Gwiazdy typu widmowego O

Gwiazdy typu widmowego O są najgorętsze i najjaśniejsze spośród innych typów widmowych gwiazd
Wyobrażenie Naosa, gwiazdy typu O

Gwiazdy typu widmowego O – gwiazdy o temperaturze powierzchni 25 000 do 50 000 K. W widmie gwiazd tego typu występują bardzo silne linie helu zjonizowanego.

Należą do nich m.in. niezwykle jasne błękitne hiperolbrzymy, od których jaśniejsze są gwiazdy Wolfa-Rayeta, które jednak szybko się rozpadają.

Gwiazdy tego typu są szczególnie rzadkie[1]; tylko 0,00002% (1 na 5 000 000)[2] do 0,00005% (1 na 2 000 000)[3] wszystkich gwiazd jest typu O, ale ponieważ są bardzo jasne, można je zobaczyć z bardzo dużych odległości, a cztery z 90 najjaśniejszych gwiazd widzianych z Ziemi to gwiazdy typu widmowego O[a]. Ze względu na ich przeciętnie dużą masę, gwiazdy typu O kończą swoje życie dość szybko w gwałtownych wybuchach supernowych, w wyniku czego powstają czarne dziury lub gwiazdy neutronowe. Większość z tych gwiazd to młode, masywne gwiazdy ciągu głównego, olbrzymy lub nadolbrzymy, ale centralne gwiazdy mgławic planetarnych i także stare gwiazdy o niskiej masie pod koniec ich życia, również zazwyczaj mają widma O.

Gwiazdy te zwykle znajdują się w regionach aktywnego formowania się gwiazd, takich jak ramiona spiralne w galaktyce spiralnej lub w dwóch galaktykach poddanych kolizji i fuzji (takie jak Galaktyki Czułki). Gwiazdy te oświetlają otaczający materiał i są w dużej mierze odpowiedzialne za wyraźne zabarwienie ramion galaktyki. Ponadto gwiazdy typu O często występują w podwójnych lub potrójnych układach gwiezdnych, gdzie ich ewolucja jest trudniejsza do przewidzenia z powodu transferu masy i możliwości wybuchania gwiazd składowych jako supernowych w różnym czasie.

Przykłady

Gwiazdy typu widmowego O są rzadkie, ale wielkie i jasno świecące, więc są łatwe do wykrycia i istnieje wiele przykładów widocznych gołym okiem.

Gwiazdy ciągu głównego

Olbrzymy

  • Iota Orionis
  • LH54-425(ang.)
  • Meissa
  • Gwiazda Plasketta
  • Xi Persei
  • Mintaka

Superolbrzymy

Centralne gwiazdy mgławic planetarnych

  • NGC 2392 (O6)
  • IC 418 (O7fp)
  • NGC 6826 (O6fp)

Podkarły

Uwagi

  1. ↑ Gamma Velorum, Naos, Mintaka i Alnitak

Przypisy

  1. ↑ Pavel Kroupa i inni, The Stellar and Sub-Stellar Initial Mass Function of Simple and Composite Populations, Terry D. Oswalt, Gerard Gilmore (red.), Dordrecht: Springer Netherlands, 2013, s. 115–242, DOI: 10.1007/978-94-007-5612-0_4, ISBN 978-94-007-5611-3 [dostęp 2019-06-20] (ang.).
  2. ↑ Glenn LeDrew, The Real Starry Sky, „Journal of the Royal Astronomical Society of Canada”, 95, Toronto: Royal Astronomical Society of Canada, luty 2001, Bibcode: 2001JRASC..95...32L.
  3. ↑ Eric Mamajek, Number Densities of Stars of Different Types in the Solar Vicinity, www.pas.rochester.edu [dostęp 2019-06-20].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie