Gustaw Zieliński
Data i miejsce urodzenia | 1 stycznia 1809 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 23 listopada 1881 |
Dziedzina sztuki | powieść poetycka, poemat |
Epoka | |
Ważne dzieła | |
Kirgiz |
Gustaw Zieliński (ur. 1 stycznia 1809 w Markowicach, zm. 23 listopada 1881 w Skępem[1]) – polski pisarz i poeta okresu romantyzmu, uczestnik powstania listopadowego, zesłaniec syberyjski. Zaliczany do „ukraińskiej szkoły poetów”.
Życiorys
Gustaw Zieliński rodził się w rodzinie o bogatych tradycjach niepodległościowych. Jego ojciec Norbert Zieliński (1768–1834) był pułkownikiem kościuszkowskim, a matka – Kazimiera Zielińska (1783–1819) była córką Jana Zielińskiego, posła Sejmu Wielkiego. Miał brata Karola (1812–1827/28) oraz dwie siostry: Eufrozynę i Stefanię (ur. 1815)[2].
Uczęszczał do szkół w Toruniu, Warszawie i Płocku. W 1830 skończył Wydział Prawa i Administracji Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego. W powstaniu listopadowym brał udział jako szeregowiec, po bitwie pod Warszawą zaś otrzymał stopień oficerski. Uniknął represji, uchodząc z korpusem generała Rybińskiego do Prus, ale wrócił do kraju w 1832, korzystając z amnestii. Zawiązał się z ówczesnym literackim środowiskiem warszawskim.
W 1833 został mimowolnie zaangażowany w tzw. „sprawę Zaliwskiego”, za co został uwięziony i zesłany na Syberię. Przebywał w Tobolsku i Iszymiu[3], gdzie wszedł w środowisko filomatów i dekabrystów. Wrócił do kraju w 1842[3] i zajął się gospodarką. Nawiązał też znajomości z literatami warszawskimi. Po 1848 współredagował „Bibliotekę Warszawską”. Był jednym z autorów haseł do 28 tomowej Encyklopedii Powszechnej Orgelbranda z lat 1859–1868. Jego nazwisko wymienione jest w I tomie z 1859 roku na liście twórców zawartości tej encyklopedii.[4]
W proteście wobec planów wywołania powstania styczniowego wyjechał za granicę i nie brał w nim udziału. Zgromadził w tzw. Belwederze Skępskim duży księgozbiór, liczący ponad 20 tys. woluminów, w tym kilkadziesiąt inkunabułów, który stał się podstawą obecnej Biblioteki TNP Towarzystwa Naukowego im. Zielińskich w Płocku. Patron Szkoły Podstawowej w Skępem. Został pochowany w Skępem[5].
Był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Urszula Romocka (1827–1853), córka Stanisława Romockiego, kapitana byłych wojsk polskich. Gustaw zaślubił ją w 1844 roku. Mieli trójkę dzieci: Józefa (1845–1906) oraz Stanisława i Marię, którzy nie dożyli nastoletniości[6]. Drugi związek małżeński zawarł z Anielą Romocką (zm. 1870), wdową po Stanisławie Popławskim i córką Hieronima Romockiego, właściciela dóbr Obrowo w powiecie lipnowskim[6]. Mieli 11 dzieci: Karola, Władysława (zm. 1929), Konstantego, Ludwika, Jana, Zofię (zamężna z A. Nałęczem), Kazimierę oraz zmarłych w wieku dziecięcym Ignacego, Adolfa, Stanisława i Stefana[7]. Wnukiem Gustawa był Walenty Zieliński (1877–1947).
Przodkowie
Ludwik Zieliński (1619–1678) | ||||||||||||||||
Karol Zieliński (fl. 1690–1727) | ||||||||||||||||
Zofia Teresa Brzoszczanka, Brzoska (ur. przed 1668, zm. 1690) | ||||||||||||||||
Andrzej (Jędrzej) Zieliński h. Świnka (1710–1777) | ||||||||||||||||
Polichron Suchcicki | ||||||||||||||||
Anna Suchcicka (fl. 1695) | ||||||||||||||||
Marianna Borzewska | ||||||||||||||||
Norbert Zieliński h. Świnka (1768–1834) | ||||||||||||||||
Karol Mdzewski h. Dołęga | ||||||||||||||||
Bogumiła Mdzewska h. Dołęga (ur. ok. 1730, zm. 1819) | ||||||||||||||||
Eleonora | ||||||||||||||||
Gustaw Zieliński h. Świnka (1809–1881) | ||||||||||||||||
Jakub Zieliński (1648–1716) | ||||||||||||||||
Józef Zieliński h. Świnka (ur. ok. 1700, zm. 1745) | ||||||||||||||||
Izabela Narzymska (zm. 1715) | ||||||||||||||||
Jan Zieliński h. Świnka (1739–1805) | ||||||||||||||||
Anna Narzymska h. Dołęga (ur. ok. 1690, zm. 1750) | ||||||||||||||||
Kazimiera Zielińska h. Świnka (1783–1819) | ||||||||||||||||
Antoni Oskierka h. Murdelio (ur. ok. 1670, zm. 1734) | ||||||||||||||||
Ludwik Gerwazy Oskierka h. Murdelio (ur. przed 1710, zm. 1770) | ||||||||||||||||
Zofia Stadnicka-Kolenda h. Bełty II | ||||||||||||||||
Aniela Anna Oskierka h. Murdelio (ur. ok. 1757, zm. 1809) | ||||||||||||||||
Michał Jerzy Tyzenhauz h. Bawół (ur. ok. 1670) | ||||||||||||||||
Teresa Tyzenhauz h. Bawół | ||||||||||||||||
Anna Barbara Bychowiec (ur. ok. 1690) | ||||||||||||||||
Twórczość
W 1839 debiutował fragmentem poematu napisanego w Tobolsku pt. Samobójca, wydrukowanym w „Tygodniku Literackim”.
Twórczość Zielińskiego zalicza się do drugiego pokolenia romantyków polskich. Najbardziej znanymi utworami są:
- Samobójca – poemat (wyd. w 1836 r.),
- Kirgiz. Powieść – powieść poetycka (wyd. w 1842 r.),[8]
- Stepy – poemat (wyd. w 1856 r.),
- Czarnoksiężnik Twardowski – dramat (wyd. w 1856 r.)
- Manuela – romans (wyd. pośmiertnie w 1910 r.)[9]
Z nich największą popularność uzyskał Kirgiz, który idealnie trafiał w gusta ówczesnych odbiorców, oferując orientalny kostium, apologię wolności, dychotomię miłości i zemsty. Była to ostatnia w literaturze polskiej manifestacja klasycznej powieści poetyckiej, zbudowana na bajronicznym modelu zemsty. W utworze można odnaleźć nawiązania do mickiewiczowskich Sonetów krymskich, Marii Malczewskiego, a także – Puszkina czy Lermontowa. Wolność w Kirgizie ma wymiar nie tylko jednostkowy, ale jest alegorią każdej wolności i protestem przeciw jej dławieniu.
Jego wiersz Powrót wiosny opracował muzycznie Stanisław Moniuszko.
Opracowania naukowe
- O ziemi dobrzyńskiéj. Badanie historyczne (z mapą). „Biblioteka Warszawska”. t. 3, s. 233-283, 525-572, 1861. Warszawa.
- Wiadomość historyczna o rodzie Świnków oraz rodowód pochodzącej od nich rodziny Zielińskich herbu Świnka, część I. Od najdawniejszych czasów do roku 1600. (wraz z Janem Zielińskim). Toruń: 1880, s. 240.
- Wiadomość historyczna o rodzie Świnków oraz rodowód pochodzącej od nich rodziny Zielińskich herbu Świnka, część II. Od roku 1600 do czasów obecnych. (wraz z Janem Zielińskim). Toruń: 1881, s. 272.
Literatura piękna (pierwsze wydania)
- Wieczór myśliwski. Gawęda. „Biblioteka Warszawska”. t. 3, s. 206-229, 1842. Warszawa.
- Kirgiz. Powieść. Wilno: 1842, s. 76.
- Poezye Gustawa Zielińskiego. Warszawa: 1846, s. 224.
- Czarnoksiężnik Twardowski. Dwa ustępy z drammatu osnutego na podaniach gminnych. Warszawa: 1856, s. 70.
- Stepy. Poemat. Poznań: Księgarnia Jana Konstantego Żupańskiego, 1856, s. 80.
- Samobójca. Poemat. Toruń: 1878, s. 55.
- Poezye Gustawa Zielińskiego. Wydanie zupełne, poprzedzone życiorysem na podstawie listów poety skreślonym i oceną jego działalności. T. I. Piotr Chmielowski, Józef Zieliński (red.). Toruń: Własność i wydanie rodziny, 1901, s. 359.
- Poezye Gustawa Zielińskiego. Wydanie zupełne, poprzedzone życiorysem na podstawie listów poety skreślonym i oceną jego działalności. T. II. Piotr Chmielowski, Józef Zieliński (red.). Toruń: Własność i wydanie rodziny, 1901, s. 406.
- Manuela. Opowiadanie starego weterana z kampanii napoleońskiej w Hiszpanii. Kraków: Gebethner i Wolff, 1910, s. 190.
Inne
- Żołnierz i lud. Warszawa: P.S.W. „Placówka”, 1919, s. 16.
Przypisy
- ↑ Wspomnienie. „Tygodnik Illustrowany seria 3 t 12 nr 311 (10 grudnia 1881)”, 10 grudnia 1881.
- ↑ Zieliński ↓, s. 255.
- ↑ a b Stanisław Zieliński , Mały słownik pionierów polskich kolonialnych i morskich : podróżnicy, odkrywcy, zdobywcy, badacze, eksploratorzy, emigranci - pamiętnikarze, działacze i pisarze migracyjni, Warszawa: Inst. Wyd. Ligi Morskiej i Kolonialnej, 1933, s. 634 .
- ↑ „Encyklopedia Powszechna”, tom I, wyd. Samuel Orgelbrand, Warszawa, 1859.
- ↑ Gustaw Zieliński h. Świnka, [w:] M. Krajewski, Nowy słownik biograficzny Ziemi Dobrzyńskiej, t. 2: M-Ż, Dobrzyńskie Towarzystwo Naukowe, Rypin 2014, s. 543-546, ISBN 978-83-63043-08-7.
- ↑ a b Zieliński ↓, s. 260.
- ↑ Zieliński ↓, s. 260-261.
- ↑ Gustaw Zieliński , Kirgiz : powieść, polona.pl [dostęp 2019-02-19] .
- ↑ Gustaw Zieliński , Manuela : opowiadanie starego weterana z kampanii Napoleońskiej w Hiszpanii, polona.pl [dostęp 2019-02-19] .
Bibliografia
- Gustaw Zieliński. Życie i dzieło, Mirosław Krajewski (red.), Rypin 1988.
- Gustaw Zieliński, Kirgiz. Powieść, wstępem poprzedził, przypisami uzupełnił i druku przygotował Mirosław Krajewski, Rypin-Skępe-Płock 2011.
- Mirosław Krajewski, Dobrzyński słownik biograficzny. Ludzie europejskiego regionu, Włocławek 2002, s. 719-724.
- Mirosław Krajewski, Nowy słownik biograficzny Ziemi Dobrzyńskiej, t. 2, Dobrzyńskie Towarzystwo Naukowe, Rypin 2014, ISB 978-83-83043-08-7.
- G. Zieliński, Kirgiz, wstęp i opr. M. Krajewski
- Alina Witkowska, Ryszard Przybylski: Romantyzm. Wyd. VIII - 3 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 472, 678, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13848-6.
- Gustaw Zieliński: Wiadomość historyczna o rodzie Świnków oraz rodowód pochodzącej od nich rodziny Zielińskich herbu Świnka, część II. Od roku 1600 do czasów obecnych. (wraz z Janem Zielińskim). Toruń: 1881, s. 272.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Portret Gustawa Zielińskiego rysowany z natury przez M. Fajansa. Litografia dwubarwna
Autor: MOs810, Licencja: CC BY-SA 4.0
Tablica Gustawa Zielińskiego w klasztorze w Skępem.
Gustaw Zieliński, ok. 1860 r.