Guillaume Mauviel
| Biskup | |
| Data i miejsce urodzenia | 29 października 1757 Fervaches |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 9 marca 1814 Cézy |
| Biskup Saint-Domingue | |
| Okres sprawowania | 1800–1805 |
| Wyznanie | Niezależne Kościoły katolickie |
| Kościół | Kościół konstytucyjny we Francji |
| Prezbiterat | 1790 |
| Nominacja biskupia | 10 listopada 1797 |
| Sakra biskupia | 3 sierpnia 1800 |
| Data konsekracji | 3 sierpnia 1800 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Paryż | ||||||
| Miejsce | Katedra Notre-Dame w Paryżu | ||||||
| Konsekrator | Jean-Baptiste Royer | ||||||
| Współkonsekratorzy | Henri-Baptiste Gregoire Eleonore-Marie Desbois | ||||||
| |||||||
Guillaume Mauviel (ur. 29 października 1757 w Fervaches, zm. 9 marca 1814 w Cézy) – francuski duchowny, biskup konstytucyjny Saint-Dominique (Les Cayes) w latach 1800–1805.
Przyjaciel biskupa i reformatora religijnego Henri-Baptiste Gregoire’a. Został prezbiterem w okresie rewolucji francuskiej. Święcenia kapłańskie otrzymał w Kościele katolickim w 1790 roku. Po reformie ustroju kościelnego we Francji złożył przysięgę na Konstytucję Cywilną Kleru. W 1797 roku został wybrany przez zgromadzenie narodowe biskupem dla kolonii zamorskich na Karaibach. W 1800 roku został konsekrowany przez arcybiskupa Paryża, Jean-Baptiste’a Royera. W tym samym roku z grupą kilkunastu księży konstytucyjnych wyruszył w podróż do Ameryki.
Jako duchowny Kościoła konstytucyjnego od 1801 roku prowadził działalność duszpasterską i dydaktyczną na terenie wyspy Hispaniola. Generał Toussaint L’Ouverture utrudniał mu jednak prowadzenie misji. Wielu księży, zwłaszcza z północy francuskiej kolonii Saint-Dominique, traktowało go otwarcie jako schizmatyka i odmówiło podporządkowania się jego jurysdykcji. Do 1802 roku biskup przebywał więc głównie w hiszpańskiej części kolonii (Santo Domingo) skąd zarządzał w miarę możliwości przydzieloną mu diecezją.
Po zawarciu przez konsula Napoleona Bonaparte konkordatu ze Stolicą Apostolską złożył zgodnie z otrzymanymi instrukcjami dymisję. Dzięki poparciu generała Charlesa Leclerca pozostał jednak na wyspie Haiti. W latach 1802–1804 pełnił prowizorycznie obowiązki administratora Kościoła katolickiego we francuskiej kolonii Saint-Domingue. Miał nadzieje na papieską nominację na biskupa ordynariusza i kanoniczne objęcie katolickiej diecezji na wyspie. Do 1804 roku jednak decyzji Kurii Rzymskiej w swojej sprawie się nie doczekał.
Po zakończeniu rewolucji haitańskiej i ogłoszeniu przez Haiti niepodległości powrócił do Francji. W 1810 roku bez zgody papieża konsekrował dwóch biskupów dla Ordo Supremus Militaris Templi Jerusalem.
Bibliografia
- Jean-Marie Loncol: Guillaume Mauviel Évêque constitutionnel de Saint-Domingue (1801-1805) (fr.). erudit.org. [dostęp 2012-03-08].
- José Luis Sáez: Monseñor Guillaume Mauviel: obispo constitucional de Santo Domingo (1800-1805) (hiszp.). bagn.academiahistoria.org.do. [dostęp 2011-02-20].