Guido Brunner

Guido Brunner
Ilustracja
(c) Bundesarchiv, B 145 Bild-F052008-0015 / Wegmann, Ludwig / CC-BY-SA 3.0
Data i miejsce urodzenia

27 maja 1930
Madryt

Data i miejsce śmierci

2 grudnia 1997
Madryt

Zawód, zajęcie

polityk, dyplomata, prawnik

Alma Mater

Uniwersytet Ludwika i Maksymiliana w Monachium

Stanowisko

komisarz europejski (1974–1981), deputowany Bundestagu (1980–1981), ambasador RFN w Hiszpanii (1981–1992)

Partia

Wolna Partia Demokratyczna

Odznaczenia
Krzyż Wielki II Klasy Orderu Zasługi RFN Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Zasługi Cywilnej (Hiszpania)

Guido Brunner (ur. 27 maja 1930 w Madrycie, zm. 2 grudnia 1997 tamże[1]) – niemiecki polityk, dyplomata i prawnik, deputowany, od 1974 do 1981 członek Komisji Europejskiej, od 1981 do 1992 ambasador w Hiszpanii.

Życiorys

Urodził się w Madrycie jako syn działającego tam menedżera AEG i Hiszpanki, w Hiszpanii ukończył szkołę średnią. Po II wojnie światowej przeniósł się do Niemiec, studiował prawo na uczelniach w Madrycie (studia pierwszego stopnia), Heidelbergu i Monachium (magisterium). W 1953 zdał państwowy egzamin prawniczy pierwszego stopnia, w 1955 uzyskał doktorat z zakresu międzynarodowego prawa spadkowego na Uniwersytecie w Monachium. W tym samym roku wstąpił do niemieckiej służby dyplomatycznej, początkowo pracował na placówkach w Bonn, Liverpoolu i Madrycie. Urzędował następnie w stałym przedstawicielstwie przy ONZ w Nowym Jorku (1960–1968), był szefem działu relacji naukowo-technicznych w MSZ (1968–1970), jego rzecznikiem prasowym (1970–1972) i kierownikiem działu planowania (1972–1974). Kierował dwukrotnie niemiecką delegacją do OBWE[2][3].

W listopadzie 1974 został członkiem Komisji Europejskiej kierowanej przez François-Xaviera Ortolego w miejsce Ralfa Dahrendorfa, który został rektorem London School of Economics. Następnie od 1977 do 1981 członek Komisji Europejskiej Roya Jenkinsa. Odpowiadał w nich za energię, badania, innowację i naukę. Od listopada 1980 do stycznia 1981 był członkiem Bundestagu z ramienia Wolnej Partii Demokratycznej, jednak zrezygnował z mandatu. Od stycznia do maja 1981 pełnił funkcję senatora ds. nauki i technologii (członka władz wykonawczych kierowanych przez Hansa-Jochena Vogela) w landzie Berlin Zachodni, zasiadał także w tamtejszym landtagu. W latach 1981–1992 sprawował funkcję ambasadora Niemiec w Hiszpanii, następnie przeszedł na emeryturę[2][3].

Od 1958 był żonaty z Christą, córką generała Hansa Speidela.

Odznaczenia

Odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Cywilnej (1978), Wielkim Krzyżem Zasługi z Gwiazdą i Wstęgą Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1982) i Krzyżem Wielkim Orderu Izabeli Katolickiej (1985). Otrzymał również Nagrodę Księcia Asturii oraz cztery doktoraty honoris causa[3].

Przypisy

  1. Gestorben Guido Brunner. spiegel.de, 8 grudnia 1997. [dostęp 2022-12-29]. (niem.).
  2. a b Rudolf Vierhaus: Biographisches Handbuch der Mitglieder des Deutschen Bundestages 1949–2002. Walter de Gruyter, 2011, s. 105. ISBN 978-3-11-096905-4.
  3. a b c Dr. Guido Brunner. berlin.de. [dostęp 2022-12-29]. (niem.).

Media użyte na tej stronie

GER Bundesverdienstkreuz 6 GrVK Stern Band.svg
Baretka: Order Zasługi RFN – Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą i Wstęgą.
Bundesarchiv B 145 Bild-F052008-0015, Kiel, FDP-Bundesparteitag, Brunner.jpg
(c) Bundesarchiv, B 145 Bild-F052008-0015 / Wegmann, Ludwig / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
28. Ordentlicher Bundesparteitag der FDP in der Kieler Ostseehalle (Guido Brunner)
6.-8.11.1977
François-Xavier Ortoli (1973) (cropped).jpg
Autor: Rob Mieremet / Anefo, Licencja: CC0
Premier Den Uyl ontvangt de voorzitter Europese Commissi Francois Xavier Ortoli (links) op Catshuis
  • 22 oktober 1973
ESP Isabella Catholic Order GC.svg
Autor: Heralder (Crown by Miguillen), Licencja: CC BY-SA 3.0
Ribbon bar of the Order of Isabella the Catholic, Grand Cross