Guido Alberto Fano

Guido Alberto Fano

Guido Alberto Fano (ur. 18 maja 1875 w Padwie, zm. 14 sierpnia 1961 w Spilimbergo) – włoski kompozytor, pianista, pedagog i dyrygent.

W latach 1894-1897 uczył się gry na fortepianie i zasad kompozycji u Giuseppe Martucciego, który uważał go za swojego najlepszego studenta. Wkrótce po uzyskaniu dyplomu zdobył pierwszą nagrodę w konkursie organizowanym przez mediolańskie „Società del Quartetto” za sonatę na fortepian i wiolonczelę. Wraz z Gabrielem D’Annunzio pracował nad opublikowaniem dorobku muzycznego Antonia Scontrino^[1]. W latach 1905-1912 pełnił funkcję dyrektora konserwatorium w Parmie, ucząc tam zarazem kompozycji i dyrygentury. Następnie kierował konserwatoriami w Neapolu i Palermo. Jego studentem był między innymi Franco Capuana. Występował jako pianista i członek zespołów kameralistycznych, dyrygował także koncertami symfonicznymi. Aktywnie wspierał liczne instytucje popularyzujące muzykę klasyczną. W roku 1938 musiał zaprzestać pracy pedagogicznej ze względu na ustawy rasowe, a w latach 1943-1945 ukrywał się w Fossombrone i w Asyżu. Po wojnie powrócił do nauczania^[1].

Główne dzieła

Opery

• Astrea, 1903
• Juturna, 1912

Muzyka symfoniczna

• Preludio sinfonico, 1896
• Andante e allegro con fuoco per pianoforte e orchestra, 1900
• Due poemi per canto e grande orchestra, 1907
• La tentazione di Gesù, 1909
• Impressioni sinfoniche da Napoleone, 1949

Kameralistyka

• Fantasia Sonata na skrzypce i fortepian, 1893
• Romanza na fortepian i wiolonczelę, 1894
• Pagine d'album na skrzypce i fortepian, 1895
• Andante appassionato na skrzypce i fortepian, 1896
• Sonata na fortepian i wiolonczelę, 1898
• Quintette na fortepian i instrumenty smyczkowe, 1917
• Ansietà na skrzypce i fortepian, 1932
• Allegretto scherzoso na fortepian i wiolonczelę, 1932

Muzyka fortepianowa

• Allegro, Melodia, Presto, 1892
• Preludio, Mestizia, Valse-Impromptu, Intermezzo, Studio, Finale, 1892-93
• Sonatina, 1895
• Sonata, 1895-99
• Quattro Fantasie, 1896
• L'enfant s'amuse; Imago ... e Solitudo, 1933
• Tema con variazioni, 1941
• Corale variato, 1942

Muzyka wokalna na głos i fortepian

• Cinque canti do tekstu Giuseppe Lippariniego, 1900
• Tre Canzoni del Decameron do tekstu Giovanniego Boccaccia, 1901
• Nebbia do tekstu Giovanniego Pascolego, 1906
• Passa la nave mia do tekstu Giosuè Carducciego, na podstawie wiersza Heinricha Heinego, 1906
• Vere novo do tekstu Giosuè Carducciego, 1906
• Il sogno della vergine do tekstu Giovanniego Pascolego, 1913
• Le Lis do tekstu Alphonse’a de Lamartine’a, 1916
• Triste canto do tekstu Enrica Panzacchiego, 1933
• Tre canti do tekstów Gabriele D’Annunzia i Giosuè Carducciego, 1945

Przypisy