Gwiazdy typu widmowego G

Widmo Słońca

Gwiazdy typu widmowego Ggwiazdy, których fotosfery mają temperaturę w zakresie 5000–6000K. Słońce należy do tzw. żółtych karłów, mających typ widmowy G i klasę jasności V.

W widmie światła gwiazd typu G linie wodoru są stosunkowo słabe, natomiast licznie występują linie niezjonizowanych metali. Bardzo silne są linie zjonizowanego wapnia. Typowe linie widmowe: Ca I (linie H i K), Fe I, Ti I, Mg I, seria Balmera oraz niektóre linie molekularne (najsilniej związanych cząsteczek).

Określanie jasności absolutnej gwiazd typu widmowego G nie jest łatwe, jako że ich widma nie dają wielu bezpośrednich wskazówek na ten temat. Zazwyczaj do określania jasności używa się linii absorpcyjnych zjonizowanego strontu i żelaza. Dokładniejsza wartość jasności absolutnej może zostać uzyskana dzięki obserwacji efektu Wilsona-Bappu[1].

Najjaśniejszą (pod względem jasności absolutnej) znaną gwiazdą typu G jest nadolbrzym HD 21776 (HR 8752) położony w gwiazdozbiorze Kasjopei[1].

Pod względem jasności wizualnej najjaśniejszą gwiazdą pojedynczą (pomijając Słońce) jest Mufrid (η Boötis, typ G0IV). Szósta co do jasności gwiazda na niebie, Kapella, jest układem podwójnym dwóch olbrzymów o typach widmowych G0 i G5. Najbliższą Słońcu gwiazdą typu G jest Alfa Centauri A (ok. 4,3 roku świetlnego).

Gwiazdy typu G stanowią ok. 17% gwiazd na niebie i około 9% gwiazd w naszej galaktyce[2].

Przypisy

  1. a b James Kaler: Stars and their Spectra: An Introduction to the Spectral Sequence. Cambridge University Press, 1997, s. 123-131. ISBN 0-521-58570-8.
  2. J. M. Kreiner: Astronomia z astrofizyką. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1988, s. 188. ISBN 83-01-07646-1.

Bibliografia

  • J. M. Kreiner: Astronomia z astrofizyką. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1988, s. 185, 188. ISBN 83-01-07646-1.
  • K. Rochowicz: Kuzynki Słońca. Elementarz Uranii, 2007-01-20. [dostęp 2011-09-15].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Fraunhofer lines.svg
Fraunhofer lines. The visible color spectrum, from 380 nm to 710 nm. Calculated directly using the tristimulus values of the CIE 1931 color space. CIEXYZ to RGB conversion is done assuming sRGB 1.10 device characteristics. Desaturation of out-of-gamut colors causes the spectrum to look somewhat garish here. This image can serve as a basis for other representations of color spectra.