Guano

Guano

Guano Chincha, Peru, 21 lutego 1863

Guano – odchody ptaków morskich (głównie kormoranów, pelikanów i głuptaków) lub nietoperzy, gromadzące się od wieków na powierzchni ziemi lub w jaskiniach, na terenach suchych, głównie na zachodnich wybrzeżach Ameryki Południowej (Chile, Peru) i wyspach sąsiednich. Grube pokłady eksploatowane są jako cenny nawóz naturalny. W krajach posiadających największe jego zasoby tworzy się strefy chronione dla kolonii ptaków, które przyczyniają się do najszybszego przyrostu pokładów guana, zwłaszcza głuptaków i kormoranów.

Skład

Skład mineralny i chemiczny jest bardzo złożony, przeważają fosforany wapnia i magnezu^[1].

• K₄H₅Al₃(PO₄)6·11H₂O
• H₆K₃Al₅(PO₄)8·18H₂O
• (NH₄⁺, K⁺)₃HP₂O₇·H₂O
• Al₂NH₄OH(PO₄)₂·2H₂O

Historia i występowanie

Złoża guano były jedną z przyczyn tzw. „wojny o saletrę” pomiędzy Chile a Boliwią i Peru. Miało olbrzymie znaczenie zwłaszcza w XIX wieku. W XX wieku jednak spadło ono z powodu wprowadzenia do użycia nawozów sztucznych. W XXI wieku guano znów jest powszechniej stosowane. Wiąże się to przede wszystkim z rosnącą modą na rolnictwo ekologiczne. Obecnie największymi jego producentami są Peru, Chile, Mikronezja, Namibia, Seszele oraz położone na Oceanie Indyjskim Wyspy Czagos.

Zobacz też

• gobar (odchody bydła)
• Guano Islands Act

Przypisy