Gustav Kleikamp

Gustav Kleikamp

Wiceadmirał
Data i miejsce urodzenia	8 marca 1896 Widuchowa
Data i miejsce śmierci	13 września 1952 Mülheim an der Ruhr
Przebieg służby
Lata służby	1913–1945
Siły zbrojne	Kaiserliche Marine  Reichsmarine  Kriegsmarine
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; II wojna światowa: Westerplatte,
Odznaczenia

Gustav Kleikamp (ur. 8 marca 1896 w Widuchowej, zm. 13 września 1952 w Mülheim an der Ruhr) – wiceadmirał Kriegsmarine, dowódca m.in. pancernika „Schleswig-Holstein” w ataku na Westerplatte.

Stopnie wojskowe

• Fähnrich zur See (3 kwietnia 1914);
• Leutnant zur See (18 września 1915);
• Oberleutnant zur See (7 stycznia 1920);
• Kapitänleutnant (1 lutego 1925);
• Korvettenkapitän (1 października 1932);
• Fregattenkapitän (1 października 1936);
• Kapitän zur See (1 kwietnia 1938);
• Konteradmiral (1 kwietnia 1942);
• Vizeadmiral (1 października 1943).

Przebieg kariery wojskowej

Był synem lekarza Carla Kleikampa i Anny (z d. Kletzin). Jego bracia, Fritz i Karl, byli żołnierzami podczas I wojny światowej. Kuzynem Kleikampa był Generalmajor Helmut Kleikamp, oficer wywiadu w 5. Armii.

Wstąpił do marynarki wojennej i odbył w stopniu Seekadett szkolenie podstawowe na pokładzie krążownika ciężkiego „Vineta” w okresie 1 kwietnia 1913-31 marca 1914. W okresie 1 kwietnia 1914-1 sierpnia 1914 w szkole morskiej w Mürwik. Następnie radiooficer na krążowniku liniowym „Derfflinger” (2 sierpnia 1914-17 marca 1918). Od 18 marca 1918 do października 1918 przeszedł szkolenie w szkole podwodniaków i był oficerem wachtowym na SM U-9.

Od października do 31 grudnia 1918 oficer administracyjny I Flotylli Podwodnej, od 1 stycznia 1919 do 30 czerwca 1920 w II Brygadzie Marynarki, potem do 20 września 1920 w dyspozycji dowódcy sił morskich na Morzu Północnym. Radiooficer i oficer obserwacyjny na krążowniku „Hamburg” od 1 października 1920 do 30 grudnia 1921, potem te same funkcje pełnił na liniowcu Braunschweig do 30 września 1922. Dowódca trałowca M-133 od 1 października 1922 do 30 września 1923, następnie instruktor w szkole sygnalistów (1 października 1923-31 marca 1925), a w okresie 1 kwietnia 1925-21 września 1926 w szkole torpedowej i sygnalistów. Oficer na bliźniaczych do Schleswiga-Holsteina pancernikach typu Deutschland: Hannover (24 września 1926-1 marca 1927) i Schlesien (2 marca 1927-27 września 1928). Oficer treningowy na krążowniku Emden (28 września 1928-5 stycznia 1930), oddany do dyspozycji dowódcy stacji morskiej na Morzu Północnym na okres 6 stycznia 1930-10 lutego 1930. Kierownik eksperymentalnego instytutu sygnalizacji od 11 lutego 1930 do 25 września 1932. Oficer łącznikowy komendantury I Dystryktu Wojskowego w Królewcu (4 października 1932-22 lipca 1933), oficer sztabowy dowództwa floty (23 lipca 1933-24 września 1935).

Od 26 września 1935 do 3 maja 1937 pierwszy oficer na pancerniku „Schleswig-Holstein”. Dowódca grupy technicznej sygnalistów Naczelnego Dowództwa Marynarki Wojennej (OKM) (1 czerwca 1937-31 marca 1938), następnie do 23 kwietnia 1939 dowódca departamentu technicznego sygnalistów OKM. Dowódca liniowca „Schleswig-Holstein” od 26 kwietnia 1939 do 28 sierpnia 1940, w kwietniu 1940 jednocześnie dowódca 7 grupy okrętów w Operacji „Weserübung”. Szef dowództwa morskiego Calais (29 sierpnia 1940-27 października 1940) i równolegle szef Flotylli Transportowej C w operacji „Seelöwe” (29 sierpnia-10 grudnia 1940). Od 28 października do 30 grudnia 1940 w dyspozycji głównodowodzącego Kriegsmarine, dowódca naczelnego biura konstrukcji okrętów OKM (31 grudnia 1940-21 lutego 1943), dowódca floty w rejonie Niderlandów (4 marca 1943-31 grudnia 1944), oddany do dyspozycji głównodowodzącego Grupy Floty Północ (1 stycznia 1945-14 marca 1945), dowódca floty Zatoki Niemieckiej (15 marca 1945-7 maja 1945). W niewoli od 7 maja 1945 do zwolnienia 18 kwietnia 1947.

W chwili wybuchu II wojny światowej Kleikamp był dowódcą pancernika „Schleswig-Holstein”, który zaatakował polską placówkę wojskową na Westerplatte. Prof. Carl Burckhardt, szwajcarski dyplomata, pełniący w latach 1937-1939 funkcję Wysokiego Komisarza Ligi Narodów w Gdańsku, w powojennych wspomnieniach opisał swoje spotkanie z komandorem Kleikampem w przededniu wybuchu wojny: „Złożyłem również rewizytę na pokładzie pancernika, ale nie tam, lecz na przyjęciu w moim domu, dowódca okrętu, zmieszany na twarzy, uczynił mi nagle niespodziewane wyznanie: »Otrzymałem straszne polecenie, którego nie mam po prostu sumienia wykonać«. Gdyby o tym wyznaniu ktoś się dowiedział, dowódca okrętu za zdradę stanu prawdopodobnie zostałby skazany na karę śmierci przez rozstrzelanie. Ale wczesnym rankiem 1 września wykonał on otrzymany rozkaz i działa pancernika otworzyły ogień na Westerplatte”^[1].

Niektóre odznaczenia i nagrody

• Złoty Krzyż Niemiecki (Deutsches Kreuz in Gold) 14.10.1944 jako wiceadmirał i admirał dowodzący w Niderlandach
• 1914 Krzyż Żelazny I klasy
• 1914 Krzyż Żelazny II klasy
• Hamburski Krzyż Hanzeatycki (Hamburgisches Hanseatenkreuz)
• Krzyż Honorowy (Ehrenkreuz für Frontkämpfer)

Przypisy

Bibliografia

• Gustav Kleikamp. reocities.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].