Gustaw Wilhelm Geyer
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie | przedsiębiorca |
Narodowość | |
Alma Mater | |
Partia | |
Rodzice | Gustaw Geyer, Helena Anna z d. Weil |
Małżeństwo | Stanisława Zyta z d. Czekalska |
Krewni i powinowaci | Robert Geyer, Ludwik Geyer, Karol Geyer |
Odznaczenia | |
![]() |
Gustaw Wilhelm Geyer, także Gustaw Geyer junior (ur. 26 stycznia 1887 w Łodzi[1], zm. 27 października 1968[2] w Gliwicach) – łódzki fabrykant, działacz gospodarczy. Syn Gustawa Geyera.
Życiorys
Ukończył studia na Uniwersytecie Technicznym w Dreźnie. W rodzinnym przedsiębiorstwie założonym przez Ludwika Geyera był dyrektorem do spraw technicznych. W 1914 był członkiem Głównego Komitetu Obywatelskiego[3], który w trakcie pierwszej wojny światowej zajmował się administracją miejską po ewakuacji Rosjan, do czasu pojawienia się administracji niemieckiej. Geyer należał do zarządu spółki akcyjnej „Dalba”, mającej wyłączność na import rosyjskiej bawełny[3][4]. W 1939 był współzałożycielem, wraz z bratem Robertem, Komitetu Pomocy Polskim Więźniom Radogoszcza. Komitet zajmował się zaopatrywaniem więźniów w żywność, leki oraz odzież. 12 grudnia 1939 został aresztowany kuzyn Gustawa, Karol Geyer. W związku z zaistniałą sytuacją u komendanta wojskowego Łodzi interweniował Robert Geyer. W konsekwencji został on aresztowany przez Gestapo i zastrzelony. Przyczyniło się to do dalszych represji wobec rodziny Geyerów – Gustaw Geyer otrzymał zakaz wstępu na teren rodzinnej fabryki. Sytuacji nie zmieniło podpisanie przez niego volkslisty kategorii III. Fabryka Geyera została przejęta przez Treuhandstelle Ost i musiała ograniczyć produkcję w okresie II wojny światowej ze względu na deficyt surowców oraz węgla. Część maszyn została wówczas wywieziona, a w 1943 przeniesiono do niej szwalnię z Widzewskiej Manufaktury. Po zakończonej wojnie Gustaw próbował bezskutecznie odzyskać zakłady, które zostały znacjonalizowane[5]. Nie mógł znaleźć zatrudnienia. Finansowo wspierały go córki. W 1948 przeniósł się do Gliwic, gdzie zajmował się kolekcjonowaniem dzieł sztuki i gdzie zmarł w 1968[6].
Pozostała działalność
Gustaw Geyer działał w komisji rejestrującej straty wojenne Komisji Szacunkowej Przemysłowej, Komitecie Giełdowym Łódzkim, pełnił funkcję wiceprezesa Zrzeszenia Producentów Przędzy Bawełnianej w Polsce, był przewodniczącym Komisji Kotonizacji Lnu[6], a także prezesem Towarzystwa Sztuk Pięknych w Łodzi[7]. Ponadto wspierał finansowo szpital w Kochanówce, szpital Anny Marii dla dzieci, Szkołę Rzemiosł, Towarzystwa Budowy Domków Robotniczych, organizował wczasy robotnicze, a także należał do grupy założycieli Stronnictwa Prawicy Narodowej, a od 1937 należał do Stronnictwa Zachowawczego[6].
Za swoją działalność na polu społecznym i gospodarczym został odznaczony Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski[6].
Życie prywatne
Był mężem Stanisławy Zyty z d. Czekalskiej[8], a także synem Gustawa Geyera i Heleny Anny z domu Weil[7]. Gustaw Wilhelm i Stanisława mieli 2 córki[9].
Spoczywa na Starym Cmentarzu ewangelickim w Łodzi, w grobowcu rodzinnym[10].
Przypisy
- ↑ Gustaw Wilhelm Ludwik Geyer, Jr., geni_family_tree [dostęp 2021-11-17] (pol.).
- ↑ –, Geyer Gustaw data śmierci 27.10.1968 » Zmarły « www.nekrologi-baza.pl [dostęp 2021-11-17] (pol.).
- ↑ a b Przewodnicka kwesta wirtualna – grobowiec Gustawa Geyera – Zwiedzaj Łódź [dostęp 2021-11-18] (pol.).
- ↑ Barbara Wachowska , STOSUNKI HANDLOWE POLSKO-RADZIECKIE WE WŁÓKIENNICTWIE W DWUDZIESTOLECIU MIĘDZYWOJENNYM, „ACTA UNIVERSITATIS LODZIENSIS FOLIA HISTORICA” (55), 1996 .
- ↑ Monik@, baedeker łódzki: Park Reymonta i ... Ludwik Geyer, baedeker łódzki, 7 lipca 2017 [dostęp 2021-11-18] .
- ↑ a b c d Regionalia Ziemi Łódzkiej, bc.wbp.lodz.pl [dostęp 2021-11-18] .
- ↑ a b Wacław Dobrowolski „Portret Heleny Geyerowej”. Poszukiwany, poszukiwana » Niezła sztuka, Niezła sztuka, 25 lutego 2019 [dostęp 2021-11-18] (pol.).
- ↑ Archiwum Państwowe w Łodzi , Łódzcy fabrykanci, 1 lipca 2009 .
- ↑ Dzieje rodziny Geyerów spinają historię Łodzi, Dziennik Łódzki, 21 grudnia 2014 [dostęp 2021-11-18] (pol.).
- ↑ Krzysztof Boczek , Stary Cmentarz w Łodzi. Spacer śladami rodziny Geyerów, lodz.wyborcza.pl, 4 października 2017 [dostęp 2021-11-18] .