Gustaw Truskolaski

Gustaw Truskolaski
Ilustracja
Generał Gustaw Truskolaski ok. 1925
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1870
Jasionów

Data śmierci

4 maja 1934

Przebieg służby
Lata służby

18921927

Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

36 Pułk Piechoty
2 Pułk Strzelców Podhalańskich
IV Brygada Piechoty Legionów
2 Dywizja Górska
22 Dywizja Piechoty Górskiej
Okręg Korpusu Nr III

Stanowiska

dowódca pułku piechoty
dowódca brygady piechoty
dowódca piechoty dywizyjnej
dowódca dywizji piechoty
dowódca okręgu korpusu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920-1941, dwukrotnie)

Gustaw Truskolaski herbu Ślepowron (ur. 2 listopada 1870 w Jasionowie, zm. 4 maja 1934) – generał brygady Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Grobowiec Truskolaskich w Besku

Gustaw Truskolaski urodził się 2 listopada 1870 w Jasionowie, w powiecie brzozowskim ówczesnego Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Henryka, powstańca styczniowego, i Celiny z Rubczyńskich. Jego bratankiem był malarz ekspresjonista Zdzisław Truskolaski (1899–1949). W 1887 ukończył IV klasę w C. K. Wyższym Gimnazjum Realnym im. Franciszka Józefa w Drohobyczu[1].

Od 1892 pełnił służbę w cesarskiej i królewskiej armii. W maju 1898 został awansowany do stopnia porucznika[2]. W armii osiągnął stopień podpułkownika piechoty.

2 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. 16 grudnia 1918 został dowódcą Okręgu Wojskowego Nr IV w Radomiu i jednocześnie dowódcą Okręgowego Pułku Piechoty Ziemi Radomskiej, późniejszego 24 pułku piechoty[3]. Z dniem 20 maja 1919 został przeniesiony z 24 pułku piechoty do 2 pułku strzelców podhalańskich na stanowisko dowódcy batalionu zapasowego[4]. Wraz ze starostą sanockim Tadeuszem Wrześniowskim był inicjatorem zawiązania w połowie 1919 Komitetu Opieki nad Żołnierzem Polskim w Sanoku[5]. Następnie został dowódcą IV Brygady Piechoty Legionów[6]. 25 lutego 1920 został mianowany dowódcą 36 pułku piechoty Legii Akademickiej[7]. Od 16 kwietnia 1920 do 28 lutego 1922 dowodził 2 pułkiem strzelców podhalańskich z siedzibą w Sanoku[8]. Na tym stanowisku 22 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika, w piechocie, w „grupie byłej armii austriacko-węgierskiej”. W tej randzie w szeregach pułku uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, za co otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari[9]. Następnie pełnił służbę na stanowisku dowódcy piechoty dywizyjnej 2 Dywizji Górskiej w Przemyślu, pozostając oficerem nadetatowym 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 21. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. W okresie od 15 listopada 1923 do 15 sierpnia 1924 pełnił obowiązki dowódcy dywizji w zastępstwie generała dywizji Wacława Fary przebywającego na I Kursie Centrum Wyższych Studiów Wojskowych.

1 grudnia 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, generała dywizji Władysława Sikorskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 14. lokatą w korpusie generałów[11]. 3 grudnia 1924 został mianowany dowódcą 2 Dywizji Górskiej w Przemyślu[12][13]. 14 kwietnia 1925 dowodzona przez niego wielka jednostka została przemianowana na 22 Dywizję Piechoty Górskiej.

17 marca 1927 Prezydent RP Ignacy Mościcki zwolnił go ze stanowiska dowódcy dywizji i mianował dowódcą Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie[14]. 15 lipca 1927 Prezydent RP zwolnił go ze stanowiska dowódcy Okręg Korpusu Nr III, a na jego miejsce mianował generała brygady Aleksandra Litwinowicza. Z dniem 30 września 1927 został przeniesiony w stan spoczynku[15][16][17].

Został osadnikiem wojskowym w osadzie Janina (gmina Skobełka)[18].

Jego żoną była austriacka baronówna Van Waidenhasen.

Zmarł 4 maja 1934. Pochowany w grobowcu na cmentarzu w Besku.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Gustaw Truskolaski nie widniał już w sprawozdaniach z kolejnych lat tej szkoły. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum Realnego im. Franciszka Józefa w Drohobyczu za rok 1887. Gródek: 1887, s. 76.
  2. Awans majowy. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 94 z 27 kwietnia 1898. 
  3. Witold Jarno, Okręg Generalny nr III ..., s. 82, 202.
  4. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 68 z 21 czerwca 1919 roku, poz. 2190.
  5. Kronika. Komitet opieki nad żołnierzem polskim. „Ziemia Sanocka”. 22-23, s. 3, 3 sierpnia 1919. 
  6. Witold Jarno, Okręg Generalny nr III ..., s. 107.
  7. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 6 marca 1920 roku, s. 154.
  8. Andrzej Romaniak: Pamiątki po 2 Pułku Strzelców Podhalańskich z Sanoka. Katalog zbiorów. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2003, s. 4. ISBN 83-919305-0-5.
  9. Ludwik Migdał: Zarys historji wojennej 2-go Pułku Strzelców Podhalańskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, s. 32, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
  10. Rocznik oficerski 1923, s. 115, 379, 395.
  11. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 17 grudnia 1924 r., Nr 131, s. 730.
  12. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 20 grudnia 1924 r., Nr 132, s.
  13. Rocznik oficerski 1924, s. 75, 119.
  14. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 19 marca 1927 r., Nr 10, s. 92, 93.
  15. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 22 lipca 1927 r., Nr 19, s. 214, 215.
  16. Rocznik oficerski 1928, s. 880.
  17. Rocznik oficerski rezerw 1934, s. 322.
  18. Osadnicy wojskowi – lista kompletna. kresy.genealodzy.pl. s. 211. [dostęp 2015-04-10].
  19. Dekret Wodza Naczelnego L. 2949 z 17 maja 1921 r. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 21, poz. 828

Bibliografia

  • Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
  • Roczniki oficerskie 1923, 1924 i 1928.
  • Rocznik oficerski rezerw 1934.
  • Witold Jarno, Okręg Generalny nr III Kielce w latach 1918-1921, Wydawnictwo Ibidem, Łódź 2003, ISBN 83-88679-31-7.
  • Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
  • Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: „Bellona”, 1994, s. 340, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159.
  • Księga chwały piechoty, praca zbiorowa, Warszawa 1992, reprint wydania z 1939 r.
  • Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914-1939. Gustaw Truskolaski. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2014-10-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-19)].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

PL Epolet gen bryg.svg
Naramiennik generała brygady Wojska Polskiego (1919-39).
Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
POL Krzyż Walecznych (1920) 2r BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Tomb of Truskolaski family at municipal cemetery in Besko 1b.jpg
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grobowiec rodziny Truskolaskich na cmentarzu w Besku. Pochowany gen. Gustaw Truskolaski
Gustaw Truskolaski (ca. 1925).jpg
Gen. Gustaw Truskolaski (ok. 1925)