Grzegorz Markowski
Grzegorz Markowski (2022) | |
Imię i nazwisko | Grzegorz Bogusław[a] Markowski |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 23 września 1953 |
Gatunki | |
Zawód | |
Aktywność | od 1974 |
Wydawnictwo | |
Powiązania | Hazard, Samolot |
Zespoły | |
Perfect (1980–1983, 1987, 1993–2020) | |
Odznaczenia | |
Grzegorz Bogusław[a] Markowski (ur. 23 września 1953 w Józefowie) – polski piosenkarz, kompozytor i autor tekstów[1][2]. Wokalista i frontman zespołu Perfect[3]. Uznawany za jednego z najważniejszych i najpopularniejszych polskich muzyków rockowych[4]. Wykonawca takich przebojów jak „Autobiografia”, „Nie płacz Ewka”, „Niewiele ci mogę dać”, „Ale wkoło jest wesoło”, „Niepokonani” czy „Chcemy być sobą”.
Życiorys
Ukończył szkołę średnią. Po zaliczeniu matury podjął pracę w Zakładzie Materiałów Magnetycznych „Polfer”[5].
Karierę muzyczną zaczynał od śpiewania w amatorskiej grupie Watabah, następnie udzielał się jako wokalista w Studio Piosenki ZAKR[5]. W latach 1974–1978 kontynuował karierę, występując w Teatrze na Targówku i jednocześnie pobierając lekcje śpiewu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej na Okólniku[5]. W 1976 wziął udział w koncercie „Debiutów” podczas 14. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[6] oraz nagrał główny motyw muzyczny do serialu 07 zgłoś się. Od 1977 śpiewał w zespole Victoria Singers[7], z którym rok później, w 1978 wystąpił w ramach 16. KFPP w Opolu[6]. W tym samym roku występował również jako solista na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Castlebar i otrzymał nagrodę za interpretację utworu „Little Things”. Wziął także udział w Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze[8]. Utwór „Little Things” ukazał się w postaci singla[9], którego jeden z egzemplarzy dotarł do Bogdana Olewicza i Zbigniewa Hołdysa, którzy następnie złożyli Markowskiemu propozycję współpracy[10].
W latach 1980–1983 występował jako główny wokalista zespołu Perfect, z którym nagrał trzy płyty: Perfect (1981)[11], Unu (1982)[12], Live (1982)[13]. W 1983 grupa została rozwiązana, a Markowski zaczął występować z formacjami Hazard i Samolot. W 1984 wziął udział w nagraniu utworu „Jestem nieporozumienie” na płytę różnych wykonawców pt. Żeglując w dobry czas[14]. W tym czasie zatrudnił się w firmie budowlanej swojego brata i pracował jako malarz przy budowie początkowych stacji warszawskiego metra[15].
W 1987 nakładem wytwórni Polskie Nagrania ukazał się jego solowy album pt. Kolorowy telewizor nagrany z muzykami formacji Samolot. W tym samym roku wraz z reaktywowanym Perfectem zagrał kilka koncertów (m.in. na Stadionie Dziesięciolecia w ramach „Perfect Day”[16] oraz Gdańskiej Hali Olivia[17]). Koncert z Hali Olivia został udokumentowany na trzypłytowym wydawnictwie Live 1' April 1987[18][19][20]. W 1989 Perfect bez Markowskiego wyjechał do USA[21]. Markowski kontynuował swoją solową karierę. Jako solista występował m.in. na KFPP w Opolu w 1990[22] i na koncercie Trzy Dekady Rocka w Sopocie w 1991[23].
W 1993 wziął udział w kolejnej reaktywacji grupy Perfect powracając do niej na stałe. Powodem reaktywacji zespołu okazał się konflikt byłego menadżera Perfectu – Serweryna Reszki ze Zbigniewem Hołdysem po tym, jak ten w 1992 wypuścił na rynek nieautoryzowane przez pozostałych członków zespołu wydawnictwa płyt CD przywłaszczając jednocześnie wszystkie dochody ze sprzedaży[24]. Z tego powodu grupa reaktywowała się bez Hołdysa w składzie. W 1994 wydała płytę zatytułowaną Jestem, na której znalazł się przebój „Kołysanka dla nieznajomej”. W kolejnych latach Perfect systematycznie koncertował i wydawał nowe płyty.
W 1997 Markowski wziął udział w nagraniu singla „Moja i twoja nadzieja”, którego dochód został przeznaczony na rzecz powodzian[25]. W nagraniu zaśpiewali również m.in. Czesław Niemen, Maryla Rodowicz i Edyta Bartosiewicz.
W latach 2000–2001 na antenie radia RMF FM prowadził Perfekcyjną kolekcję[26]. W 2010 wraz z Ryszardem Sygitowiczem wydał płytę Markowski & Sygitowicz. Album ten uważa się za drugi solowy w dorobku Markowskiego. W 2019 wydał wspólną płytę z córką Patrycją Markowską pt. Droga. Jak sam twierdzi, jest to ostatnia płyta w jego karierze[27]. W tym samym roku ogłosił odejście z zespołu Perfect[28]. Ostatnie koncerty z zespołem zagrał w 2020. Rok później, w 2021 członkowie grupy (Jacek Krzaklewski, Dariusz Kozakiewicz i Piotr Urbanek) poinformowali za pośrednictwem oficjalnego profilu zespołu w portalu internetowym Facebook o definitywnym zakończeniu działalności Perfectu[29].
Życie prywatne
Jest drugim z trzech synów prawniczki i inżyniera budownictwa. Jest starszym o pięć lat bratem Rafała Markowskiego, biskupa pomocniczego archidiecezji warszawskiej[30]. W 1973 ożenił się z Krystyną, tancerką, z którą ma córkę Patrycję (ur. 1979)[31]. Z innego związku ma syna Piotra[32][33].
Nagrody i odznaczenia
Postanowieniem prezydenta RP Bronisława Komorowskiego z 30 maja 2014 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w pracy twórczej i działalności artystycznej, za osiągnięcia w promowaniu polskiej kultury[34][35]. 11 września 2015 przyjął nagrodę w postaci srebrnego medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[36]. W 2016 został ambasadorem zorganizowanych w Krakowie Światowych Dni Młodzieży[37].
Filmografia
Źródło[38].
- 1984 – Miłość z listy przebojów, jako wykonawca piosenki finałowej
- 1986 – Maskarada, wykonanie piosenek
- 2001 – Córa marnotrawna, jako guru
- 2005 – Solidarność, Solidarność, jako Grzegorz Markowski
- 2008 – Tylko miłość, jako Grzegorz Markowski (odcinek 50)
- 2018 – Pensjonat nad rozlewiskiem, jako Grzegorz Markowski (odcinek 3)
Udźwiękowienie filmów
- 1976–1978 – temat muzyczny do produkcji 07 zgłoś się
- 1984 – Miłość z listy przebojów, utwory: Szalik bordo, Filozofia łu bu du albo poradnik damskiego boksera, Krzyk, Ja kocham rock
- 1988 – temat muzyczny do serialu W labiryncie
- 1998 – Ekstradycja 3, utwór: Twoje miasto
- 1998 – Spona, utwory: Chyba że mnie pocałujesz, Wymyśliłem ciebie, Jeszcze swój egzamin zdasz
- 2001 – Zostać miss, utwór: Miłość rośnie w nas
- 2004 – RH+, utwór: Gdy pojawiłaś się
- 2006 – Fałszerze – powrót Sfory, utwór: Zło
Dyskografia
Albumy solowe
Rok | Tytuł | Pozycja na liście | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
POL | |||||||||
1987 | Kolorowy telewizor
| – | |||||||
2010 | Markowski & Sygitowicz (oraz Ryszard Sygitowicz)
| 19[39] | |||||||
2019 | Droga (oraz Patrycja Markowska)
| 7[41] | |||||||
„–” pozycja nie była notowana. |
Single
Rok | Tytuł | Pozycja na liście | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
LP3 [42] | |||||||||
1978 | „Długo i Szczęśliwie / Ogrzej Moje Serce”[43] | – | |||||||
1978 | „Little Things / Życie Długo Trwa”[9] | – | |||||||
2018 | „Na szczycie” (oraz Patrycja Markowska)[44] | – | |||||||
2019 | „Lustro” (oraz Patrycja Markowska)[45] | – | |||||||
„Aż po horyzont” (oraz Patrycja Markowska) | – | ||||||||
"Echem zostawimy ślad" (oraz Patrycja Markowska)[46] | – | ||||||||
„–” pozycja nie była notowana. |
Inne notowane utwory
Rok | Tytuł | Pozycja na liście | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
LP3 [42] | WiR [47] | SLiP [48] | |||||||
1984 | „Kilka z nich” | 10 | – | – | |||||
1986 | „Malowane dni” | 26 | – | – | |||||
1998 | „Wymyśliłem ciebie” (oraz Mika Urbaniak) | 15 | – | 41 | |||||
„Niewiele ci mogę dać” (oraz Richard Clayderman) | 11 | – | – | ||||||
2007 | „Powiedz, czy jest raj” | 47 | – | – | |||||
2008 | „Dwoje różnych” (oraz Dorota Miśkiewicz) | 50 | – | – | |||||
2009 | „Z tobą” (oraz Patrycja Markowska) | – | 2 | – | |||||
2010 | „Każdej nocy” (oraz Ryszard Sygitowicz) | 47 | – | – | |||||
„–” pozycja nie była notowana. |
Gościnnie
- 1997 – Hey – „Moja i twoja nadzieja” (oraz Niemen i inni)[25]
- 2005 – Patrycja Markowska – „Nie zatrzyma nikt”[49]
- 2005 – Budka Suflera – „Pokonamy fale” (oraz Rodowicz, Wodecki i inni)[50]
- 2018 – Lady Pank – „Mniej niż zero” (oraz Kowalska, Organek, Rogucki, Wyrostek)[51]
- 2018 – Lady Pank – „Moje Kilimandżaro”[52]
- 2021 – L.U.C. – „Więcej” (oraz Patrycja Markowska, Bisz, Rebel Babe)[53]
- 2022 – Patrycja Markowska – „Kieszenie”[54]
Uwagi
Przypisy
- ↑ Wyznanie Lwa, Discogs [dostęp 2019-01-30] (ang.).
- ↑ Taki Jestem, Discogs [dostęp 2019-01-30] (wł.).
- ↑ Jerzy Bojanowicz: Grzegorz Markowski – Głodny nowych dźwięków. magazynvip.pl. [dostęp 2010-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-11)]. (pol.).
- ↑ Patrycja Markowska, Grzegorz Markowski „Droga” | Akademickie Radio Centrum 89.0 FM [dostęp 2021-04-07] (pol.).
- ↑ a b c Na emeryturze zagram kota w butach. nowiny.gliwice.pl. [dostęp 2016-09-10]. (pol.).
- ↑ a b Sylwia Gawłowska: Festiwalowe podium. Krajowy Festiwal Polskiej Piosenki w Opolu 1963–2017 we wspomnieniach artystów. 2018, s. 174–175. ISBN 978-83-938344-7-1.
- ↑ Grupa, Zespół VOX | Oficjalna Strona | Bio | O Grupie VOX, Grupa, Zespół VOX | Oficjalna Strona [dostęp 2022-03-01] (pol.).
- ↑ Biuletyn Prasowy: XV Festiwal Piosenki Radzieckiej Zielona Góra '79, nr 1, s. 4.
- ↑ a b Grzegorz Markowski – Little Things. [dostęp 2022-02-01].
- ↑ Michał Kirmuć: Perfect – Warunki zostały spełnione. terazrock.pl. [dostęp 2013-06-26]. (pol.).
- ↑ Perfect – Perfect. [dostęp 2022-03-02].
- ↑ Perfect – Unu. [dostęp 2022-03-02].
- ↑ Perfect – Live. [dostęp 2022-03-02].
- ↑ Various – Żeglując W Dobry Czas. [dostęp 2022-03-12].
- ↑ Urszula Kasprzak , Ewa Anna Baryłkiewicz , Urszula, Grupa Wydawnicza Foksal, 2022, s. 200, ISBN 978-83-280-9679-0 .
- ↑ Perfect Day – 12 września 1987, The Perfect Rock Band Story, 26 października 2016 [dostęp 2019-01-30] (ang.).
- ↑ Perfect – Koncert Hala „Olivia” Gdańsk 1 Kwietnia 1987, Discogs [dostęp 2019-01-30] (ang.).
- ↑ Perfect – Live April 1.1987 Vol.1. [dostęp 2022-03-02].
- ↑ Perfect – Live April 1.1987 Vol. 2. [dostęp 2022-03-02].
- ↑ Perfect – Live April 1.1987 Vol.3. [dostęp 2022-03-02].
- ↑ Perfect w CBGB, The Perfect Rock Band Story, 27 października 2016 [dostęp 2022-03-02] (ang.).
- ↑ Perfect – Fan Club Adrenalina, perfect.art.pl [dostęp 2022-03-02] .
- ↑ Various – Trzy Dekady Rocka – Live 1. [dostęp 2022-03-02].
- ↑ Przewał Hołdysa i Nowy Perfect Bez Niego, The Perfect Rock Band Story, 27 października 2016 [dostęp 2022-03-02] (ang.).
- ↑ a b Hey – Cegiełka Na Rzecz Ofiar Powodzi. discogs.com. [dostęp 2013-12-01]. (ang.).
- ↑ Grzegorz Markowski :: Dyskografia :: RMF FM, rmf.fm [dostęp 2019-01-30] .
- ↑ Grzegorz Markowski: to ostatnia płyta w moim życiu [WYWIAD], Onet Kultura, 26 stycznia 2019 [dostęp 2019-01-30] (pol.).
- ↑ Grzegorz Markowski odchodzi z Perfectu. Rozpoczyna karierę solową | Radio ZET, radiozet.pl, 1574 [dostęp 2022-03-13] (pol.).
- ↑ "Wszystko musi mieć swój koniec". Perfect kończy działalność. Muzycy podali zaskakujący powód, Do Rzeczy, 27 maja 2021 [dostęp 2022-03-13] (pol.).
- ↑ Ks. Rafał Markowski – wywiad z bratem Grzegorza Markowskiego. Stacja7.pl [dostęp 2019-01-30].
- ↑ Sergiusz Królak , Grzegorz Markowski jest z żoną od 50 lat, plejada.pl, 28 kwietnia 2021 .
- ↑ Tygodnik Życie na Gorąco nr 37, 12 września 2013, s. 62.
- ↑ Patrycja Markowska ma brata. muzyka.onet.pl. [dostęp 2006-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-13)]. (pol.).
- ↑ M.P. z 2014 r. poz. 923.
- ↑ 59 odznaczonych za zasługi dla wolności. prezydent.pl, 2014-06-05. [dostęp 2014-06-05].
- ↑ MKiDN – Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis [dostęp 2022-03-13] (pol.).
- ↑ Ambasadorzy. krakow2016.com. [dostęp 2017-06-23].
- ↑ Grzegorz Markowski w bazie filmpolski.pl
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 06.04.2010 – 11.04.2010. olis.onyx.pl. [dostęp 2010-04-16]. (pol.).
- ↑ Droga, empik.com [dostęp 2019-01-30] (pol.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 25.01.2019 – 31.01.2019. olis.onyx.pl. [dostęp 2019-02-07]. (pol.).
- ↑ a b LP3 – Statystyki dla wykonawcy Dorota Miśkiewicz i Grzegorz Markowski. lp3.pl. [dostęp 2012-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-04)]. (pol.).
LP3 – statystyki dla wykonawcy Grzegorz Markowski. lp3.pl. [dostęp 2013-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-04)]. (pol.).
LP3 – statystyki dla wykonawcy Grzegorz Markowski i Mika Urbaniak. lp3.pl. [dostęp 2013-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-04)]. (pol.).
LP3 – statystyki dla wykonawcy Grzegorz Markowski i Ryszard Sygitowicz. lp3.pl. [dostęp 2013-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-04)]. (pol.).
LP3 – statystyki dla wykonawcy Richard Clayderman i Grzegorz Markowski. lp3.pl. [dostęp 2013-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-04)]. (pol.).
LP3 – statystyki dla wykonawcy Hey i goście. lp3.pl. [dostęp 2013-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-04)]. (pol.). - ↑ G. Markowski – Długo I Szczęśliwie. [dostęp 2022-02-01].
- ↑ Patrycja Markowska i Grzegorz Markowski – Na szczycie (Official Video). Wydawnictwo Agora [dostęp 2019-01-30].
- ↑ Patrycja Markowska i Grzegorz Markowski – Lustro (Official video). Wydawnictwo Agora [dostęp 2019-01-30].
- ↑ Patrycja Markowska i Grzegorz Markowski w duecie. Zobacz teledysk „Echem zostawimy ślad”, muzyka.interia.pl [dostęp 2019-07-07] (pol.).
- ↑ Wietrzne Radio. Notowania: 796. wietrzneradio.com. [dostęp 2016-04-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-18)].
- ↑ SLiP – statystyki dla wykonawcy Grzegorz Markowski. radioszczecin.pl. [dostęp 2013-12-01]. (pol.).
- ↑ Patrycja Markowska & Grzegorz Markowski – Nie Zatrzyma Nikt. discogs.com. [dostęp 2013-10-13]. (ang.).
- ↑ Budka Suflera – Pokonamy fale. archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-26)]. (pol.).
- ↑ Mniej nż zero – Lady Pank ft. K. Kowalska, G. Markowski, T. Organek, P. Rogucki, M. Wyrostek. Wydawnictwo Agora [dostęp 2019-01-30].
- ↑ Lady Pank: płyta "LP1". Goście na płycie – Nosowska, Janerka, Rojek i inni, Onet Kultura, 14 czerwca 2018 [dostęp 2022-03-12] (pol.).
- ↑ Grzegorz Markowski nagrał nowy utwór z córką i raperami. Wróci jednak na scenę? [WIDEO] – Antyradio, antyradio.pl, 1637 [dostęp 2022-03-16] (pol.).
- ↑ Patrycja Markowska z płytą "Wilczy pęd" przed wakacjami, PolskieRadio.pl [dostęp 2022-03-12] .
Media użyte na tej stronie
Baretka Srebrnego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"
Grzegorz Markowski, 1983r.
Autor: Stefaniak, Licencja: CC BY-SA 3.0
Zespół Perfect podczas koncertu w Sali Kongresowej (8 maja 2010)
Autor: Kontrola, Licencja: CC BY-SA 4.0
P. Markowska & G. Markowski on the stage (2010).