Gustaw Daniłowski

Gustaw Daniłowski
Władysław Orwid
Ilustracja
Gustaw Daniłowski w okresie służby w Legionach Polskich.
Data i miejsce urodzenia1871
Ciwilsk
Data i miejsce śmierci21 października 1927
Warszawa
Zawód, zajęciePolski pisarz, publicysta i działacz.
Grób Gustawa (Augusta) Daniłowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Gustaw Daniłowski, właściwie August Daniłowski ps. lit. Władysław Orwid (ur. 1871 w Ciwilsku w guberni kazańskiej, zm. 21 października 1927 w Warszawie) – polski pisarz, publicysta, działacz socjalistyczny i niepodległościowy.

Życiorys

Data urodzin

Istnieje kilka dat urodzin Daniłowskiego. Zdzisław Dębicki w Portretach podaje rok 1872. Na ten sam rok wskazują autorzy jego hasła w Polskim Słowniku Biograficznym – S. Pigoń i I. Śliwińska. Z kolei H. Malanowicz korzystając z ustnych relacji żony Daniłowskiego i dokumentów z prywatnego archiwum rodzinnego ustalił datę urodzin na 12 lipca 1871 r. Tę to datę przyjmują także: E. Kasperski w pracy Gustaw Daniłowski. Szkic informacyjny oraz E. Rohozińska, Daniłowski Gustaw, [w:] Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny. Natomiast Grażyna Legutko, autorka monografii historyczno-literackiej o Daniłowskim, przyjmuje datę 16 października 1871 r. kierując się jego własnoręcznie napisanym życiorysem. Za przyjęciem tej daty, jak stwierdza Legutko, przemawia także list jego ojca Władysława Daniłowskiego do swojego ojca, a dziadka Gustawa – Augusta Daniłowskiego[1].

Imię

Na chrzcie otrzymał imię August, na cześć swojego dziada, ze strony ojca. Imienia tego używał do połowy lipca 1898 r., czyli do ukończenia studiów. Imię August widnieje na niepublikowanym dziele: Zeszyt młodzieńczych wierszy 1881–1886 (Biblioteka Narodowa, rękopis nr 7224). Także na przepustce wydanej przez władze carskie 16 marca 1893 r. i później przedłużonej do 29 lipca 1893 r. na czas zakończenia nauki widnieje także imię August. Dopiero, gdy rozpoczął karierę pisarską zmienił imię na Gustaw[2].

Działalność

Od 1895 r. członek Polskiej Partii Socjalistycznej. Wraz ze Stefanem Żeromskim organizował stowarzyszenie oświatowe „Światło” i Uniwersytet Ludowy. Brał udział w rewolucji 1905 r. Był członkiem Zarządu utworzonego w 1906 roku w Królestwie Kongresowym Towarzystwa Kultury Polskiej[3]. Aresztowany 16 grudnia 1906 r. w Warszawie na konferencji PPS – Frakcji Rewolucyjnej. Zwolniony po kilku miesiącach, wyjechał do Krakowa. Tam rozpoczął aktywną działalność literacką i publicystyczną (publikował m.in. artykuły w czasopiśmie Witeź). Działał w Związku Walki Czynnej oraz Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych jako przedstawiciel PPS – Frakcji Rewolucyjnej.

Uczestniczył w zjeździe w Zakopanem w sierpniu 1912 roku, na którym powołano Polski Skarb Wojskowy[4].

Po wybuchu wojny wstąpił do I Brygady Legionów. Członek kierownictwa Zjednoczenia Stronnictw Niepodległościowych z ramienia Związku Chłopskiego w 1915 roku[5]. W lipcu 1916 r. został wybrany w Warszawie radnym z listy PPS. Członek Centralnego Komitetu Narodowego w Warszawie (VII 1916 - V 1917)[6] Od marca 1917 członek Stronnictwa Niezawisłości Narodowej.

Po odzyskaniu niepodległości od grudnia 1918 r. do grudnia 1922 r. był urzędnikiem do specjalnych poruczeń przy Naczelniku Państwa Józefie Piłsudskim. Po uchwale Rady Naczelnej PPS w maju 1927 r. krytykującej Józefa Piłsudskiego wystąpił z PPS. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 246, rząd 2, grób 16)[7]. Pośmiertnie w 1931 r. odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Ważniejsze prace

Przypisy

  1. G. Legutko, Niespokojny płomień. Życie i twórczość Gustawa Daniłowskiego, Kielce 2011, s. 24.
  2. G. Legutko, Niespokojny płomień. Życie i twórczość Gustawa Daniłowskiego, Kielce 2011, s. 23.
  3. Janina Bemówna, Towarzystwo Kultury Polskiej, w: Nasza walka o szkołę polską 1901-1917 : opracowania, wspomnienia, dokumenty, t. II, warszawa 1934, s. 187–188.
  4. Wanda Kiedrzyńska, Powstanie i organizacja Polskiego Skarbu Wojskowego 1912—1914, w: "Niepodległość", t. XIII zeszyt 1 (33), 1936, s. 79-80.
  5. Jerzy Z. Pająk, Zjednoczenia Stronnictw Niepodległościowych (1914-1915), w: "Studia Humanistyczno-Społeczne Akademii Świętokrzyskiej", pod red. W. Saletry, 2005, s. 108.
  6. Jerzy Z. Pająk, O rząd i armię. Centralny Komitet Narodowy (1915-1917), Kielce 2003, s. 245
  7. Cmentarz Stare Powązki: GUSTAW DANIŁOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-03-29].
  8. Gustaw Daniłowski, Poezje. T. 1, wyd. 1902, polona.pl [dostęp 2018-06-27].
  9. Gustaw Daniłowski, Wrażenia więzienne, wyd. 1908, polona.pl [dostęp 2018-06-27].
  10. Gustaw Daniłowski, Stefan Okrzeja : życiorys, wyd. 1910, polona.pl [dostęp 2018-06-27].
  11. Gustaw Daniłowski, Henryk Baron : życiorys, wyd. 1910, polona.pl [dostęp 2018-06-27].
  12. Gustaw Daniłowski, Marja Magdalena : powieść, wyd. 1912, polona.pl [dostęp 2018-06-27].
  13. Gustaw Daniłowski, Na stokach cytadeli : (Józef Mirecki), wyd. 1916, polona.pl [dostęp 2018-06-27].
  14. Gustaw Daniłowski, Bandyci z Polskiej Partji Socjalistycznej, wyd. 1924, polona.pl [dostęp 2018-06-27].

Bibliografia

  • Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego Tom 1, ​ISBN 83-05-11327-2​.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Gustaw Daniłowski grób.jpg
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Gustawa Daniłowskiego na Cmentarzu Powązkowskim
Gustaw Daniłowski.jpg
Gustaw Daniłowski w okresie służby w Legionach Polskich.