Guglielmo Plüschow
_-_n._2417_-_Domenico_Lo_Giudice.jpg)
Guglielmo Plüschow, właśc. Wilhelm Plüschow (ur. 18 sierpnia 1852 w Wismarze, zm. 3 stycznia 1930 w Berlinie) – niemiecki artysta fotograf, który zasłynął aktami młodych ludzi oraz związanymi z tym skandalami. Obecnie jego sposób fotografowania uważa się za artystyczny kanon wykonywania czarno-białych aktów.
W 1870 osiedlił się w Rzymie, jednocześnie zmienił imię na Guglielmo. Próbował swoich sił jako eksporter wina, ale szybko zwrócił się ku fotografice. Tworzył w Rzymie, Neapolu i na Capri, przedmiotem jego zdjęć byli młodzi ludzie, głównie mężczyźni, ale sporadycznie również kobiety. Na Capri zaprzyjaźnił się z baronem Jakiem d'Adelswärd-Fersenem, wykonał tam serię zdjęć jego przyjaciela i kochanka Nino Cesariniego. Innym modelem Plüschowa był Vincenzo Galdi, którego nauczył fotografowania. Istnieją poważne przesłanki, aby uznać, że Galdi był kochankiem Plüschowa, który podarował mu prawa autorskie do swoich zdjęć. W późniejszych czasach Galdi prowadził galerię sztuki. W 1902 wybuchł skandal, Plüschow został posądzony o molestowanie i uwodzenie nieletnich. Został aresztowany i został przez sąd skazany na osiem miesięcy więzienia. Podobne zdarzenie miało miejsce w 1907, w wyniku którego trzy lata później Guglielmo Plüschow opuścił Włochy i powrócił do Berlina.
Źródła zewnętrzne
- Bernd-Ulrich Hergemöller: Plüschow, Wilhelm ("Guglielmo") In: Biographisches Lexikon für Mecklenburg. Rostock: Schmidt-Römhild. 2001, ISBN 3-7950-3713-1.
- Bernhard Albers (Hrsg.): Galdi. Gloeden. Plüschow. Aktaufnahmen aus der Sammlung Uwe Scheid. Rimbaud Presse, Aachen 1993.
- Et in Arcadia ego. Fotografien von Wilhelm von Gloeden, Guglielmo Plüschow und Vincenzo Galdi. Edition Oehrli, Zürich 2000.
Media użyte na tej stronie
Wilhelm von Gloeden (1856-1931), Portrait of a gentleman playing a mandolin on the staircase of Gloeden's villa in Taormina. Catalogue number: 2417. A portrait of the same sitter was first recognised as showing Gloeden's cousin, the photographer Wilhelm von Plüschow (1852-1930) in 1997, in the antiquarian catalogue # 5 by Serge Planteux, item # 193, and since accepted. However, The Metropolitan Museum in New York published online another portrait of the same sitter playing a mandolin, inscribed on the reverse with a dedication calling him "Mico Lo Giudice-Berbiredolu, the magician of mandolin. (From the director of Milan's Conservatory)". ("Barbiredolu" clearly comes from a misreading of an handwritten "du" as "olu"). Mario Bolognari, who wrote I ragazzi di von Gloeden. Poetiche omosessuali e rappresentazioni dell'erotismo siciliano tra Ottocento e Novecento (Reggio Calabria, 2012) recognized him as Domenico (called "Mico") Lo Giudice (1871-1942), dubbed "Barbareddu" ("The little barbarian") or "Barbireddu" ("the little barber"), a nickname his grand-grand-children in Taormina still bear today. Since this is a really existing person, this identification should be considered the most likely one, since no-one would mis-give a picture of a famous sitter for the one of an unkwnown one, whereas the reverse is easier. The sitter also appears in the historical picture published in the website of Hotel Schuler in Taormina, here.
