Guy Drut

Guy Drut

Data i miejsce urodzenia	6 grudnia 1950 Oignies
Wzrost	188 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja Igrzyska olimpijskie złoto Montreal 1976 lekkoatletyka (bieg na 110 m przez płotki) srebro Monachium 1972 lekkoatletyka (bieg na 110 m przez płotki) Mistrzostwa Europy złoto Rzym 1974 bieg na 110 m przez płotki Halowe mistrzostwa Europy złoto Grenoble 1972 bieg na 50 m przez płotki brąz Wiedeń 1970 bieg na 60 m przez płotki brąz Grenoble 1981 bieg na 50 m przez płotki Igrzyska śródziemnomorskie złoto Izmir 1971 bieg na 110 m przez płotki

Guy Drut (ur. 6 grudnia 1950 w Oignies^[1]) – francuski lekkoatleta, płotkarz, mistrz olimpijski i mistrz Europy; były parlamentarzysta i minister.

Życiorys

Kariera sportowa

W latach 70. należał do najlepszych płotkarzy świata. Startował w biegu na 110 metrów przez płotki. Na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach zajął 4. miejsce w tej konkurencji^[2]. Został brązowym medalistą w biegu na 60 metrów przez płotki na halowych mistrzostwach Europy w 1970 w Wiedniu^[3]. Na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach nie ukończył biegu eliminacyjnego^[4]. W tym samym sezonie wywalczył złoto igrzysk śródziemnomorskich w Izmirze^[5]. Wygrał bieg na 50 metrów przez płotki na halowych mistrzostwach Europy w 1972 w Grenoble^[6].

Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium zdobył srebrny medal w biegu na 110 metrów przez płotki, przegrywając z Amerykaninem Rodem Milburnem^[1]. Zajął 6. miejsce w biegu na 60 metrów przez płotki na halowych mistrzostwach Europy w 1973 w Rotterdamie, a na halowych mistrzostwach Europy w 1974 w Göteborgu nie ukończył biegu finałowego na tym dystansie^[7]. W 1974 wywalczył tytuł mistrza Europy w Rzymie w biegu na 110 metrów przez płotki^[8]. Na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu był najlepszy na tym dystansie. Pokonał wówczas Kubańczyka Alejandra Casañasa i Amerykanina Williego Davenporta^[1]. Ostatnim jego sukcesem na zawodach międzynarodowych był brązowy medal na 50 metrów przez płotki na halowych mistrzostwach Europy w 1981 w Grenoble^[9].

23 lipca 1975 w Saint-Maur-des-Fossés wyrównał należący do Roda Milburna rekord świata w biegu na 110 metrów przez płotki rezultatem 13,1 s, a 22 sierpnia tego roku w Berlinie poprawił go osiągając czas 13,0 s^[10]. Przy stosowaniu pomiaru automatycznego był rekordzistą Europy na tym dystansie z wynikiem 13,28 s, uzyskanym 29 czerwca 1975 w Saint-Étienne^[11].

Był mistrzem Francji w biegu na 110 metrów przez płotki w latach 1970–1973, 1975, 1976 i 1980 oraz wicemistrzem na tym dystansie w 1969 i 1974. W hali był mistrzem w biegu na 50 metrów przez płotki w 1981 oraz w biegu na 60 metrów przez płotki w latach 1973–1975. Odnosił również sukcesy w skoku o tyczce: był w tej konkurencji brązowym medalistą mistrzostw Francji w 1973, a w hali mistrzem w 1974 i wicemistrzem w 1973^[12][13][14].

Działalność zawodowa i polityczna

Po zakończeniu kariery sportowej zajął się biznesem i polityką. Zasiadał w Zgromadzeniu Narodowym od 1986 do 1995 i ponownie w latach 1997–2002. Pomiędzy tymi okresami w rządzie Alaina Juppé odpowiadał za sprawy młodzieży i sportu: początkowo (od maja do listopada 1995) w randze ministra, później (do czerwca 1997) jako minister delegowany przy premierze. Był także merem Coulommiers w latach 1992–2008, radnym Paryża (miasta i departamentu) oraz regionu Île-de-France. Od 1996 do 2005 był członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Działał w Zgromadzeniu na rzecz Republiki, z którym w 2002 przystąpił do Unii na rzecz Ruchu Ludowego.

W 2005 został prawomocnie skazany na karę piętnastu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz na karę grzywny za przestępstwa korupcyjne (zajmowanie fikcyjnego stanowiska w firmie budowlanej w zamian za poparcie polityczne)^[15]. W rezultacie Guy Drut zrezygnował z działalności w MKOl. W 2006 prezydent Jacques Chirac ułaskawił go, motywując to szczególnymi zasługami dla Francji^[16]. Decyzja ta wywołała krytykę także ze strony działaczy stanowiącej zaplecze prezydenta centroprawicy, w tym przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego Jean-Louisa Debré^[17] i przewodniczącego UMP Nicolasa Sarkozy’ego. W 2007 Guy Drut nie ubiegał się o reelekcję w wyborach parlamentarnych.

Przypisy

Bibliografia

• Guy Drut, olympedia.org [dostęp 2020-08-11]  (ang.).
• Guy Drut, assemblee-nationale.fr [dostęp 2020-08-11]  (fr.).