Gupik Endlera

Gupik Endlera
Poecilia wingei
Poeser, Kempkes, i Isbrücker, 2005
Ilustracja
Samce
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Infragromada

doskonałokostne

Rząd

karpieńcokształtne

Rodzina

piękniczkowate

Podrodzina

Poeciliinae

Rodzaj

Poecilia

Gatunek

gupik Endlera

Żyworódka Endlera (Poecilia wingei) – samiec ♂
Poecilia wingei – samica ♀

„Gupik Endlera”, żyworódka Endlera (Poecilia wingei, wcześniej Poecilia sp. Endleri) – gatunek ryby z rodziny piękniczkowatych (Poeciliidae). W marcu 2006 roku nadano jednolitą naukową nazwę łacińską: Poecilia wingei Poeser, Kempkes & Isbruker, 2005.

Charakterystyka

Samce małe do około 2,5 cm; tułów srebrny do złotawego w jednolite wielobarwne plamy, najczęściej spotykane: czarne, pomarańczowe, czerwone, niebieskie, białe, zielone, fioletowe, niekiedy żółte. Płetwa ogonowa barwna tylko w górnej i dolnej części (paseczki). Samice większe do około 4 cm mają ciało wydłużone, bezbarwne, srebrzyste do lekko złotawej, łuski srebrzyste o ciemniejszych brzegach. Ważnym elementem dymorfizmu płciowego jest występowanie u samców gonopodium. Jajożyworodne, ok. 5–8 do 15 młodych w miocie, wszystkożerne. Mało wymagające, ale ze względu na swoją wielkość i jaskrawe ubarwienie, bardzo delikatne w kontaktach z większymi rybami. Dr Roman Słaboch opisuje miejsce ich występowania następującymi słowami:

„Woda w lagunie miała nie tylko ekstremalny wygląd (piana z detergentów między plastykowymi butelkami, powoli deformującymi się w plamach ropy), ale i ekstremalne parametry. W upale 46 °C cieniu i przy 98% wilgotności powietrza zmierzyliśmy w lagunie pH 7,9 i 34 °C; w nocy temperatura spadła do 29 °C. Laguna była mocno mętna i ryby trzymały się głębiej – temperatura wody przy powierzchni była bliska temperaturze powietrza! Endlerek złapaliśmy tylko kilka (do domu dowiozłem grupkę 5,3), zaś „normalnych” pawich oczek Poecilia reticulata na tym stanowisku nie znaleźliśmy”.

W dobrych warunkach żyją około 2 lat, przeciętnie w amatorskich warunkach średnio ok. 7 miesięcy.

Nazwa gupik Endlera może być myląca, w rzeczywistości P. wingei to gatunek oddzielny od P. reticulata. Podstawowa różnica między samicami tych gatunków leży w ilości potomstwa przychodzącego na świat oraz w czarnym zabarwieniu krawędzi łusek u endlerów. Sam rodzaj Peocilia obejmuje również np. molinezje ostroustą (P. sphenops).

Rozmnażanie

Gupiki Endlera, tak jak inne gatunki z rodzaju poecilia są tak naprawdę jajożyworodne. Nie występuje u nich postać larwalna. Zwierzęta te z racji występowania u samców gonopodium kopulują, a plemniki przekazywane są do ciała samicy w spermatoforach. Istnieje możliwość krzyżowania się różnych gatunków rodzaju poecilia, jednak w naturze zdarza się to dosyć rzadko ze względu na charakterystyczny dla każdego gatunku kształt gonopodium. U tego gatunku występuje swojego rodzaju taniec godowy. Dojrzały samiec zwabiony zapachem wydzielanym przez samice zaczyna wokół niej pływać poruszając gonopodium przy jednoczesnym wydzieleniu substancji zapachowej. Samica ustawia się w pozycji do kopulacji głową do góry a samiec umieszcza w jej otworze płciowym gonopodium zapładniając ją. U ryb tych występuje zjawisko gynogenezy[1]

Występowanie

Odkryte w 1975 roku przez Johna Endlera w Lagunie de Patos w Wenezueli jako gatunek endemiczny. Obecnie hodowany i rozmnażany w akwariach na całym świecie. Gatunek ten występuje w ciepłych wodach – temperatura około 26 stopni Celsjusza[2].

Wymagania

Ryba ta nie wymaga dużego akwarium, uchodzi za łatwą w hodowli, jednak w przypadku delikatnych odmian hodowlanych zalecana jedynie doświadczonym akwarystom. Minimalna zalecana pojemność zbiornika to 30 litrów – dla jednego samca i trzech samic. Woda powinna być krystalicznie czysta. Gatunek bardziej wrażliwy na związki azotu niż gupik pawie oczko. Z tego względu zalecana jest obsada szybko rosnącymi roślinami, skuteczny filtr biologiczny oraz częste podmiany wody. W dojrzałym akwarium warto przed podmianą od czasu do czasu zmierzyć zawartość siarczanów.

Chętnie spożywa każdy suchy pokarm. W celu utrzymania dobrej kondycji rybek należy im podawać także pokarm żywy. Gupiki w niewielkim stopniu odżywiają się także glonami, w szczególności spiruliną. Należy uważać z obsadą akwarium, w którym są hodowane gupiki. Długie i kolorowe płetwy samców mogą stać się łupem ryb lubiących podgryzać płetwy innym osobnikom. Z racji rozmiarów powinny być trzymane w zbiornikach jednogatunkowych. Gupik Endlera nie powinien być trzymany z gupikiem pawie oczko, gdyż ulega hybrydyzacji, jako że gatunki te mogą się krzyżować, produkując płodne potomstwo.

Przypisy

  1. Hesse T. Przybyszewski C., Życie ryb, Wydawnictwo Politechnika koszalińska, 1993.
  2. Griffits T., Endler's livebearer, 1997.

Media użyte na tej stronie

REF new (questionmark).svg
Autor: Sławobóg, Licencja: LGPL
Icon for missing references
Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Poecilia wingei male "black ba"r.JPG
Autor: Marrabbio2, Licencja: CC BY-SA 3.0
Poecilia wingei male, var. "black bar"
Poeciliawingei.jpg
Autor: Karen Koomans, Licencja: CC BY 2.5
poecilia wingei (endler, endlers livebearer), strain 2004 Yellow Top Sword
Poecilia wingei female.jpg
Autor: Marrabbio2, Licencja: CC BY-SA 4.0
Poecilia wingei female