Gwara piwniczańska

Gwara piwniczańska
Obszarokolice Piwnicznej-Zdroju
Pismo/alfabetłacińskie
Klasyfikacja genetyczna
Występowanie
Ilustracja
Mapa zasięgu gwary piwniczańskiej
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Gwara piwniczańska, gwara Górali Nadpopradzkich, gwara Czarnych Górali – gwara pasa Pogórza dialektu małopolskiego języka polskiego. Posługują się nią rdzenni mieszkańcy okolic Piwnicznej-ZdrojuGórale Nadpopradzcy (Czarni Górale).

Klasyfikacja

Zaliczana jest do gwar pasa Pogórza (inne nazwy: pas karpacko-podgórski, pas góralsko-lachowski[1], dialektu małopolskiego języka polskiego[2].

Zasięg

Zasięg tej gwary według prof. dr. hab. Józefa Kąsia pokrywa się z etnograficznym zasięgiem Górali Nadpopradzkich[3]. Prof. dr hab. Eugeniusz Pawłowski, wyznaczając południową granicę gwary podegrodzkiej, w regionie Piwnicznej-Zdroju tutejszej gwarze pozostawił jedynie miasto Piwniczną-Zdrój oraz wieś Łomnicę-Zdrój[4].

Fonetyka

W gwarze piwniczańskiej występują takie zjawiska fonetyczne jak[3]:

  • mazurzenie;
  • udźwięcznienie międzywyrazowe;
  • występowanie samogłosek pochylonych:
    • a pochylone, realizowane jako o;
    • o pochylone, realizowane jako ů – dźwięk pośredni pomiędzy o i u;
    • e pochylone, realizowane jako y, występuje zarówno po samogłoskach twardych, jak i miękkich;
  • rezonans nosowy:
    • w pozycji śródgłosowej:
      • przed spółgłoską zwartą. W tej pozycji występują grupy y+N i o+N.;
      • przed spółgłoską szczelinową. W tej pozycji występuje rezonans nosowy synchroniczny.;
    • w pozycji wygłosowej:
      • odpowiednik ogólnopolskiego ę:
        • -e w 1. os. l. poj. czasu teraźniejszego;
        • -e w bierniku l. poj. rzeczowników rodzaju żeńskiego;
      • odpowiednik ogólnopolskiego ą:
        • -õ || -o w 3. os. lm czasu teraźniejszego;
        • -o w bierniku l. poj. przymiotników, liczebników, zaimków rodzaju żeńskiego;
        • -o w narzędniku l. poj. rzeczowników, przymiotników, liczebników i zaimków rodzaju żeńskiego;
  • występowanie spółgłosek protetycznych:
  • przejście wygłosowego -χ w -f || -k. Zachodzi to w:
    • w wygłosie rdzeni;
    • końcówkach fleksyjnych:
      • w końcówce -ach w Miejscowniku l. mn. rzeczowników;
      • w końcówce -ych (|| -ich) w Dopełniaczu i Miejscowniku l. mn. przymiotników, zaimków itd.;
      • w końcówce 1. os. l. poj. czasu przeszłego;
    • w partykule ńek (niech);
  • przejście -χ w -k w określonych grupach spółgłoskowych, np. krzest, krzon;

Zobacz też

Przypisy

  1. Eugeniusz Pawłowski, Podział gwar małopolskich na tle wzajemnych wpływów gwarowych oraz nowych tendencji językowych, [w:] Rozprawy Komisji Językowej, t. 6, Wrocław: Wrocławskie Towarzystwo Naukowe, 1966, s. 191-202, ISSN 0084-2990 (pol.).
  2. Stanisław Urbańczyk, Zarys dialektologii polskiej, wyd. 3, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1968, OCLC 462905341 (pol.).
  3. a b Józef Kąś, Gwara, ciekawostki gwarowe w regionach, [w:] Górale Nadpopradzcy [online], etnozagroda.pl (pol.).
  4. Eugeniusz Pawłowski, Gwara podegrodzka wraz z próbą wyznaczenia południowo-zachodniej granicy gwar sądeckich, Wrocław: Zakład im. Ossolińskich, 1955, OCLC 750528927 (pol.).

Bibliografia

  • Krystyna Dulak-Kulej: Słownik Jaguliny. Naskif łojców mowa. Piwniczna-Zdrój: Towarzystwo Miłośników Piwnicznej, 2015. ISBN 978-83-943224-0-3. OCLC 944115047. (pol.)
  • Wanda Łomnicka-Dulak: Matusine słówecka. słownik gwary górali nadpopradzkich. Piwniczna-Zdrój: Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury, 2005. ISBN 83-923234-2-4. OCLC 749678086. (pol.)
  • Wanda Łomnicka-Dulak: Nadpopradzka dawność. gwara i kultura Górali z okolic Piwnicznej. Piwniczna-Zdrój – Nowy Sącz: Małopolskie Centrum Kultury SOKÓŁ Instytucja Kultury Województwa Małopolskiego, 2018. ISBN 978-83-63341-39-8. (pol.)

Media użyte na tej stronie

Piwniczna sublialect map.svg
Autor: Rewoar, Licencja: CC BY-SA 4.0
Mapa zasięgu gwary piwniczańskiej.
Add more text icon.svg
Icon of articles which need more text