Rafał Szlas. Po roku od tej zmiany w zarządzie główny zespół piłki nożnej spadł z IV na piąty szczebel rozgrywek, by w roku następnym ponownie awansować (2006), a w 2009 wraz z Chojniczanką Chojnice przedostać się do nowej III ligi grupy pomorsko-zachodniopomorskiej. Gryf rywalizował na tym poziomie przez kolejne 3 lata, po czym wywalczył ponownie awans, tym razem do II ligi.

3 maja 2011 roku dotychczasowy szkoleniowiec – Wojciech Wasiek – po meczu z Orlętami Reda zrezygnował ze swojej funkcji^[4]. Dzień później Wiesław Renusz, który jest dyrektorem sportowym Wejherowian, poinformował o nominacji dotychczasowego trenera Orkanu Rumia Grzegorza Nicińskiego, który był między innymi piłkarzem Wisły Kraków, Pogoni Szczecin, czy Arki Gdynia^[5]. Pod wodzą nowego szkoleniowca Żółto-czarni rozegrali najlepszy sezon w historii klubu awansując między innymi do ćwierćfinału Pucharu Polski. Ten jednak został odsunięty od stanowiska 12 października 2012 roku na skutek dyskwalifikacji przez PZPN^[6]. Następcą Grzegorza Ncińskiego został Dariusz Mierzejewski.

W 2011 roku została także wydana książka „9 Dekad Gryfa” z okazji 90-lecia istnienia klubu. Zawarta w niej została cała historia WKSu i jest to pierwsza książka w której zebrano dorobek klubu.

Sukcesy

• Osiągnięcie superligi w kręglarstwie
• Drużynowe Mistrzostwo Polski kobiet (kręglarstwo)^[1]
• Występy w II lidze w piłce nożnej w latach 2012–2014 oraz dawnej III lidze w latach 1973–1976, 1992–1997 i 1998–2004^[8].
• Zwycięzca Pucharu Polski Pomorskiego ZPN (1998, 2000, 2003, 2011^[9][10])
• Ćwierćfinalista centralnego Pucharu Polski PZPN (2011)
  1. Eliminacja ówczesnego lidera tabeli Ekstraklasy – Korony Kielce (1:0)^[11]
  2. Pokonanie Górnika Zabrze (1:0)^[12]

Puchar Polski 2011/2012

Awans i rundy wstępne

W czerwcu 2011 Gryf po raz czwarty w swojej historii sięgnął po Puchar Polski Pomorskiego ZPN pokonując w finale Gryfa 2009 Tczew. Zakwalifikował się tym samym do rundy przedwstępnej szczebla centralnego tychże rozgrywek. Jego pierwszym przeciwnikiem był reprezentant I ligi Olimpia Grudziądz. III-ligowiec, mimo że był skreślany jako zwycięzca, wygrał to spotkanie na swoim stadionie 1:0. Następnie do Wejherowa zawitał Zawisza Bydgoszcz. Ponownie faworytem byli goście.Ostatecznie po 120 minutach i rzutach karnych awansowali gospodarze 4:3. Z końcem sierpnia na Wzgórze Wolności zawitał zespół Sandecji Nowy Sącz. Był to trzeci przeciwnik reprezentujący II poziom rozgrywek ligowych i trzeci mecz dla podopiecznych Grzegorza Nicińskiego w ciągu tygodnia, którzy równolegle brali udział w kolejnych kolejkach IV szczebla grupy bałtyckiej. Także tym razem zwyciężyli żółto-czarni (1:0), dołączając do pozostałych 15 zespołów, które miały się spotkać z drużynami czołowej polskiej ligi sezonu 2010/2011.

Pierwszy raz z Ekstraklasą

Następne losowania przyniosły pierwsze w 90-letniej historii klubu spotkania z zespołami z Ekstraklasy. Przeciwnikiem zespołu ze Wzgórza Wolności miała stać się Korona Kielce^[11]. Do konfrontacji doszło 21 września i zakończyło się ono kolejną niespodzianką, podobnie, jak następna rudna, w której Wejherowo podjęło Górnika Zabrze^[13]. Transmisję ze spotkań zakończonych wynikiem 1:0 przeprowadziła Twoja Telewizja Morska. Strzelcami w tych rundach byli Krzysztof Wicki i Mateusz Toporkiewicz. Jednocześnie sponsor tytularny, przedsiębiorstwo budowlane Orlex, obiecało zespołowi milion złotych premii za zdobycie najwyższego trofeum krajowego^[14]. W wyniku losowania, które odbyło się 21 listopada, ostatnim przeciwnikiem Gryfitów została Legia Warszawa. Dwumecz ćwierćfinałowy pomiędzy tymi zespołami został rozegrany wiosną 2012 roku. Pierwsze spotkanie w Wejherowie zakończyło się dla klubu wysoką przegraną 0:3^[15], co skreśliło szansę na awans, jednak mecz rewanżowy na Pepsi Arenie mógł się zakończyć kolejną sensacją, gdyż do ostatnich sekund warszawska Legia przegrywała po strzale Tomasza Kotwicy z Gryfem 0:1, wyrównującego gola tuż przed upłynięciem doliczonego czasu gry zdobył Michał Żyro^[16].

Duda

Kostuch

Kochanek

Oleszczuk

Felisiak

(Szudrowicz)

Kotwica

Szymański

(Pietroń)

(Krzemiński)

Gicewicz

Kołc (k)

Toporkiewicz

Fidziukiewicz

Wyjściowa jedenastka Wejherowian z historycznego spotkania wyjazdowego z Legią Warszawa

Historyczne nazwy klubu

• 1921: Towarzystwo Sportowe „Kaszubia” Wejherowo^[1]
• 1945: Klub Sportowy „Gryf”
• 1952: Miejski Międzyzakładowy Klub Sportowy „Gryf”
• 1998: Wejherowski Klub Sportowy „Gryf”
• 2005: Wejherowski Klub Sportowy „Gryf-Northpol” Wejherowo^[17]
• 2007: Wejherowski Klub Sportowy „Gryf Orlex” Wejherowo
• 2012: Wejherowski Klub Sportowy „Gryf Orlex”^[18]
• 2014: Wejherowski Klub Sportowy „Gryf”

Herb i barwy

Herb klubu przedstawia czarnego, kaszubskiego gryfa w koronie, zwróconego w lewo na prostej złotej tarczy, dla której tłem jest błękitne koło otoczone dodatkowo przez złoto-biało-złoty pierścień, na którym widnieje tego samego koloru co obramowanie okręgu nazwa klubu oraz sześcioramienna gwiazda.

Żółto-czarne barwy zespołu są bezpośrednim nawiązaniem do Kaszub, z których wywodzi się Wejherowski Klub Sportowy i stanowią one podstawę ubarwienia strojów domowych i wyjazdowych oraz akcentów na nich występujących.

Infrastruktura

Stadion

WKS spotkania w których pełni rolę gospodarza rozgrywa na stadionie „WKS Gryf” znajdującym się w lasach okalających miasto Wejherowo, na Wzgórzu Wolności. Budowa obiektu została rozpoczęta w 1924 roku i zakończona 3 lata później. Na jego terenie znajdują się dwa boiska trawiaste: Główne o wymiarach 100 × 67 metrów i mniejsze, treningowe, znajdujące się na wzniesieniu w południowej części parceli. Obszar ten miał być początkowo zagospodarowany jako strzelnica wojskowa^[19]. Trybuny stadionu mają pojemność 1050 miejsc, jednak w przypadku zezwolenia na wykorzystanie miejsc stojących jego pojemność może wzrosnąć do 2500.

Kadra

Zawodnicy

Stan na 1 sierpnia 2019^[21][22]

Nr Poz. Piłkarz 1 1 bramkarzBR Dawid Leleń 2 2 obrońcaOB Igor Biedrzycki 3 3 pomocnikPO Bartosz Gęsior 4 2 obrońcaOB Tomasz Wojcinowicz 5 2 obrońcaOB Oskar Koprowski 6 3 pomocnikPO Przemysław Czerwiński 7 2 obrońcaOB Maciej Prusinowski 9 4 napastnikNA Mateusz Majewski 10 3 pomocnikPO Maksymilian Hebel 11 2 obrońcaOB Mateusz Goerke 12 1 bramkarzBR Wiesław Ferra 13 2 obrońcaOB Mariusz Sławek

Nr Poz. Piłkarz 14 4 napastnikNA Paweł Czychowski 17 3 pomocnikPO Mikołaj Gabor 18 3 pomocnikPO Marcin Burkhardt 19 3 pomocnikPO Filip Szewczyk 20 3 pomocnikPO Tomasz Kolus 21 3 pomocnikPO Jakub Pek 23 4 napastnikNA Szymon Nowicki 24 2 obrońcaOB Kamil Kankowski 3 pomocnikPO Fabian Kątny 3 pomocnikPO Kacper Małolepszy 3 pomocnikPO Jakub Poręba

Personel

• Grzegorz Lisewski (główny trener)
• Adam Duda (trener bramkarzy)

Dotychczasowi trenerzy

Lata urzędowania	Imię i nazwisko	Uwagi
1921-1994	Nieznany
1994-1997	Mieczysław Gierszewski
1997-2004	Wojciech Bork	Piłkarz klubu
2004-2005	Dariusz German[23]
2005-2007	Ryszard Szewczyk[8]
2007	Tomasz Unton
2008-2011	Wojciech Wasiek	Piłkarz klubu
2011-2012	Grzegorz Niciński	Zdyskwalifikowany na 8 miesięcy za udział w wydarzeniach z sezonu 2003/2004
2012-2013	Dariusz Mierzejewski
2013-2014	Grzegorz Niciński
2014-2015	Tomasz Kotwica	Piłkarz klubu
2015-2016	Piotr Rzepka
2016	Mariusz Pawlak
2017	Jarosław Kotas	Asystent pełniący tymczasowo funkcję pierwszego trenera
2017	Piotr Rzepka
2018	Jarosław Kotas	Asystent pełniący tymczasowo funkcję pierwszego trenera
2018	Tomasz Kotwica	Trener juniorów pełniący tymczasowo funkcję pierwszego trenera zespołu
2018-2019	Zbigniew Szymkowicz
2019-2020	Łukasz Kowalski

Kibice

Obecnie kibice Gryfa Wejherowo nie są w żaden sposób stowarzyszeni. W przeszłości za oprawę meczową i doping odpowiadało Stowarzyszenie Żółto-czarni. Zajmowało się ono także organizacją akcji charytatywnych (np. Żółto-czarny Mikołaj) i corocznego turnieju „Gryf Wejherowo Cup”^[1]. Zostało ono rozwiązane w październiku 2012 roku.

Olbrzymią popularnością wśród kibiców cieszą się „Wielkie Derby Małego Trójmiasta Kaszubskiego” w których udział biorą Gryf Wejherowo, Orkan Rumia i Orlęta Reda.

Hymn

Wejherowski Klub Sportowy posiada swój własny hymn, który jest odtwarzany na stadionie przed większością spotkań ligowych^[24].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona klubu
• Gryf Wejherowo na 90minut.pl