Grzyby kłębiakowe
| ||
 Gigaspora margarita | ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | grzyby | |
| Typ | grzyby kłębiakowe | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Glomeromycota C. Walker & A. Schüßler Mycol. Res. 105(12): 1416 (2001)[1] | ||
| Typ nomenklatoryczny | ||
Grzyby kłębiakowe Glomeromycota C. Walker & A. Schüßler – typ grzybów[2]. Rodzajem typowym dla Glomeromycota jest Glomus Tul. & C. Tul.[3] Znanych jest ok. 200 gatunków zaliczanych do tej gromady, przy czym liczba ta może być wyższa[4].
Biologia i ekologia
Glomeromycota są szeroko rozpowszechnionymi glebowymi grzybami mikoryzowymi. Szacuje się, że tworzą symbiotyczne układy z co najmniej 80% gatunków roślin lądowych. Jest to specyficzny, obligatoryjny dla grzyba typ relacji zwany mikoryzą arbuskularną[4]. Prawdopodobnie jest to najstarszy typ mikoryzy, a koewolucja Glomeromycota i roślin trwa od 450 mln lat[5]. Świadczą o tym skamieniałości arbuskularnych struktur związanych z aglaofitonem, jedną z najstarszych znanych roślin lądowych[6]. W związku z rozpowszechnieniem i długą historią układy symbiotyczne grzybów z tej grupy w znacznej mierze odpowiadają za produktywność gleby[5]. Wchodzenie w układ mikoryzowy z grzybami arbuskularnymi jest dla roślin kosztowne, gdyż szacuje się, że grzyby mogą pozyskać do 20% asymilowanego przez nie węgla. Jednocześnie jednak grzyby ułatwiając przyswajanie biogenów (zwłaszcza fosforu) i zmniejszając obciążenie metalami ciężkimi lub atakami patogenów i pasożytów, zwiększają wzrost roślin i przewagę konkurencyjną[7].
Grzyby z gromady Glomeromycota rozmnażają się przez różnego typu zarodniki, np. chlamydospory[7].
Systematyka
Glomeromycota jest taksonem monotypowym. Należy do niego jedna klasa[2]:
- klasa: Glomeromycetes Caval.-Sm. 1998 (syn. Glomomycetes, Geomycetes)
- rząd: Archaeosporales C. Walker & A. Schüßler 2001
- rząd: Diversisporales C. Walker & A. Schüßler 2001
- rząd: Glomerales J.B. Morton & Benny 1990
- rząd: Paraglomerales C. Walker & A. Schüßler 2001
- rodzaj incertae sedis: Paradentiscutata B.T. Goto, Oehl & G.A. Silva 2012
Przypisy
- ↑ Index Fungorum (ang.). [dostęp 2016-05-02].
- ↑ a b CABI databases [dostęp 2020-12-16] (ang.).
- ↑ David S. Hibbett i in. A higher level phylogenetic classification of the Fungi. „Mycological Research”, s. 509–47, 2007 (ang.).
- ↑ a b Sławomir Kowalczyk: Grzyby i mikoryzy arbuskularne (Glomeromycota) gleb województwa lubuskiego (praca doktorska). Szczecin: Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie, 2008. (pol.)
- ↑ a b Katarzyna Turnau, Anna Jurkiewicz, Barbara Grzybowska. Rola mikoryzy w bioremediacji terenów zanieczyszczonych. „Kosmos”. 2 (51), s. 185–194, 2002. Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika (pol.).
- ↑ >Daniel Schwarzott, Chris Walker, Arthur Schüßler. Glomus, the Largest Genus of the Arbuscular Mycorrhizal Fungi (Glomales), Is Nonmonophyletic ). „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 2 (21), s. 190-197. Academic Press. DOI: 10.1006/mpev.2001.1007 (ang.).
- ↑ a b Janusz Błaszkowski. Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość klasyfikacji arbuskularnych grzybów mikoryzowych. „Kosmos”. 1 (53), s. 17–24, 2004. Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika (pol.).
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: Mike Guether, Licencja: CC BY 3.0
Lotus corniculatus var. japonicus kolonisiert durch Gigaspora margarita
Autor: Ingrid Kottke, Licencja: CC BY-SA 4.0
Beispiele von Besiedlungsformen der Glomeromycota in Baumwurzeln; nach Zeichnungen von Adela Beck, Diplomarbeit Univ. Tübingen 2002; mit persönlicher Erlaubnis