Gustaw Bisanz

Gustaw Bisanz

Data i miejsce urodzenia	30 sierpnia 1848 Kawczykąt, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	3 października 1925 Lwów, Polska
Miejsce spoczynku	Cmentarz Łyczakowski we Lwowie
Zawód, zajęcie	architekt

Willa własna przy ulicy Andrzeja Potockiego (obecnie ul. generała Czuprynki 72), Lwów

Gustaw Bisanz (ur. 30 sierpnia 1848 w Kawczymkącie, zm. 3 października 1925 we Lwowie) – polski architekt niemieckiego pochodzenia, dwukrotny (1888–1889 i 1898–1899) rektor Politechniki Lwowskiej, wieloletni dziekan Wydziału Architektury Politechniki.

Życiorys

Urodził się w rodzinie pochodzącej z Niemiec, po ukończeniu gimnazjum wyjechał do Wiednia, gdzie rozpoczął studia na tamtejszej Politechnice, w 1868 przeniósł się do Lwowa i kontynuował studia w Akademii Technicznej. Od 1872 był asystentem w Katedrze Budownictwa Ogólnego, w 1873 otrzymał dyplom ukończenia. W latach 1872–1875 projektował pod kierunkiem Juliana Oktawiana Zachariewicza gmachy Politechniki. Od 1876 był asystentem w nowo powstałej Katedrze Konstrukcji Stalowych. Od 1877 do końca życia należał do Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie^[1]. W 1878 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a 1883 profesora zwyczajnego. Wiele razy był wybierany na dziekana Wydziału Architektury, a dwa razy (1888–1889 i 1898–1899) był rektorem. Od 1889 przez rok był członkiem zespołu redakcyjnego Czasopisma Technicznego i Allgemeine Bauzeitung. Wielokrotnie zasiadał w jury konkursów architektonicznych, napisał podręcznik „Budownictwo”. W 1910 przeszedł w stan spoczynku. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie^[2].

Był stryjem Alfreda Bisanza^[3].

Dorobek architektoniczny

• I nagroda Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych za projekt sali uzdrowiska w Ciechocinku (1875)
• Cerkiew greckokatolicka pw. Wstawiennictwa Najświętszej Marii Panny w Zadarowie (1886)
• Kaplica w Zakładzie dla Chorych Umysłowych na Kulparkowie
• Kamienica dochodowa przy ulicy Kornela Ujejskiego we Lwowie (obecnie ul. Mykoły Ustyanowycza 10) (1890)
• I nagroda na projekt budowlany Muzeum Przemysłu we Lwowie (1890) – niezrealizowany, gmach zrealizowano według konkurencyjnego i tańszego projektu Józefa Kajetana Janowskiego i Leonarda Marconiego
• I miejsce w konkursie na gmach Szkoły Inżynieryjnej przy ulicy Teatralnej 17 we Lwowie (Tadeusza Rutowskiego) (1890–1892)
• Drewniana kaplica w Brzuchowicach (1893)
• Willa własna przy ulicy Andrzeja Potockiego we Lwowie (obecnie ul. generała Czuprynki 72) (1900–1903)
• Projekt szkoły realnej w Stryju (II miejsce – konkurencyjny projekt Wincentego Rawskiego).

Przypisy

Bibliografia

• Bisanz Gustaw w: Polski Słownik Biograficzny t.II. – Kraków 1936, s. 108.
• Bisanz Gustaw w: Wielka encyklopedia powszechna ilustrowana Gutenberga – T.VII. Warszawa 1892, s. 839-840.
• Bizanz Gustaw w: Władysław Zajączkowski, C.K. szkoła politechniczna we Lwowie. Rys historyczny jej założenia i rozwoju, tudzież stan jej obecny, Lwów 1894, s. 142.
• Sławomir Nicieja „Lwów. Ogród snu i pamięci. Dzieje Cmentarza Łyczakowskiego oraz ludzi tam spoczywających w latach 1786–2010” Wydawnictwo MS, Opole 2011 s. 276 ISBN 978-83-61915-07-2.
• Stanisław Łoza „Architekci i budowniczowie w Polsce” Wydawnictwo Budownictwo i Architektura Warszawa 1954 s. 29.
• Lvivcenter, Gustaw Bisanz
• Cracovia-Leopolis, wspomnienie o Gustawie Bisanzu

Linki zewnętrzne

• Publikacje Gustawa Bisanza w bibliotece Polona