Guillermo Coria
| Państwo |  Argentyna |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 13 stycznia 1982 Rufino |
| Wzrost | 175 cm |
| Masa ciała | 69 kg |
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 2000 |
| Zakończenie kariery | 28 kwietnia 2009 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 9 |
| Najwyżej w rankingu | 3 (3 maja 2004) |
| Australian Open | 4R (2003, 2005) |
| Roland Garros | F (2004) |
| Wimbledon | 4R (2005) |
| US Open | QF (2003, 2005) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 0 |
| Najwyżej w rankingu | 183 (1 marca 2004) |
| Australian Open | 2R (2003) |
| Wimbledon | 2R (2004) |
Guillermo Sebastián Coria (ur. 13 stycznia 1982 w Rufino) – argentyński tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa
Coria jest praworęcznym specjalistą od gry na nawierzchni ceglanej. Jego tenis opiera się na regularności uderzeń (bekhend oburęczny), a także precyzji minięć i dobrej obronie. Coria zyskał sobie przydomek El Mago ze względu na widowiskowość i fantazję na korcie[1].
Odnosił sukcesy jako junior – wygrał grę pojedynczą na French Open w 1999 roku (pokonał w finale Davida Nalbandiana) oraz grę podwójną na Wimbledonie (w parze z Nalbandianem). W 1997 wygrał prestiżowy juniorski turniej Orange Bowl do lat 16, w 1998 przegrał w finale Orange Bowl do lat 18 z Rogerem Federerem.
Od 2000 tenisista zawodowy. Pierwsze znaczące sukcesy odniósł w 2001, awansując do finału turnieju na Majorce i wygrywając turniej w Viña del Mar. W 2002 przegrał w finale w Costa Do Sauipe.
Szereg sukcesów Coria odniósł w 2003. Był w finałach w Buenos Aires oraz w Monte Carlo, a także wygrał pięć turniejów – Hamburg, Bazylea, Kitzbühel, Sopot i Stuttgart (korty otwarte). Doszedł do półfinału French Open (pokonał m.in. Andre Agassiego, uległ Martinowi Verkerkowi) i ćwierćfinału US Open (przegrał z Agassim); w Australian Open dotarł do IV rundy. Wyniki te zapewniły mu pozycję w czołowej dziesiątce rankingu światowego (zakończył rok jako nr 5.) i występ w kończącym sezon turnieju Tennis Masters Cup, w którym odpadł na etapie meczów grupowych (uległ Rainerowi Schüttlerowi i Andy'emu Roddickowi, pokonał Juana Carlosa Ferrera).
W 2004 wygrał m.in. turnieje w Buenos Aires i Monte Carlo, awansował ponadto do finału w Miami i Hamburgu. W maju 2004 zaliczany był do grona faworytów jedynego turnieju wielkoszlemowego na nawierzchni ziemnej, French Open. Bez straty seta awansował do półfinału, w którym pokonał Tima Henmana w czterech partiach[2]. W finale uległ Gastónowi Gaudio. Mecz finałowy miał dramatyczny przebieg; pierwsze dwa sety wygrał Coria (6:0, 6:3), w trzecim lepszy okazał się Gaudio[3]. Na początku czwartej partii Coria doznał kontuzji, która uniemożliwiła mu bieganie; po skorzystaniu z pomocy medycznej Coria kontynuował jednak pojedynek i wyszedł na prowadzenie w decydującym, piątym secie. Serwował na wygranie meczu przy stanie 5:4 i 6:5, jednak dwukrotnie Gaudio wyrównywał (przy stanie 6:5 Coria nie wykorzystał dwóch piłek meczowych)[4]. Ostatecznie Gaudio triumfował 0:6, 3:6, 6:4, 6:1, 8:6. Tego roku Coria dotarł do finału turnieju na kortach trawiastych w ’s-Hertogenbosch; w decydującej rozgrywce uległ Michaëlowi Llodrze. Na koniec sezonu ponownie zakwalifikował się do turnieju Tennis Masters Cup, ale odpadł po serii porażek w meczach grupowych. Występ w Tennis Masters Cup był pierwszym po kilkumiesięcznej przerwie spowodowanej kontuzją.
W roku 2005 Coria wygrał turniej z cyklu ATP w Umagu pokonując 6:2, 4:6, 6:2 Carlosa Moyę. Osiągnął IV rundę Australian Open (uległ Nalbandianowi), dotarł do finału w Monte Carlo, który przegrał 3:6, 1:6, 6:0, 5:7 z Rafaelem Nadalem. Tenisiści spotkali się ponownie w finale w Rzymie wygranym 6:4, 3:6, 6:3, 4:6, 7:6(6) przez Nadala. W dalszej części sezonu Coria awansował do ćwierćfinału w Hamburgu (przegrał z Rogerem Federerem), osiągnął IV rundę French Open ulegając Nikołajowi Dawydience oraz Wimbledonu przegrywając z Andym Roddickiem. Podczas US Open dotarł do ćwierćfinału, gdzie poniósł porażkę Robbym Gineprim. Kolejny finał osiągnął w Pekinie spotykając się ponownie z Nadalem (porażka 7:5, 1:6, 2:6). Na zakończenie sezonu wystąpił w Tennis Masters Cup odpadając w fazie grupowej.
W 2006 Argentyńczyk osiągnął III rundę w Australian Open (porażka z Sébastienem Grosjeanem). W połowie kwietnia dotarł do ćwierćfinału turnieju w Monte Carlo, jednak po raz kolejny w karierze nie sprostał Nadalowi, przegrywając 2:6, 1:6. Tego roku zabrakło go na wielkoszlemowych imprezach French Open i Wimbledonu. Pierwszy w sezonie półfinał z udziałem Argentyńczyka miał miejsce w Amersfoort, jednak mecz o finał przegrał z Novakiem Đokoviciem. Z powodu kontuzji odpadł w I rundzie US Open z Ryanem Sweetingiem.
Dnia 22 października 2007 roku Guillermo Coria powrócił do gry po ponad rocznej przerwie spowodowanej kontuzjami. Startował w imprezie ATP Challenger Tour w Belo Horizonte, gdzie w I rundzie skreczował po przegranym 1 secie z Juanem Pablem Brzezickim[5].
Na korty powrócił pod koniec stycznia 2008 w Viña del Mar, jednak przegrał w I rundzie z Pablem Cuevasem. Pierwszy wygrany mecz Argentyńczyka po rocznej przerwie miał miejsce w Costa do Sauipe, gdzie pokonał w I rundzie Francesca Aldi'ego 6:4, 7:5, jednak w II przegrał z Filippem Volandrim 1:6, 2:6. Od tej pory Coria pojawił się w kilku turniejach ATP Challenger Tour oraz w Barcelonie, gdzie odpadł z Tejmurazem Gabaszwilim.
Dnia 28 kwietnia 2009 roku Coria zakończył karierę sportową[6].
Finały w turniejach ATP World Tour
|
| |||||||||||||
Gra pojedyncza (9–11)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
| Zwycięzca | 1. | 18 lutego 2001 | Viña del Mar | Ceglana | Gastón Gaudio | 4:6, 6:2, 7:5 |
| Finalista | 1. | 6 maja 2001 | Majorka | Ceglana |  Alberto Martín | 3:6, 6:3, 2:6 |
| Finalista | 2. | 15 września 2002 | Costa do Sauipe | Twarda |  Gustavo Kuerten | 7:6(4), 5:7, 6:7(2) |
| Finalista | 3. | 23 lutego 2003 | Buenos Aires | Ceglana | Carlos Moyá | 3:6, 6:4, 4:6 |
| Finalista | 4. | 20 kwietnia 2003 | Monte Carlo | Ceglana | Juan Carlos Ferrero | 2:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 2. | 18 maja 2003 | Hamburg | Ceglana | Agustín Calleri | 6:3, 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 3. | 20 lipca 2003 | Stuttgart | Ceglana | Tommy Robredo | 6:2, 6:2, 6:1 |
| Zwycięzca | 4. | 27 lipca 2003 | Kitzbühel | Ceglana |  Nicolás Massú | 6:1, 6:4, 6:2 |
| Zwycięzca | 5. | 3 sierpnia 2003 | Sopot | Ceglana | David Ferrer | 7:5, 6:1 |
| Zwycięzca | 6. | 26 października 2003 | Bazylea | Dywanowa (hala) | David Nalbandian | walkower |
| Zwycięzca | 7. | 22 lutego 2004 | Buenos Aires | Ceglana | Carlos Moyá | 6:4, 6:1 |
| Finalista | 5. | 4 kwietnia 2004 | Miami | Twarda |  Andy Roddick | 7:6(2), 3:6, 1:6, krecz |
| Zwycięzca | 8. | 25 kwietnia 2004 | Monte Carlo | Ceglana |  Rainer Schüttler | 6:2, 6:1, 6:3 |
| Finalista | 6. | 16 maja 2004 | Hamburg | Ceglana |  Roger Federer | 6:4, 4:6, 2:6, 3:6 |
| Finalista | 7. | 6 czerwca 2004 | French Open, Paryż | Ceglana | Gastón Gaudio | 6:0, 6:3, 4:6, 1:6, 6:8 |
| Finalista | 8. | 20 czerwca 2004 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta |  Michaël Llodra | 3:6, 4:6 |
| Finalista | 9. | 17 kwietnia 2005 | Monte Carlo | Ceglana | Rafael Nadal | 3:6, 1:6, 6:0, 5:7 |
| Finalista | 10. | 8 maja 2005 | Rzym | Ceglana | Rafael Nadal | 4:6, 6:3, 3:6, 6:4, 6:7(6) |
| Zwycięzca | 9. | 31 lipca 2005 | Umag | Ceglana | Carlos Moyá | 6:2, 4:6, 6:2 |
| Finalista | 11. | 18 września 2005 | Pekin | Twarda | Rafael Nadal | 7:5, 1:6, 2:6 |
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)
| Turniej | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | – | 2R | – | 4R | 1R | 4R | 3R | – | – | 0 / 5 | 9–5 |
| French Open | 2R | 1R | 3R | SF | F | 4R | – | – | 1R | 0 / 7 | 17–7 |
| Wimbledon | – | 1R | – | 1R | 2R | 4R | – | – | – | 0 / 4 | 4–4 |
| US Open | – | – | 3R | QF | – | QF | 1R | – | – | 0 / 4 | 10–4 |
| Wygrane turnieje | 0 / 1 | 0 / 3 | 0 / 2 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 2 | – | 0 / 1 | 0 / 20 | N/A |
| Bilans spotkań | 1–1 | 1–3 | 4–2 | 12–4 | 7–3 | 13–4 | 2–2 | – | 0–1 | N/A | 40–20 |
Przypisy
- ↑ Wirtualna Polska Media, Coria już nie będzie czarował - WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 10 maja 2009 [dostęp 2018-02-02] (pol.).
- ↑ Coria ends brave Henman bid, 4 czerwca 2004 [dostęp 2018-02-02] (ang.).
- ↑ Gaudio claims French crown, 6 czerwca 2004 [dostęp 2018-02-02] (ang.).
- ↑ Gaudio shocked at triumph, 6 czerwca 2004 [dostęp 2018-02-02] (ang.).
- ↑ Guillermo Coria – the comeback kid?, „Montreal Gazette”, 23 października 2007 [dostęp 2018-02-02] (ang.).
- ↑ Argentine Coria decides to quit, 29 kwietnia 2009 [dostęp 2018-02-02] (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP (ang.). Association of Tennis Professionals. [dostęp 21 sierpnia 2013].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 21 sierpnia 2013].
- Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). Davis Cup. [dostęp 21 sierpnia 2013].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.jpg)
(c) Casa Rosada (
El presidente de la Asociación Argentina de Tenis, Agustín Calleri; el secretario de Deportes de la Nación, Javier Mac Allister y los capitanes del equipo de Copa Davis, Gastón Gaudio y Guillermo Coria, brindaron una conferencia de prensa en el CeNARD donde anunciaron la nómina que enfrentará a Colombia, del 14 al 16 de septiembre en San Juan.