Grzegorz Woźniak (prezenter)

Ten artykuł od 2015-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Marian Grzegorz Woźniak (ur. 1 lutego 1940^[1][2] w Piotrkowie Trybunalskim) – polski dziennikarz telewizyjny, prezenter Dziennika Telewizyjnego w TVP w okresie propagandy sukcesu lat 70., były współpracownik Wojskowych Służb Informacyjnych^[3] i Służby Bezpieczeństwa (TW Cezar).

Życiorys

Pracę w Telewizji Polskiej rozpoczął w latach 60. jako prezenter i reporter Dziennika Telewizyjnego. Przez pewien czas był głównym prowadzącym sztandarowy program informacyjny Wieczór z Dziennikiem. W drugiej połowie lat 70. Mariusz Walter zaprosił go do przygotowywania i przedstawiania w mało oficjalny sposób i z dużą dozą humoru ostatnich, wieczornych Wiadomości Dziennika na antenie Studia 2, gdzie również prowadził w ramach niedzielnego wydania Dziennika Telewizyjnego magazyn międzynarodowy Świat, który również był emitowany w godzinach południowych.

W 1963 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej^[4]. Od 1979 do 1980 był I sekretarzem POP Redakcji Dziennika Telewizyjnego^[4]. Od 1979 do 1980 wchodził w skład egzekutywy, a następnie został sekretarzem Komitetu Zakładowego PZPR w Radiokomitecie^[4].

Po wprowadzeniu stanu wojennego został odsunięty od prowadzenia Dziennika Telewizyjnego. W 1983 roku zaczął prowadzić boczne wydania Dziennika oraz był komentatorem głównego wydania Dziennika.

W latach 1984–1988 był korespondentem Telewizji Polskiej w Nowym Jorku. W 1984 Stefan Kisielewski umieścił go na tzw. liście Kisiela jako osobę zajmującą się aktywnie propagandą w PRL^[5].

Po powrocie do Polski w 1988 zaczął prowadzić, na zmianę z Markiem Tumanowiczem, niedzielne wydania Dziennika Telewizyjnego; prowadzone przez niego wydania miały formę Magazynu Międzynarodowego (ostatni raz Dziennik… poprowadził 5 listopada 1989), gdzie również był komentatorem wydarzeń międzynarodowych zarówno w Dzienniku Telewizyjnym, jak i w programach Telewizji Polskiej (m.in. prowadził program Komentarz dnia w TVP2). Został zwolniony z TVP w listopadzie 1989, na wniosek ówczesnego prezesa Radiokomitetu Andrzeja Drawicza i Jacka Snopkiewicza^[6].

W 1989 bezskutecznie kandydował do Senatu z listy PZPR w województwie piotrkowskim. W latach 90. był członkiem Sojuszu Lewicy Demokratycznej, gdzie w 1993 był doradcą ds. mediów w SLD podczas wyborów parlamentarnych.

Po 1990 przetłumaczył ok. 30 książek z języka angielskiego. Kilka z nich dotyczyło polityki USA. Był także przez pewien czas realizatorem i producentem programów telewizyjnych oraz pisał do kilku tytułów prasowych artykuły dot. tematyki międzynarodowej.

W 1995 był zaangażowany w kampanię wyborczą kandydata na Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego, był również doradcą ds. mediów w sztabie wyborczym Kwaśniewskiego.

Nagrody i odznaczenia

W 1988 roku został odznaczony medalem PRL z okazji 30-lecia Dziennika Telewizyjnego. Był również nagrodzony Złotym Ekranem.

Życie prywatne

Był mężem dziennikarki Ireny Falskiej^[6]. W 1988 ożenił się z dziennikarką TVP Barbarą Grad^[6].

Przypisy