Guandong

Guandong (chiń. upr. 关东; chiń. trad. 關東; pinyin Guāndōng, dawny polski egzonim: Kwantung[1]) – półwysep w północno-wschodnich Chinach, nad Morzem Żółtym, południowa część półwyspu Liaotung. Jego powierzchnia to ok. 3,5 tys. km². Dominuje pagórkowata rzeźba terenu z równoległymi, niezbyt wysokimi i zaokrąglonymi wzniesieniami, spośród których najwyższe sięga 663 m n.p.m. Linia brzegowa jest silnie rozczłonkowana i obfituje w zatoki. Na półwyspie znajdują się porty Dalian i Lüshunkou[2].

Chińska nazwa Guandong oznacza dosłownie „na wschód od przełęczy” [tj. od Shanhaiguan] i pierwotnie odnosiła się do całej Mandżurii. Po wojnie chińsko-japońskiej (1894-1895), na mocy traktatu z Shimonoseki, półwysep znalazł się pod kontrolą japońską, jednak na skutek presji mocarstw zachodnich Japończycy musieli go opuścić. Japończycy ponownie zajęli Guandong w trakcie wojny rosyjsko-japońskiej (1904-1905). Na terenie półwyspu została zainstalowana wówczas administracja cywilna i wojskowa na czele z gubernatorem generalnym, która przy pomocy Armii Kwantuńskiej sprawowała kontrolę nad Koleją Południowomandżurską. Po klęsce Japonii w II wojnie światowej półwysep powrócił w 1945 roku pod kontrolę Chin[3].


Przypisy

  1. ↑ Egzonim skasowany na 101. posiedzeniu KSNG.
  2. ↑ Гуаньдун (ros.). Большая Советская Энциклопедия. [dostęp 2014-04-17].
  3. ↑ Rotem Kowner: The A to Z of the Russo-Japanese War. Lanham: Scarecrow Press, 2006, s. 199-200. ISBN 978-0-8108-6841-0.