Gwiazdnica długolistna

Gwiazdnica długolistna
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domenaeukarionty
Królestworośliny
Podkrólestworośliny zielone
Nadgromadarośliny telomowe
Gromadarośliny naczyniowe
Podgromadarośliny nasienne
Nadklasaokrytonasienne
KlasaMagnoliopsida
Nadrządgoździkopodobne
Rządgoździkowce
Rodzinagoździkowate
Rodzajgwiazdnica
Gatunekgwiazdnica długolistna
Nazwa systematyczna
Stellaria longifolia Muhl. ex Willd.
Enum. Pl. 479 1809
Synonimy
  • Stellaria atrata (J.W. Moore) B. Boivin
  • Stellaria diffusa Pall. ex Schltdl..
  • Stellaria friesiana Ser[3].
1. Stellaria longifolia, 2. Stellaria uliginosa

Gwiazdnica długolistna (Stellaria longifolia L.) – gatunek rośliny należący do rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae).

Rozmieszczenie geograficzne

Gatunek o wokółbiegunowym zasięgu. Występuje w rozproszeniu na Syberii, sięgając po Daleki Wschód, w Ameryce Północnej oraz w północnej, środkowej i północno-wschodniej części Europy. W Polsce jest dość rzadki. Głównie występuje w południowo-wschodnich regionach kraju, w Kotlinie Sandomierskiej, na Wyżynie Małopolskiej, Nizinie Śląskiej, Wyżynie Śląskiej i Wyżynie Lubelskiej. W Sudetach znany jest z pojedynczych stanowisk. W Karpatach opisano jego występowanie tylko na jednym stanowisku – nad Wyżnim Stawem Toporowym w Tatrach[4].

Morfologia

Łodyga
Pokładająca się zaraz w nasadzie. Jest 4-graniasta i górą ma szorstkie kanty. Osiąga długość 10-25 cm[5].
Liście
Siedzące, wąskolancetowate, o długości 1,5-2 cm, szerokości 1-2 mm, najszersze powyżej połowy długości. Podsadki błoniaste[5].
Kwiaty
Nieliczne, zebrane w dwuramienną wierzchotkę na szczycie łodygi. Działki kielicha o długości 2,5 mm są zaostrzone. 5 białych płatków o długości 2 mm jest rozcięte niemal do samej nasady, tak, że pozornie kwiat jest 10-płatkowy[5].

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Występuje w wilgotnych borach i turzycowiskach. Liczba chromosomów 2n = 26[6]. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Vaccinio-Piceion i Ass. Sphagno girgensohnii-Piceetum (borealna świerczyna na torfie)[7].

Zagrożenia

Według kryteriów IUCN gatunek w Karpatach krytycznie zagrożony (kategoria:CR), gdyż występuje na jednym tylko stanowisku i w niewielkiej ilości osobników[4]..

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website [online], Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).
  3. ↑ The Plant List. Stellaria longifolia. [dostęp 2001-03-15].
  4. ↑ a b Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
  5. ↑ a b c Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
  6. ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  7. ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych. Warszawa. ISBN 83-01-14439-4.

Media użyte na tej stronie

Stellaria longifolia (3816685972).jpg
Autor: pellaea, Licencja: CC BY 2.0
Stellaria longifolia near Grande Cache, Alberta, Canada
Minuartia spp Sturm8.jpg

1. Stellaria longifolia Muhl. ex Willd., Alsine friesiana (Ser.) E.H.L.Krause
2. Stellaria uliginosa Murray, syn. Stellaria alsine Grimm, nom. inv., Alsine uliginosa (Murray) E.H.L.Krause

Original Caption
1. Fries-Miere, Alsine friesiana
2. Sumpf-Miere, Alsine uliginosa