Grzegorz Sitarski

Grzegorz Aleksander Sitarski
Data urodzenia

12 lutego 1932

Data śmierci

20 lutego 2015

prof. dr hab. nauk fizycznych
Specjalność: astrofizyka, mechanika nieba
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Profesura

1982

Praca naukowa
Instytucja

Polska Akademia Nauk

Instytut

Centrum Badań Kosmicznych PAN

Grzegorz Aleksander Sitarski (ur. 12 lutego 1932, zm. 20 lutego 2015) – polski astronom, profesor doktor habilitowany, profesor Centrum Badań Kosmicznych PAN.

Życiorys

Był synem Mieczysława i Jadwigi, nauczycieli w Nadarzynie.

W 1957 ukończył studia astronomiczne na Uniwersytecie Warszawskim[1]. Przez wiele lat był pracownikiem naukowym Obserwatorium Astronomicznego i Wydziału Fizyki Uniwersytetu w Białymstoku[1][2]. Interesował się głównie astrofizyką i mechaniką nieba. Zajmował się uwzględnianiem niegrawitacyjnych efektów w orbitach komet i planetoid. M.in. udało mu się powiązać obserwacje planetoid (1862) Apollo i (2101) Adonis wykonane w latach 30. i 70. XX wieku. Badał również orbity komet jednopojawieniowych.

W latach 1979–1982 był prezydentem Komisji 20. Międzynarodowej Unii Astronomicznej. Był promotorem 4 prac doktorskich.

W latach 1998–2005 pracował również na Uniwersytecie w Białymstoku.

Nazwiskiem Sitarskiego nazwano planetoidę (2042) Sitarski.

Był mężem Anny Sitarskiej[3].

Przypisy

  1. ↑ a b Krzysztof Ziołkowski, Tropiciel komet. Grzegorz Sitarski (1932–2015), „Urania - Postępy Astronomii”, 86 (5), 1 września 2015, s. 26-30, ISSN 1689-6009 (pol.).
  2. ↑ Prof. dr hab. Grzegorz Aleksander Sitarski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2013-04-20].
  3. ↑ Jan Leończuk Rozterki redaktora "Księgi Jubileuszowej", w: Od księgoznawstwa przez bibliotekoznawstwo do nauki o informacji XXI wieku, wyd. Książnica Podlaska im. Łukasza Górnickiego, Białystok 2007, s. 8