Gulfstream Peregrine 600
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | samolot dyspozycyjny |
| Konstrukcja | metalowa |
| Załoga | 2 |
| Historia | |
| Data oblotu | 22 maja 1981 roku |
| Liczba egzemplarzy | 1 |
| Liczba wypadków • w tym katastrof |
|
| Dane techniczne | |
| Napęd | 1 × Silnik turbowentylatorowy Pratt & Whitney Canada JT15D-4 |
| Ciąg | 11,12 kN |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 10,5 m |
| Długość | 11,68 m |
| Wysokość | 4,09 m |
| Powierzchnia nośna | 46 m² |
| Masa | |
| Startowa | 2812 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 730 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 26 m/s |
| Pułap praktyczny | 15 000 m |
| Zasięg | 2000 km |
Gulfstream Peregrine 600 – amerykański samolot szkolno-treningowy, biorący udział w konkursie Next Generation Trainer (NGT) na samolot nowej generacji do szkolenia pilotów dla US Air Force, mający zastąpić używaną dotychczas maszynę Cessna T-37 Tweet. Zaprojektowany i zbudowany w wytwórni Gulfstream American Corporation of California.
Historia
Peregrine 600 powstał jako odpowiedź firmy Gulfstream na ogłoszony przez United States Air Force program Next Generation Trainer, którego celem było znalezienie następcy dla użytkowanych w szkoleniu pilotów sił powietrznych samolotów T-37. W projekcie samolotu wykorzystane dostępne elementy z równolegle prowadzonych prac nad samolotem dyspozycyjnym Gulfstream American Hustler. Z Hustlera pochodziły skrzydła oraz tylna część kadłuba wraz z całym usterzeniem ogonowym. Od podstaw zaprojektowano przednią część kadłuba wraz z kabiną załogi, w której instruktor i uczeń siedzieli obok siebie. Wybudowano pojedynczy prototyp, który został oblatany 22 maja 1981 roku. Wytwórnia przewidywała zbudowanie wersji z kabiną załogi w układzie tandem, napędzanej pojedynczym silnikiem turbowentylatorowym Williams WR44. Maszyna nie znalazła uznania w oczach decydentów z sił powietrznych i konkurs wygrał Fairchild T-46. Wytwórnia próbowała zainteresować swoim samolotem zagranicznych nabywców, prezentując w tym celu samolot na Międzynarodowym Salonie Lotniczym w Paryżu w 1983 roku, ale bez rezultatu. Jedyny egzemplarz uległ rozbiciu 23 listopada tego samego roku, a cały program Peregrine 600 został zakończony w 1985 roku. Maszyna spędziła w powietrzu 242 godziny. Elementy konstrukcji maszyny zostały wykorzystane przy budowie wersji dyspozycyjnej oznaczonej jako Gulfstream Peregrine.
Bibliografia
- Leszek A. Wieliczko, Gulfstream Aerospace, „Lotnictwo Aviation International”, nr 1 (2017), s. 28–35, ISSN 2450-1298.
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The Gulfstream Peregrine 600 prototype, N600GA, in flight.
Autor: MilborneOne, Licencja: CC BY-SA 3.0
Gulfstream Peregrine 600 military trainer prototype,registered N600GA, at the 1981 Paris Air Show.