Gustaw Truskolaski

Gustaw Truskolaski

Generał Gustaw Truskolaski ok. 1925
generał brygady
Data i miejsce urodzenia	2 listopada 1870 Jasionów
Data śmierci	4 maja 1934
Przebieg służby
Lata służby	1892–1927
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	36 Pułk Piechoty 2 Pułk Strzelców Podhalańskich IV Brygada Piechoty Legionów 2 Dywizja Górska 22 Dywizja Piechoty Górskiej Okręg Korpusu Nr III
Stanowiska	dowódca pułku piechoty dowódca brygady piechoty dowódca piechoty dywizyjnej dowódca dywizji piechoty dowódca okręgu korpusu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Gustaw Truskolaski herbu Ślepowron (ur. 2 listopada 1870 w Jasionowie, zm. 4 maja 1934) – generał brygady Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Grobowiec Truskolaskich w Besku

Gustaw Truskolaski urodził się 2 listopada 1870 w Jasionowie, w powiecie brzozowskim ówczesnego Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Henryka, powstańca styczniowego, i Celiny z Rubczyńskich. Jego bratankiem był malarz ekspresjonista Zdzisław Truskolaski (1899–1949). W 1887 ukończył IV klasę w C. K. Wyższym Gimnazjum Realnym im. Franciszka Józefa w Drohobyczu^[1].

Od 1892 pełnił służbę w cesarskiej i królewskiej armii. W maju 1898 został awansowany do stopnia porucznika^[2]. W armii osiągnął stopień podpułkownika piechoty.

2 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. 16 grudnia 1918 został dowódcą Okręgu Wojskowego Nr IV w Radomiu i jednocześnie dowódcą Okręgowego Pułku Piechoty Ziemi Radomskiej, późniejszego 24 pułku piechoty^[3]. Z dniem 20 maja 1919 został przeniesiony z 24 pułku piechoty do 2 pułku strzelców podhalańskich na stanowisko dowódcy batalionu zapasowego^[4]. Wraz ze starostą sanockim Tadeuszem Wrześniowskim był inicjatorem zawiązania w połowie 1919 Komitetu Opieki nad Żołnierzem Polskim w Sanoku^[5]. Następnie został dowódcą IV Brygady Piechoty Legionów^[6]. 25 lutego 1920 został mianowany dowódcą 36 pułku piechoty Legii Akademickiej^[7]. Od 16 kwietnia 1920 do 28 lutego 1922 dowodził 2 pułkiem strzelców podhalańskich z siedzibą w Sanoku^[8]. Na tym stanowisku 22 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika, w piechocie, w „grupie byłej armii austriacko-węgierskiej”. W tej randzie w szeregach pułku uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, za co otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari^[9]. Następnie pełnił służbę na stanowisku dowódcy piechoty dywizyjnej 2 Dywizji Górskiej w Przemyślu, pozostając oficerem nadetatowym 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 21. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[10]. W okresie od 15 listopada 1923 do 15 sierpnia 1924 pełnił obowiązki dowódcy dywizji w zastępstwie generała dywizji Wacława Fary przebywającego na I Kursie Centrum Wyższych Studiów Wojskowych.

1 grudnia 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, generała dywizji Władysława Sikorskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 14. lokatą w korpusie generałów^[11]. 3 grudnia 1924 został mianowany dowódcą 2 Dywizji Górskiej w Przemyślu^[12][13]. 14 kwietnia 1925 dowodzona przez niego wielka jednostka została przemianowana na 22 Dywizję Piechoty Górskiej.

17 marca 1927 Prezydent RP Ignacy Mościcki zwolnił go ze stanowiska dowódcy dywizji i mianował dowódcą Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie^[14]. 15 lipca 1927 Prezydent RP zwolnił go ze stanowiska dowódcy Okręg Korpusu Nr III, a na jego miejsce mianował generała brygady Aleksandra Litwinowicza. Z dniem 30 września 1927 został przeniesiony w stan spoczynku^[15][16][17].

Został osadnikiem wojskowym w osadzie Janina (gmina Skobełka)^[18].

Jego żoną była austriacka baronówna Van Waidenhasen.

Zmarł 4 maja 1934. Pochowany w grobowcu na cmentarzu w Besku.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (1921)^[19]
• Krzyż Walecznych – dwukrotnie

Przypisy

Bibliografia

• Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
• Roczniki oficerskie 1923, 1924 i 1928.
• Rocznik oficerski rezerw 1934.
• Witold Jarno, Okręg Generalny nr III Kielce w latach 1918-1921, Wydawnictwo Ibidem, Łódź 2003, ISBN 83-88679-31-7.
• Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
• PiotrP. Stawecki PiotrP., Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: „Bellona”, 1994, s. 340, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159 .
• Księga chwały piechoty, praca zbiorowa, Warszawa 1992, reprint wydania z 1939 r.
• Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914-1939. Gustaw Truskolaski. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2014-10-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-19)].

Linki zewnętrzne

• Truskolascy na Ziemi Sanockiej