Guimarães

Guimarães
	gmina
Herb	Flaga
Państwo	Portugalia
Dystrykt	Braga
Kraina historyczna	Minho
Region (NUTS 2)	Północ
Podregion (NUTS 3)	Ave
Powierzchnia	242,85 km²
Populacja (2011); • liczba ludności	; 158 124
• gęstość	651,12 os./km²
Kod pocztowy	4800 Guimarães
	Adres urzędu:Largo Cónego José Maria Gomes; 4800-419 Guimarães
	Szczegółowy podział administracyjny
Liczba sołectw	69
	Położenie na mapie Portugalii;
	41°28′N 8°24′W/41,466667 -8,400000
	Strona internetowa

Guimarães (wym. [ɡ i m ɐ ˈ ɾ ɐ̃j ʃ]) – miasto w Portugalii, leżąca w dystrykcie Braga, w regionie Północ w podregionie Ave. Jest siedzibą gminy o tej samej nazwie.

Historia

Miasto zostało założone przez Vimarę Peresa – pierwszego hrabiego Portucale i nazwane od jego imienia Vimaranis, obecnie Guimarães. Było pierwszą stolicą hrabstwa, pełniąc ważną funkcję w pierwszym okresie państwowości portugalskiej^[2]. Zwane kolebką Portugalii (port. O Berço da Nação Portuguesa). Tu urodził się pierwszy król Portugalii Alfons I. W XII wieku rozpoczęła się tu także rekonkwista – walki o wypędzenie Maurów z Półwyspu Iberyjskiego. Nawet po przeniesieniu stolicy do Coimbry w 1143 roku miasto nie przeżyło upadku i do dziś zachowało się tu wiele średniowiecznych budowli.

Historyczne centrum Guimarães – w 2001 roku wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO – to skupisko placów i wąskich, brukowanych uliczek. Znajduje się tu wiele średniowiecznych kościołów i klasztorów – m.in. Kościół Matki Boskiej Oliwnej (Igreja de Nossa Senhora da Oliviera) oraz pełniący dziś także funkcję ratusza Klasztor św. Klary (Convento de Santa Clara). Na północnych obrzeżach Starego Miasta wznosi się zamek z X wieku.

Zamek był pierwotnie twierdzą, chroniącą mieszkańców miasta przed atakami Maurów i Normanów. W XII wieku – po rozbudowie przez Alfonsa I Zdobywcę – była to pierwsza siedziba portugalskich królów. Poniżej zamku znajduje się Kaplica św. Michała (Capela de São Miguel) oraz pałac książęcy Paço dos Duques de Bragança z XV wieku – dawna siedziba rodu Bragança.

Dziś Guimarães – ze względu na bogactwo zabytków i atmosferę starego, średniowiecznego miasta – pełni także rolę ważnego ośrodka turystycznego. Swoją siedzibę ma tu ponadto pierwszoligowy klub piłkarski Vitória SC.

Demografia

Liczba ludności gminy Guimarães (1801–2011)
1801	1849	1900	1930	1960	1981	1991	2001	2004	2011
47 465	46 619	54 910	65 417	116 272	146 959	157 589	159 576	161 876	158 124^[1]

Sołectwa

Sołectwa gminy Guimarães (ludność wg stanu na 2011 r.):^[1]

Aldão – 1293 osoby
Arosa – 499 osób
Atães – 1918 osób
Azurém – 8348 osób
Balazar – 440 osób
Barco – 1510 osób
Brito – 4939 osób
Caldelas – 5723 osoby
Calvos – 1082 osoby
Castelões – 310 osób
Conde – 1378 osób
Corvite – 883 osoby
Costa – 5155 osób
Creixomil – 9641 osób
Donim – 833 osoby
Fermentões – 5707 osób
Figueiredo – 436 osób
Gandarela – 1074 osoby
Gémeos – 442 osoby
Gominhães – 511 osób
Gonça – 1051 osób
Gondar – 2868 osób
Gondomar – 495 osób
Guardizela – 2474 osoby
Infantas – 1764 osoby
Leitões – 568 osób
Longos – 1372 osoby
Lordelo – 4287 osób
Mascotelos – 1631 osób
Mesão Frio – 4173 osoby
Moreira de Cónegos – 4853 osoby
Nespereira – 2578 osób
Oleiros – 462 osoby
Oliveira do Castelo – 3265 osób
Pencelo – 1258 osób
Pinheiro – 1234 osoby
Polvoreira – 3495 osób
Ponte – 6610 osób
Rendufe – 712 osób
Ronfe – 4462 osoby
Salvador – 980 osób
Santa Eufémia – 1221 osób
Santa Leocádia – 819 osób
Santa Maria (Airão) – 1686 osób
Santa Maria (Souto) – 771 osób
Santiago – 2163 osoby
Santo Estêvão – 1292 osoby
Santo Tirso – 993 osoby
São Clemente – 1695 osób
São Cristóvão – 2380 osób
São Faustino – 998 osób
São João Baptista – 827 osób
São Jorge – 5625 osób
São Lourenço (Sande) – 1097 osób
São Lourenço (Selho) – 1782 osoby
São Martinho (Candoso) – 1340 osób
São Martinho (Sande) – 2533 osoby
São Paio – 2896 osób
São Salvador – 830 osób
São Sebastião – 1976 osób
São Tomé – 2252 osoby
São Torcato – 3373 osoby
Serzedelo – 3680 osób
Serzedo – 1202 osoby
Silvares – 2282 osoby
Tabuadelo – 1555 osób
Urgezes – 5259 osób
Vermil – 1144 osoby
Vila Nova – 1739 osób

Miasta partnerskie

Plewen, Bułgaria
Londrina, Brazylia
Mé-Zóchi, Wyspy Świętego Tomasza i Książęca
Brive-la-Gaillarde, Francja
Igualada, Hiszpania
Tacoronte, Hiszpania
Rio de Janeiro, Brazylia
Kaiserslautern, Niemcy
Colonia del Sacramento, Urugwaj
Compiègne, Francja
Tourcoing, Francja
Ribeira Grande de Santiago, Republika Zielonego Przylądka

Bibliografia

Ellingham Mark, Fisher John, Kenyon Graham, Portugalia, seria: Praktyczny przewodnik, Wydawnictwo Pascal, Bielsko-Biała 2000, str. 283-288

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Statistics Portugal, www.ine.pt [dostęp 2018-02-11] (ang.).
↑ José Hermano Saraiva: Krótka historia Portugalii. Kraków: Universitas, 2000, s. 40. ISBN 83-7052-672-1.

[US-1] Statistics Portugal, www.ine.pt [dostęp 2018-02-11] (ang.).

[2] José Hermano Saraiva: Krótka historia Portugalii. Kraków: Universitas, 2000, s. 40. ISBN 83-7052-672-1.

[1]

[2]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne