Gustaw Klauzner

Gustaw Klauzner
Data i miejsce urodzenia

10 września 1946
Wilno

Zawód, zajęcie

tancerz baletowy, choreograf, pedagog

Alma Mater

Gdańska Szkoła Baletowa, Akademia Muzyczna w Warszawie

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Gustaw Klauzner (ur. 10 września 1946 w Wilnie) – polski tancerz, choreograf, pedagog

Życiorys

Absolwent Gdańskiej Szkoły Baletowej[1] i Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Debiutował jako tancerz na scenie Opery Bałtyckiej partią Chłopca w balecie Piotra Schulza „Serenada” do Eine kleine Nachtmusik Mozarta w 1967, jako choreograf „Gilgamesza” do muzyki Augustyna Blocha w 1974[2]. Wychowanek Janiny Jarzynówny-Sobczak[3]. Od debiutu w 1967 solista Baletu Opery Bałtyckiej. W 1974 założył Baletową Scenę Kameralną, w 1976 obejął kierownictwo gdańskiego zespołu, którą to funkcję nieprzerwanie pełnił do 1990[4].

Występował i prezentował swoje dzieła choreograficzne na scenach Gdańska, Łodzi, Warszawy, a także Niemczech, Bułgarii, Rumunii, Holandii, Grecji, Italii, Szwecji, Rosji i Egipcie. W Zimbabwe w Afryce prowadził kursy choreograficzne. Nagradzany wielokrotnie za osiągnięcia artystyczne i popularyzację twórczości Wacława Niżyskiego i Karola Szymanowskiego.

W 2000 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za „za wzorowe, wyjątkowo sumienne wykonywania obowiązków wynikających z pracy zawodowej w Państwowej Operze Bałtyckiej w Gdańsku”[5].

Najważniejsze kreacje sceniczne[6]

  • Błazen w Jeziorze Łabędzim Piotra Czajkowskiego (1968)
  • Nurali w Fontannie Bachczysaraju Beli Bartoka (1972)
  • Neptun w Gdańskiej Nocy Henryka Jabłońskiego (1970)
  • Uczeń w Posągach Mistrza Piotra Romualda Twardowskiego (1972)
  • Sinobrody w Zamku Sinobrodego Beli Bartoka (1972)
  • Tezeusz w Bacchusie i Ariadnie Alberta Rousella (1973)
  • Bazylio i Torreador w Don Kichocie Ludwika Minkusa (1976)

Najważniejsze realizacje choreograficzne w Operze Bałtyckiej[7]

  • Posągi Mistrza Piotra R.Twardowskiego wraz z Janiną Jarzynówną-Sobczak (1973)
  • Gilgamesz A. Blocha (1974)
  • Hamlet do muzyki Czajkowskiego
  • Odys J. Hajduna
  • Ekstaza A. Skriabina
  • C-67 H. Jabłońskiego (1975)
  • Reanimacja J. Skrzeka (1976)
  • Na kwaterze St. Moniuszki
  • Osamotnienie A. Blocha
  • Mandragora K. Szymanowskiego
  • Medea J. Łuciuka (1979)
  • Pan Twardowski L. Różyckiego (1980)
  • Fragmenty z życia artysty do muzyki C. Debussego i M. Ravela (1981)
  • Mity K. Szymanowskiego
  • Doktor Oj Boli! I. Morozowa (1983)
  • In Memoriam Chopin (1983, 1996)
  • Jurand A. Josifowa (1985)
  • Isadora moja miłość... do muzyki J.S. Bacha, L. van Beethovena, R. Schuberta, F. Chopina, R. Straussa, R. Wagnera (1980)
  • Bolero M. Ravela,
  • Aria nr 5 z Bachianas Brasileiras H. Villi – Lobosa
  • Amerykanin w Paryżu G. Gerschwina (1996)
  • Królewna Śnieżka i Siedmiu Krasnoludków B. Pawłowskiego (1997)
  • Pan Twardowski muz. Ludomir Rużycki (2008, Teatr Wielki Opera Narodowa)[8]

Przypisy

  1. ↑ Historia, szkolabaletowa.pl [dostęp 2020-02-02].
  2. ↑ Gilgamesz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (sztuki). [online] [dostęp 2020-02-02].
  3. ↑ taniec POLSKA [pl] – teksty – Janina Jarzynówna-Sobczak – sylwetka, www.taniecpolska.pl [dostęp 2020-02-02].
  4. ↑ taniec POLSKA [pl] – instytucje – Opera Bałtycka, taniecpolska.pl [dostęp 2020-02-02].
  5. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 czerwca 2000 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2000 r. nr 24, poz. 503).
  6. ↑ Gustaw Klauzner, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2020-02-02].
  7. ↑ Opera Bałtycka :: Wykaz premier, old.operabaltycka.pl [dostęp 2020-02-02].
  8. ↑ Warszawa. Premiera "Pana Twardowskiego", www.e-teatr.pl [dostęp 2020-02-04].