Gustavo Kuerten
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 10 września 1976 |
| Wzrost | 190 cm |
| Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny | 1995 |
| Zakończenie kariery | 25 maja 2008 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 20 |
| Najwyżej w rankingu | 1 (4 grudnia 2000) |
| Australian Open | 3R (2004) |
| Roland Garros | W (1997, 2000, 2001) |
| Wimbledon | QF (1999) |
| US Open | QF (1999, 2001) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 8 |
| Najwyżej w rankingu | 38 (13 października 1997) |
| Australian Open | QF (1999) |
| Roland Garros | QF (1998) |
| Wimbledon | 1R (1999, 2000) |
| US Open | 1R (1997, 2003, 2004) |
Gustavo Kuerten (ur. 10 września 1976 we Florianópolis) − brazylijski tenisista, trzykrotny triumfator wielkoszlemowego French Open w grze pojedynczej, przez 43 tygodnie lider rankingu singlowego ATP, reprezentant Brazylii w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Wyróżnienia i nagrody
W 1999 Kuerten otrzymał wyróżnienie Prêmio Brasil Olímpico, które jest najważniejszą nagrodą sportową w Brazylii[1]. Został także sportowcem roku w Brazylii w latach 1999−2000, a spośród nagród ATP zdobył w 2000 tytuł tenisisty roku i w 2003 Arthur Ashe Humanitarian Award[1][2]. W połowie lipca 2012 Kuerten został włączony do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[3]. W 2016 federacja ITF uhonorowała Kuertena Philippe Chatrier Award[4]. Brał także udział w ceremonii otwarcia igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro (2016) wnosząc znicz olimpijski na Maracanę[5].
Kariera tenisowa
Kuerten startując w gronie juniorów zdołał wywalczyć mistrzostwo we French Open w 1994 roku, podczas rozgrywek gry podwójnej, partnerując Nicolásowi Lapenttiemu. W 1995 roku tenisista brazylijski rozpoczął karierę zawodową.
W 1997 odniósł zwycięstwo w wielkoszlemowym turnieju French Open, eliminując po drodze m.in. kilku byłych triumfatorów – Thomasa Mustera, Jewgienija Kafielnikowa, a w finale wynikiem 6:3, 6:4, 6:2 Sergiego Bruguerę. Kuerten stał się tym samym pierwszym najniżej sklasyfikowanym w historii zwycięzcą turnieju (startował jako 66. zawodnik) oraz pierwszym Brazylijczykiem, który wygrał rozgrywki tej kategorii[6].
Sezon 2000 Brazylijczyk zakończył jako pierwszy tenisista z Ameryki Południowej na 1. pozycji w rankingu ATP w erze open[7]. Do tego sukcesu przyczyniło się ponowne zwycięstwo we French Open, triumf w kończącym rok turnieju ATP Finals i wygrana w imprezie rangi ATP Masters Series w Hamburgu.
Kolejny sezon Kuerten zakończył na 2. pozycji w zestawieniu singlowym ATP. W czerwcu obronił tytuł na kortach French Open pokonując w finale Àlexa Corretję[8]. Dodatkowo tenisista brazylijski zwyciężył w prestiżowych zawodach ATP Masters Series w Monte Carlo i Cincinnati i trzech niżej notowanych turniejach.
Od 2002 roku Kuerten zaczął zmagać się z licznymi kontuzjami. M. in. w lutym 2002 roku przeszedł artroskopię prawego stawu biodra[9]. Podobną operację przeszedł dwa lata później[10]. Pomimo problemów zdrowotnych wygrał pomiędzy latami 2002–2004 cztery singlowe turnieje.
W latach 1996–2007 Kuerten reprezentował Brazylię w Pucharze Davisa. W 2000 roku przyczynił się do awansu zespołu do półfinału rozgrywek, gdzie Brazylijczycy ostatecznie ulegli Francji 3:2. Łącznie, w występach singlowych i deblowych rozegrał w barwach narodowych pięćdziesiąt dwa pojedynki, z których trzydzieści cztery wygrał.
Dnia 25 maja 2008 Kuerten roku zakończył karierę po przegranym meczu w 1 rundzie French Open z Paulem-Henrim Mathieu[11]. Łącznie Brazylijczyk triumfował w dwudziestu turniejach singlowy i osiągnął dziewięć finałów, natomiast w deblu zwyciężył w ośmiu turniejach i dotarł do dwóch finałów. Na szczycie singlowej listy rankingowej znajdował się przez czterdzieści trzy tygodnie.
Kuerten jest pochodzenia niemiecko-polsko-austriackiego[12].
Finały w turniejach ATP World Tour
Gra pojedyncza (20–9)
|
| |||||||||||||
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
| Zwycięzca | 1. | 8 czerwca 1997 | French Open, Paryż (1) | Ceglana |  Sergi Bruguera | 6:3, 6:4, 6:2 |
| Finalista | 1. | 15 czerwca 1997 | Bolonia | Ceglana | Félix Mantilla | 6:4, 2:6, 1:6 |
| Finalista | 2. | 3 sierpnia 1997 | Montreal | Twarda |  Chris Woodruff | 5:7, 6:4, 3:6 |
| Zwycięzca | 2. | 26 lipca 1998 | Stuttgart (1) | Ceglana |  Karol Kučera | 4:6, 6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 3. | 4 października 1998 | Majorka | Ceglana | Carlos Moyá | 6:7(5), 6:2, 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 25 kwietnia 1999 | Monte Carlo (1) | Ceglana |  Marcelo Ríos | 6:4, 2:1 krecz |
| Zwycięzca | 5. | 16 maja 1999 | Rzym | Ceglana |  Patrick Rafter | 6:4, 7:5, 7:6(6) |
| Zwycięzca | 6. | 5 marca 2000 | Santiago | Ceglana |  Mariano Puerta | 7:6(3), 6:3 |
| Finalista | 3. | 2 kwietnia 2000 | Miami | Twarda | Pete Sampras | 1:6, 7:6(2), 6:7(5), 6:7(8) |
| Finalista | 4. | 14 maja 2000 | Rzym | Ceglana |  Magnus Norman | 3:6, 6:4, 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 7. | 21 maja 2000 | Hamburg | Ceglana |  Marat Safin | 6:4, 5:7, 6:4, 5:7, 7:6(3) |
| Zwycięzca | 8. | 11 czerwca 2000 | French Open, Paryż (2) | Ceglana | Magnus Norman | 6:2, 6:3, 2:6, 7:6(6) |
| Zwycięzca | 9. | 20 sierpnia 2000 | Indianapolis | Twarda | Marat Safin | 3:6, 7:6(2), 7:6(2) |
| Zwycięzca | 10. | 3 listopada 2000 | Tennis Masters Cup, Lizbona | Twarda (hala) | Andre Agassi | 6:4, 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 11. | 25 lutego 2001 | Buenos Aires | Ceglana | José Acasuso | 6:1, 6:3 |
| Zwycięzca | 12. | 4 marca 2001 | Acapulco | Ceglana | Galo Blanco | 6:4, 6:2 |
| Zwycięzca | 13. | 22 kwietnia 2001 | Monte Carlo (2) | Ceglana |  Hiszam Arazi | 6:3, 6:2, 6:4 |
| Finalista | 5. | 13 maja 2000 | Rzym | Ceglana | Juan Carlos Ferrero | 6:3, 1:6, 6:2, 4:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 14. | 10 czerwca 2001 | French Open, Paryż (3) | Ceglana | Àlex Corretja | 6:7(3), 7:5, 6:2, 6:0 |
| Zwycięzca | 15. | 22 lipca 2001 | Stuttgart (2) | Ceglana | Guillermo Cañas | 6:3, 6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 16. | 12 sierpnia 2001 | Cincinnati | Twarda | Patrick Rafter | 6:1, 6:3 |
| Finalista | 6. | 19 sierpnia 2001 | Indianapolis | Twarda | Patrick Rafter | 2:4 krecz |
| Zwycięzca | 17. | 15 września 2002 | Costa do Sauipe (1) | Twarda | Guillermo Coria | 6:7(4), 7:5, 7:6(2) |
| Finalista | 7. | 13 października 2002 | Lyon | Dywanowa (hala) |  Paul-Henri Mathieu | 6:4, 3:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 18. | 12 stycznia 2003 | Auckland | Twarda | Dominik Hrbatý | 6:3, 7:5 |
| Finalista | 8. | 16 marca 2003 | Indian Wells | Twarda | Lleyton Hewitt | 1:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 19. | 26 października 2003 | Petersburg | Twarda (hala) |  Sarkis Sarksjan | 6:4, 6:3 |
| Finalista | 9. | 15 lutego 2004 | Viña del Mar | Ceglana | Fernando González | 5:7, 4:6 |
| Zwycięzca | 20. | 29 lutego 2004 | Costa do Sauipe (2) | Ceglana | Agustín Calleri | 3:6, 6:2, 6:3 |
Gra podwójna (8–2)
|
| |||||||||||||
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy w finale | Wynik finału |
| Zwycięzca | 1. | 10 listopada 1996 | Santiago (1) | Ceglana |  Fernando Meligeni |  Dinu Pescariu Albert Portas | 6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 13 kwietnia 1997 | Estoril | Ceglana | Fernando Meligeni |  Andrea Gaudenzi Filippo Messori | 6:2, 6:2 |
| Zwycięzca | 3. | 15 czerwca 1997 | Bolonia | Ceglana | Fernando Meligeni | Dave Randall Jack Waite | 6:2, 7:5 |
| Zwycięzca | 4. | 20 lipca 1997 | Stuttgart | Ceglana | Fernando Meligeni | Donald Johnson Francisco Montana | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 5. | 12 lipca 1998 | Gstaad | Ceglana | Fernando Meligeni | Daniel Orsanic Cyril Suk | 6:4, 7:5 |
| Zwycięzca | 6. | 10 stycznia 1999 | Adelaide | Twarda |  Nicolás Lapentti | Jim Courier Patrick Galbraith | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 7. | 5 marca 2000 | Santiago (2) | Ceglana | Antonio Prieto |  Lan Bale Piet Norval | 6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 8. | 4 marca 2001 | Acapulco | Ceglana | Donald Johnson | David Adams Martín García | 6:3, 7:6(5) |
| Finalista | 1. | 15 września 2002 | Costa do Sauipe | Twarda | André Sá | Scott Humphries Mark Merklein | 3:6, 6:7(1) |
| Finalista | 2. | 3 listopada 2002 | Paryż | Dywanowa (hala) | Cédric Pioline | Nicolas Escudé Fabrice Santoro | 3:6, 6:7(6) |
Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP Masters Series (gra pojedyncza)
| Turniej | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wielki Szlem | ||||||||||||||||
| Australian Open | – | – | 2R | 2R | 2R | 1R | 2R | 1R | 2R | 3R | – | – | – | – | 0 / 8 | 7–8 |
| French Open | – | 1R | W | 2R | QF | W | W | 4R | 4R | QF | 1R | – | – | 1R | 3 / 11 | 36–8 |
| Wimbledon | – | – | 1R | 1R | QF | 3R | – | – | 2R | – | – | – | – | – | 0 / 5 | 7–5 |
| US Open | – | – | 3R | 2R | QF | 1R | QF | 4R | 1R | 1R | 2R | – | – | – | 0 / 9 | 15–9 |
| Wygrane turnieje | – | 0 / 1 | 1 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 1 / 4 | 1 / 3 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 2 | – | – | 0 / 1 | 3 / 33 | N/A |
| Bilans spotkań | – | 0–1 | 10–3 | 3–4 | 13–4 | 9–3 | 12–2 | 6–3 | 5–4 | 6–3 | 1–2 | – | – | 0–1 | N/A | 65–30 |
| Tennis Masters Cup | ||||||||||||||||
| Tennis Masters Cup | – | – | – | – | RR | W | RR | – | – | – | – | – | – | – | 1 / 3 | 5–6 |
| ATP Masters Series | ||||||||||||||||
| Indian Wells | – | – | 3R | 1R | SF | 2R | 3R | – | F | 2R | – | – | 1R | – | 0 / 8 | 14–8 |
| Miami | – | – | 3R | QF | 2R | F | 3R | – | 2R | 2R | – | – | 1R | 1R | 9 / 9 | 11–9 |
| Monte Carlo | – | – | 1R | 3R | W | 1R | W | – | 2R | 1R | 1R | – | – | 1R | 2 / 9 | 14–7 |
| Rzym | – | – | – | SF | W | F | F | 2R | 1R | – | 1R | – | – | – | 1 / 7 | 20–6 |
| Hamburg | – | – | 1R | QF | QF | W | 1R | QF | 3R | – | 2R | – | – | – | 1 / 8 | 16–7 |
| Montreal/Toronto | – | – | F | 1R | – | 2R | 3R | 1R | 1R | 3R | – | – | – | – | 0 / 7 | 9–7 |
| Cincinnati | – | – | QF | – | QF | SF | W | 1R | 1R | 2R | – | – | – | – | 1 / 7 | 16–6 |
| Stuttgart/Madryt | – | – | 3R | – | 3R | 3R | 2R | 1R | 2R | – | – | – | – | – | 0 / 6 | 3–6 |
| Paryż | – | – | 2R | – | 2R | SF | 3R | 1R | 3R | – | – | – | – | – | 0 / 6 | 6–6 |
| Wygrane turnieje | – | – | 0 / 8 | 0 / 6 | 2 / 8 | 1 / 9 | 2 / 9 | 0 / 6 | 0 / 9 | 0 / 5 | 0 / 3 | – | 0 / 2 | 0 / 2 | 5 / 67 | N/A |
| Bilans spotkań | – | – | 12–8 | 10–6 | 21–6 | 25–8 | 23–7 | 4–6 | 10–9 | 3–5 | 1–3 | – | 0–2 | 0–2 | N/A | 109–62 |
| Ranking na koniec sezonu | ||||||||||||||||
| 188 | 88 | 14 | 23 | 5 | 1 | 2 | 37 | 16 | 40 | 291 | 1078 | 680 | 1150 | N/A | ||
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie
RR, odpadł w fazie grupowej
–, nie startował w turnieju głównym
Przypisy
- ↑ a b Gustavo Kuerten, International Tennis Hall of Fame [dostęp 2018-04-03].
- ↑ Award seals Kuerten's dream year, 11 marca 2001 [dostęp 2018-04-03] (ang.).
- ↑ Class of 2012 inducted into Hall of Fame (ang.). itftennis.com, 16 lipca 2012. [dostęp 2012-07-26].
- ↑ Guga Kuerten To Receive Philippe Chatrier Award - Tennis Now, tennisnow.com [dostęp 2018-04-03].
- ↑ Brazylijczycy mają rozmach! Igrzyska olimpijskie w Rio oficjalnie rozpoczęte, „Polsat Sport” [dostęp 2018-04-03] (pol.).
- ↑ Jennifer Frey: Kuerten Routs Bruguera, Wins French Open (ang.). wpost.com, 9 czerwca 1997. [dostęp 2012-06-10].
- ↑ Gustavo Kuerten – Career Highlights (ang.). atpworldtour.com. [dostęp 2012-06-10].
- ↑ Kuerten wins third French title (ang.). bbc.co.uk, 10 czerwca 2001. [dostęp 2017-04-07].
- ↑ CHRISTOPHER CLAREY: Kuerten Shows Signs Of a Healthy Recovery (ang.). nytimes.com, 31 sierpnia 2002. [dostęp 2017-04-07].
- ↑ Kuerten undergoes more hip surgery (ang.). cnn.com, 23 września 2004. [dostęp 2017-04-07].
- ↑ Deniz Vehbi: Three time French Open Champion Kuerten retires (ang.). sport.co.uk, 28 maja 2008. [dostęp 2012-06-10].
- ↑ ethnicelebs.com: Gustavo Kuerten (ang.)
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-22] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
.svg)
Made by author of Xramp, first uploaded by Denelson83 as Flag of Ecuador.svg, modifications by Husunqu.
