Grzegorz (Poletajew)
| Lew Poletajew | |
| Biskup omski i siemipałatyński | |
.jpg) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data urodzenia | 1831 (?) |
| Data i miejsce śmierci | 15 marca 1914 |
| Miejsce pochówku | |
| Biskup omski i siemipałatyński | |
| Okres sprawowania | 1895–1900 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne | 10 października 1854 |
| Prezbiterat | 21 października 1854 |
| Chirotonia biskupia | 3 lutego 1891 |
| Data konsekracji | 3 lutego 1891 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||
| Miejsce | |||||
| Konsekrator | |||||
| |||||
Grzegorz, imię świeckie Lew Poletajew (ur. prawdopodobnie w 1831, zm. 15 marca 1914 w Moskwie[1]) – rosyjski biskup prawosławny.
Życiorys
Ukończył seminarium duchowne w Niżnym Nowogrodzie, a następnie Kazańską Akademię Duchowną (1854). Po uzyskaniu dyplomu został zatrudniony w Akademii jako wykładowca Pisma Świętego i języka hebrajskiego. 10 października 1854 złożył wieczyste śluby mnisze, zaś 21 października tego samego roku został wyświęcony na hieromnicha. Rok później obronił dysertację magisterską w dziedzinie teologii, zaś w 1865 został profesorem nadzwyczajnym Kazańskiej Akademii Duchownej[2].
W 1867 został rektorem seminarium duchownego w Ufie, otrzymując równocześnie godność archimandryty. Funkcję tę pełnił przez dwa lata. Od 1872 do 1877 był wykładowcą seminarium duchownego we Włodzimierzu, następnie od 1877 do 1888 rektorem seminarium duchownego w Irkucku. Od 1888 do 1891 zasiadał w komitecie ds. cenzury cerkiewnej w Petersburgu[2].
3 lutego 1891 przyjął w Petersburgu chirotonię biskupią i został biskupem pomocniczym eparchii wileńskiej i litewskiej z tytułem biskupa kowieńskiego. W 1892 został biskupem turkiestańskim i taszkenckim[2]. Działał na rzecz wzniesienia w Wiernym, ówczesnej siedzibie biskupów turkiestańskich, soboru katedralnego, przeznaczając na ten cel (za zgodą miejscowego generał-gubernatora) środki zgromadzone w cerkwiach Rosji na rzecz ofiar trzęsienia ziemi w regionie w 1887[3]. Zamierzał prowadzić działalność misyjną wśród Kirgizów, jednak generał-gubernator Turkiestanu Aleksandr Wriewski uważał, że było to bezcelowe i nie zgodził się na jej zainicjowanie. Biskup zdołał natomiast pozyskać do służby duszpasterskiej w eparchii pewną grupę duchownych, chociaż była ona biedna i z niewielką liczbą wiernych[4].
Przed ukończeniem prac nad soboru został przeniesiony na katedrę omską i siemipałatyńską, której ordynariuszem pozostawał do 1900. W wymienionym roku przeniesiony do Moskwy, żył początkowo w monastyrze Dońskim na prawach przełożonego, następnie w monasterze Nowospasskim[2]. Tam w 1914 zmarł i został pochowany[1].
Przypisy
- ↑ a b ГРИГОРИЙ (ПОЛЕТАЕВ)
- ↑ a b c d Григорий (Полетаев). [dostęp 2012-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-22)].
- ↑ Свято-Вознесенский Кафедральный собор города Алматы. [dostęp 2012-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-17)].
- ↑ J. Rohoziński, Bawełna, samowary i Sartowie. Muzułmańskie okrainy carskiej Rosji 1795–1916, Wydawnictwo Akademickie Dialog, Warszawa 2014, s. 300-301.
Media użyte na tej stronie
Епископ Григорий – управляющий Донским монастырём