Guangyi

Guangyi (廣乙)

Bliźniacza kanonierka „Kuang Ping”, zdobyta przez Japonię jako „Kohei-go”
Historia
Stocznia	stocznia w Fuzhou
Początek budowy	1888/9
Wodowanie	1889 lub 1890
Cesarstwo chińskie
Wejście do służby	1892
Wycofanie ze służby	zatopiony 25 lipca 1894
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	1000 ton
Długość	71,63 m
Szerokość	8,23 m
Zanurzenie	3,96 m
Napęd
Pozioma maszyna parowe potrójnego rozprężania, moc 2400 ihp, 2 śruby
Prędkość	16,5 węzłów
Uzbrojenie
3 działa 120 mm Krupp 4 działa 47 mm 4 wt 356 mm
Załoga	120[1] lub 56[2]

Guangyi (chiń. trad. 廣乙; pinyin Guǎngyǐ; starsze transkrypcje, spotykane w literaturze: Kwang-yi, Kuang I) – chińska kanonierka torpedowa z końca XIX wieku. Zwodowana w stoczni Fuzhou dla południowej floty chińskiej, w czasie wojny chińsko-japońskiej zniszczona przez krążowniki japońskie w bitwie pod Pungdo.

Budowa i opis

Stalowa kanonierka torpedowa^[a] zbudowana (kosztem 200 tys. liangów srebra^[2]) przez arsenał w Fuzhou dla południowej floty chińskiej, pierwsza z serii trzech okrętów, o wyporności 1000 ton, jednym kominie i trzech masztach. Kanonierki te miały podwyższony pokład dziobowy w formie „skorupy żółwia” i taran. Ich długość wynosiła 71,63 m, szerokość 8,23 m, zanurzenie 3,96 m^[1]. Miały dwie śruby napędzane przez poziomo umieszczone maszyny parowe potrójnego rozprężania o mocy 2400 koni parowych; parę dostarczały trzy cylindryczne kotły. Zapas węgla wynosił 140 t., a zużycie 1,5 t na godzinę^[2]

Kanonierki uzbrojone były w trzy odtylcowe armaty Kruppa kalibru 120 mm, dwie rozmieszczone na burtach, po obu stronach nadbudówki dziobowej z kominem, a trzecia na rufie^[1]. Uzbrojenie uzupełniały cztery działka kalibru 47 mm (3-funtowe)^[b]. Uzbrojenie torpedowe stanowiły dwie stałe wyrzutnie torpedowe kalibru 356 mm (14 cali) na dziobie i dwie burtowe, na pokładzie górnym^[1]. Okręty, uznawane w chwili budowy za nowoczesne, budowano według planów francuskich; lekkie opancerzenie obejmowało 25 mm pokład pancerny i 50mm wieżę dowodzenia^[2].

Służba

Po zbudowaniu służyła we flotylli kantońskiej^[3]. W 1894 uczestniczyła, wraz z siostrzanymi okrętami, we wspólnych manewrach flot południowych i północnych i nie zdążyła wrócić na południe przed początkiem wojny chińsko-japońskiej^[4].

W 1895 wraz z krążownikiem "Jiyuan", eskortując transportowce wojska do Korei wyruszyła do Asanu. 25 lipca, drodze powrotnej, chińskie okręty natknęły się na trzy nowoczesne japońskie krążowniki („Yoshino”, "Naniwa" i "Akitsushima"). Doszło do starcia, znanego jako bitwa pod Pungdo. Słabo opancerzona "Guangyi" była najsłabszym z okrętów uczestniczących w walce i choć walczyła dzielnie, próbując ataku torpedowego, nie miała szans w starciu z nowoczesną "Naniwą". Kanonierka wyrzuciła się ostatecznie na brzeg, wciąż pod japońskim ogniem, który spowodował detonację wyrzutni torpedowej. Okręt doszczętnie spłonął, z załogi ocalało jedynie 18 ludzi^[5]. Jest możliwe, że podczas akcji pocisk z "Guangyi" trafił „Yoshino”, a spowodowane uszkodzenia skłoniły Japończyków do przerwania pościgu za "Jiyuanem"^[6].

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• John L. Rawlinson: China's Struggle for Naval Development, 1839–1895. Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 1967. (ang.).
• Richard N.J. Wright: The Chinese Steam Navy, 1862-1945. London: Chatham Publishing, 2001. ISBN 1-86176-144-9. (ang.).
• Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugene Kolesnik (red.): Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. Londyn: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 0-85177-133-5. (ang.).