Guido Gozzano

Guido Gozzano
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 grudnia 1883
Turyn, Piemont, Włochy

Data śmierci

9 sierpnia 1916

Miejsce spoczynku

Agliè

Zawód, zajęcie

poeta, prozaik

Narodowość

Włoch

Guido Gustavo Gozzano, (ur. 19 grudnia 1883 w Turynie, zmarły 9 sierpnia 1916) – włoski poeta i prozaik[1]. Był przedstawicielem kierunku określanego mianem crepuscolarismo[2], charakteryzującego się nostalgiczną nastrojowością i oszczędnym stylem. Jego najbardziej znanym dziełem jest tomik I colloqui, wydany w roku 1911. Poeta posługiwał się dystychem, tercyną i meandrem.

Twórczość

Poezja

  • La via del rifugio (1907)
  • I colloqui (1911)
  • Tutte le poesie (pod redakcją A. Rocca, opatrzone wstępem przez M. Guglielminetti; 1980. Zawiera wszystkie wiersze Guido Gozzano)

Proza

  • I tre talismani (1914)
  • La principessa si sposa. Fiabe (1918)
  • Verso la cuna del mondo. Lettere dall'India (1912-1913) (ze wstępem G.A. Borgese, 1917, pierwsze wydanie)
  • L'altare del passato (1918)
  • L'ultima traccia (1919)
  • Primavere romantiche (1924)
  • La moneta seminata e altri scritti con un saggio di varianti e una scelta di documenti (F. Antonicelli, red.; 1968)
  • Verso la Cuna del mondo - Lettere dall'India (Flaminio di Biagi, red., z posłowiem Giorgio Bàrberi Squarotti, 2005; pierwsze kompletne wydanie)

Listy

  • Lettere d'amore di Guido Gozzano e Amalia Guglielminetti (S. Asciamprener, red., 1951)
  • Lettere a Carlo Vallini con altri inediti (Giorgio Di Rienzo, red., 1971)

Przypisy

  1. ↑ Guido Gozzano, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2016-09-20] (ang.).
  2. ↑ crepuscolarismo, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2016-09-20] (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie