Grzęda Mirowsko-Bobolicka

Fragment Mirowskich Skał

Grzęda Mirowsko-Bobolicka lub Grzęda Mirowska – skaliste wzgórze między Zamkiem w Mirowie a Zamkiem w Bobolicach na Wyżynie Częstochowskiej[1]. Ma długość około 2 km i przebieg równoleżnikowy. Jest w dużym stopniu bezleśne. Znajduje się na nim szereg ostańców skalnych zwanych Mirowskimi Skałami, ciągnących się na przestrzeni kilkuset metrów od Zamku w Mirowie na wschód[2]. W skałach tych znajdują się także jaskinie. Najdłuższa jest Jaskinia Sucha. Ma 75 m długości i jest bardzo niebezpieczna. W namulisku przestronnej jaskini Stajnia archeolodzy znaleźli jedyne w Polsce fragmenty szczątków neandertalczyka[3]. Oprócz nich w grzędzie znajdują się jeszcze inne, mniejsze jaskinie: Obora, Komin w Studnisku Mirowskim, Schronisko pod Czwartą Grzędą, Schronisko pod Skoczkiem, Schronisko koło Trzech Sióstr, Studnia w Studnisku przy Zamku[4].

Grzęda Mirowsko-Bobolicka jest obszarem turystyczno-rekreacyjnym. Jej grzbietem biegnie Szlak Orlich Gniazd. Z szlaku wiodącego szczytami skał rozciąga się szeroka panorama widokowa. Okolice skał są trawiaste, skały porasta roślinność kserotermiczna[3]. Skały Mirowskie są popularnym obiektem wspinaczy skalnych. Ponadawali oni nazwy poszczególnym skałom i wyznaczyli w nich około 150 dróg wspinaczkowych[5]. Obszar ten jest także miejscem rekreacji dla rodzin z dziećmi, a w zimie biegaczy narciarskich[3].

Przypisy

  1. ↑ Na podstawie tablicy informacyjnej zamontowanej przy jaskini Stajnia w obrębie Mirowskich Skał
  2. ↑ Mapa. Jura Krakowsko-Częstochowska. Część północna 1:52 000, Warszawa: ExpressMap, 2015, ISBN 978-83-88112-71-3.
  3. ↑ a b c Grzęda Mirowska [dostęp 2018-05-17].
  4. ↑ Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny - Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2021-09-23].
  5. ↑ Topo wspinaczkowe portalu górskiego [dostęp 2018-05-17].

Media użyte na tej stronie