Guntamund

Guntamund
— rex Vandalorum et Alanorum —
Denar Guntamunda z ok. 484 r.
król Wandalów i Alanów
Okres	od 484 do 496
Koronacja	484
Poprzednik	Huneryk
Następca	Trasamund
Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia	450 Kartagina
Data śmierci	496
Miejsce spoczynku	Kartagina
Ojciec	Gento
Rodzeństwo	Trasamund

Guntamund (ur. 450, zm. 496) – król Wandalów i Alanów w latach 484–496, trzeci władca królestwa Wandalów w Afryce Północnej. Tron objął po stryju Huneryku.

Guntamund był drugim synem Gento, czwartego i najmłodszego syna Genzeryka, założyciela królestwa Wandalów w Afryce. Jako najstarszy męski członek rodu panującego został obwołany królem, zgodnie z prawem senioratu ustanowionym przez Genzeryka.

Guntaryk złagodził antykatolicką politykę swojego poprzednika. W 494 roku zezwolił na powrót wygnanych biskupów katolickich, w tym Eugeniusza, biskupa Kartaginy. Spowodowało to uspokojenie niepokojów oraz ustabilizowało gospodarkę w królestwie, która była na skraju załamania podczas rządów Huneryka.

Chociaż siła Wandalów znacznie osłabła w porównaniu z jej apogeum okresu rządów Genzeryka, Wandalowie cieszyli się trwającym pokojem. Guntamundowi udało się przynajmniej częściowo powstrzymać napady Berberów, niepokojących kontrolowane przez Wandalów terytoria.

W 491 roku Guntamund próbował zająć Sycylię, korzystając z wojny pomiędzy Odoakrem a Ostrogotami króla Teodoryka Wielkiego. Wyprawa zakończyła się klęską, ostatecznie wyspa została opanowana przez Teodoryka.