Gus Lesnevich

Gus Lesnevich

Pełne imię i nazwisko	Gustav George Lesnevich
Data i miejsce urodzenia	22 lutego 1915 Cliffside Park
Data i miejsce śmierci	28 lutego 1964 Cliffside Park
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Wzrost	175 cm
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	półciężka
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	79
Zwycięstwa	60
Przez nokauty	23
Porażki	14
Remisy	5

Gus Lesnevich, właśc. Gustav George Lesnevich (ur. 22 lutego 1915 w Cliffside Park w stanie New Jersey, zm. 28 lutego 1964 w Cliffside Park) – amerykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii półciężkiej.

Rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1934. Obok wielu zwycięstw zanotował też kilka porażek, m.in. z ówczesnym mistrzem świata wagi średniej Freddiem Steelem (17 listopada 1936 w Los Angeles przez techniczny nokaut w 2. rundzie) i byłym mistrzem świata wagi półśredniej Young Corbettem III (12 marca 1937 w San Francisco przez TKO w 5. rundzie).

17 listopada 1939 w Madison Square Garden w Nowym Jorku Lesnevich zmierzyl się o tytuł mistrza świata wagi półciężkiej, ale został pokonany przez czempiona Billy'ego Conna po 15. rundach na punkty. Takim samym wynikiem zakończyła się walka rewanżowa odbyta 5 czerwca 1940 w Detroit. Conn zrezygnował później z tytułu i nowym mistrzem świata w wersji organizacji NBA został Grek Anton Christoforidis. Lesnevich pokonał Christoforidisa w Nowym Jorku 22 maja 1941 na punkty i został nowym mistrzem świata NBA. Po zwycięskiej walce w obronie tytułu z Tami Mauriello 26 sierpnia tego roku w Nowym Jorku Lesnevich został uznany mistrzem świata wagi półciężkiej również przez NYSAC. Ponownie pokonał Mauriello na punkty 11 listopada 1941 w Nowym Jorku, a w 1942 stoczył tylko dwie walki towarzyskie, obie przegrane: pokonali go Bob Pastor i Jimmy Bivins. W 1943 rozpoczął służbę w United States Coast Guard, która trwała do 1945^[1].

Po powrocie ze służby Lesnevich najpierw znokautował w 1. rundzie Joego Kahuta, potem przegrał przez TKO w 5. rundzie wskutek kontuzji z zawodnikiem wagi ciężkiej polskiego pochodzenia Lee Omą, następnie w obronie tytułu pokonał 14 maja w Londynie Anglika Freddiego Millsa przez TKO w 10. rundzie^[2], a w ostatniej swojej walce w tym roku, 17 września w Londynie, został znokautowany przez brytyjskiego mistrza Europy wagi ciężkiej Bruce'a Woodcocka. Był to jedyny nokaut w karierze Lesnevicha^[1].

28 lutego 1947 w Madison Square Garden Lesnevich po raz kolejny obronił tytuł wygrywając przez TKO w 10. rundzie z Billym Foxem. Później w tym roku znokautował w 1. rundzie byłego mistrza świata Melio Bettinę i dwukrotnie wygrał z Tami Maurello (żadna z tych walk nie była o mistrzostwo). Lesnevich w tym roku został wybrany bokserem roku przez magazyn The Ring.

W 1948 najpierw ponownie pokonał w obronie tytułu Billy'ego Foxa, tym razem przez nokaut w 1. rundzie, a 26 lipca w Londynie utracił mistrzostwo świata po przegranej na punkty w rewanżowej walce z Freddiem Millsem^[3].

W 1949 Lesnevich po wygraniu jednej walki z mało znanym przeciwnikiem przegrał na punkty 23 maja w Cincinnati w walce o tytuł mistrza Ameryki w wadze półciężkiej z przyszłym mistrzem świata Joeyem Maximem. 10 sierpnia tego roku w Nowym Jorku zmierzył się o pas mistrza świata wagi ciężkiej z obrońcą tytułu Ezzardem Charlesem, ale został poddany w 7. rundzie. Była to ostatnia walka bokserska Lesnevicha.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• RichR. Thomas RichR., Gus Lesnevich: 1940s Light Heavyweight Boxing Champion, Yahoo! Voices, 10 maja 2011 [dostęp 2013-01-06]  (ang.).
• Gus Lesnevich, The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2013-01-06]  (ang.).
• Wykaz walk zawodowych Lesnevicha, boxrec.com [dostęp 2017-08-18]  (ang.).