Gwiazda Wytrwałości

Gwiazda Wytrwałości
Awers
Awers
Rewers
Rewers
Baretka
Baretka
Ustanowiono

Zakroczym, 18 września 1831

Wielkość

40 x 40 mm

Kruszec

żelazo

Gwiazda Wytrwałości (Gwiazda Zakroczymska) – historyczne polskie powstańcze odznaczenie honorowe z 1831, nie zostało włączone do systemu orderów i odznaczeń II Rzeczypospolitej, ani III Rzeczypospolitej. Od 1981 odznaczenie prywatne nadawane przez bliżej nieokreśloną kapitułę.

Gwiazda Wytrwałości została ustanowiona uchwałą Sejmu Królestwa Polskiego (1830-1831) 18 września 1831 w Zakroczymiu, na wniosek prof. Joachima Lelewela. Stanowić miała wyróżnienie „dla tych co za sprawę narodową do ostatniej kropli krwi walczyli i do końca wytrwali pod jej sztandarami, co wyraża uwidoczniona na odznaczeniu dewiza łacińska – Usque ad finem”.

Odznaczenie przyznawane miało być tym, którzy wykażą szczególne męstwo, nie tylko w walce niepodległościowej, ale także zachowując szeroko rozumianą polskość.

Opis odznaczenia

Odznaczenie ma kształt pięcioramiennej gwiazdy (pentagramu, na której widnieje napis ZA WYTRWAŁOŚĆ W POWSTANIU NARODOWEM. Dokładny opis i szkic Gwiazdy Wytrwałości sporządził Joachim Lelewel. Odznaczenie miała być wykonana z żelaza patynowanego w technice efektu rdzy, której ramiona zakończone są kulkami. Na awersie, pośrodku Orzeł Biały i Pogoń Litewska w owalnych tarczach, zwróconych ku sobie w tzw. ukłonie heraldycznym. Poniżej napis 29 NOVEMBUS (data wybuchu Powstania listopadowego 29 listopada 1830), na ramionach gwiazdy rozpisany napis: USQUE / POLONIA / LITWUANIA / AD FI / NEM. Na rewersie, pośrodku, w okręgu, napis: ZA WYTRWAŁOŚĆ / w POWSTANIU / NARODOWEM; na ramionach zaś, data obrad sejmu /1831/, wraz z napisem: / SEJM W / ZAKRO / CZY / MIU. Przy zakończeniu górnego ramienia gwiazdy uszko do mocowania wstążki.

Wstęga odznaczenia

Wstęga odznaczenia miała mieć kolor karmazynowy z brzegami granatowymi[1].

Zasady nadawania

Odznakę otrzymać mogli:

  • każdy bądź wojskowy, bądź cywilny, który poświęciwszy się usłudze krajowej i wspierając czynnie powstanie narodowe, wytrwa w szlachetnym postępowaniu aż do stanowczego losów Ojczyzny rozstrzygnięcia,
  • ci, którzy oddawszy rzetelne zasługi powstaniu od dalszych w tym celu działań, jedynie przez przyczyny od ich woli niezawiśle wstrzymani zostali.

Przyznawanie odznaki regulować miał statut ułożony przez Komitet złożony z Prezesa Rządu Narodowego, Wodza Naczelnego, Ministrów i równej Ministrom liczbie Generałów, których Wódz Naczelny powoła.

Nadania odznaczenia państwowego

W czasie powstania listopadowego nikomu nie nadano tego odznaczenia. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918, w związku z brakiem włączenia Gwiazdy Wytrwałości do systemu orderów i odznaczeń II Rzeczypospolitej również nie dokonano nadań.

Nadania odznaczenia prywatnego

Po 50 latach w Rapperswilu (Szwajcaria) z okazji rocznicy nadało żyjącym jeszcze pięciu powstańcom medale okazjonalne z wizerunkiem Gwiazdy[2]. Nie był to już order według projektu Lelewela. Na medalu widniała postać kobiety (personifikacja Polski) trzymająca miecz i sztandar z hasłem epoki: Za Waszą i Naszą Wolność, wokół dewiza: USQUE AD FINEM (łac. aż do końca) oraz rok: MDCCCXXX. Odznaczeni wtedy zostali:

21 listopada 1981 zebrał się Zespół Inicjatywny Kapituły Orderu „Gwiazdy Wytrwałości”, który ustanowił regulamin odznaczenia prywatnego. Odznaczeni wtedy zostali:

W latach późniejszych odznaczenie nadano między innymi następującym osobom:

Odznaka w sztuce

Poetka Seweryna Duchińska, napisała wiersz opiewający historię odznaczenia:

„Gdy nadzieje narodu w niwecz się rozprysły,
chmury nasz widnokrąg, przyćmiły grobowo,
tyś Gwiazdo w Zakroczymiu, z łona matki Wisły
wybiegła na zaklęte Lelewela słowo”

Odznaczenie jest tematem opowiadania Ksawerego Pruszyńskiego Gwiazda Wytrwałości, na podstawie którego powstał film Pawła Komorowskiego Gwiazda Wytrwałości (1971).

Odznaczenie pojawia się w 9 odcinku serialu "Zmiennicy" pt. "Podróż sentymentalna", gdy Kasia i Jacek pomagają Ksaweremu Radziwiłłowi w wykopaniu skarbu w pałacyku w Zatorach.

Przypisy

  1. Zbigniew Puchalski, Ireneusz J. Wojciechowski „Ordery i odznaczenia polskie i ich kawalerowie”, Krajowa Agencja Wydawnicza RSW „Prasa-Książka-Ruch”, Warszawa 1987, ISBN 83-03-02143-5
  2. Medal wybity w Raperswil
  3. Rotmistrz Pilecki (pol.). [dostęp 2009-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-17)].
  4. a b Uroczystość nadania Orderu Gwiazdy Wytrwałości, podczas mszy św. w Archikatedrze św. Jana w Warszawie

Bibliografia

  • Michał Rostworowski: Dyaryusz Sejmu z r. 1830–1831, Tom 6. Uniwersytet Kalifornijski: Nakł. Akademii Umiej.; skł. gł. w Księg. G. Gebethnera, 1912/ W formie cyfrowe/ 25 Kwi 2009, s. 661.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie