Gwiezdne dziecko
Tom 7. serii Thorgal | |||
| |||
Scenariusz | Jean Van Hamme | ||
Rysunki | Grzegorz Rosiński | ||
Kraj wydania | Belgia | ||
Język | francuski | ||
Data pierwszego wydania | 1985 | ||
Wydawca | Le Lombard | ||
Data pierwszego wydania polskiego | 1989 | ||
Pierwszy wydawca polski | ORBITA Spółka z o.o. | ||
Tłumaczenie | Tadeusz Markowski (Orbita), Wojciech Birek (Egmont Polska) | ||
|
Gwiezdne dziecko – siódmy tom serii komiksowej Thorgal autorstwa Jeana Van Hamme’a (scenariusz) i Grzegorza Rosińskiego (rysunki). Komiks ukazał się w oryginale francuskim w 1985 roku nakładem wydawnictwa Le Lombard; po polsku wydany w 1989 roku przez Orbitę, wznowiony w 2004 roku przez Egmont Polska.
Fabuła
Tom stanowi retrospekcję, wgłębiając czytelnika w dzieciństwo tytułowego bohatera. Podzielony na trzy istotne części epizod wyłania różne etapy z jego życia prezentując wydarzenia, które zaważyły na dalszych losach postaci.
Część pierwsza, zatytułowana Zaginiony drakkar, opisuje okoliczności odnalezienia na pełnym morzu tratwy ratunkowej Thorgala oraz konflikty między jego przyszłym przybranym ojcem i zarazem wodzem wikingów – Leifem Haraldsonem – a buntowniczym wojownikiem – Gandalfem Szalonym. Podczas jednej z wypraw, żeglarzy zaskakuje sztorm. Czarownik, chcąc udobruchać bogów, proponuje złożenie im w ofierze najdzielniejszego przywódcę, gdy niebo zaczyna mienić się tajemniczymi błyskami, a źródło światła wyprowadza drakkar na spokojne wody.
Część druga zatytułowana Metal, który nie istniał ukazuje już Thorgala jako pełnego wigoru i altruistycznych pobudek kilkuletniego chłopca, który przeżywa swą pierwszą wyprawę u boku krasnala Tjahziego. Razem usiłują dostarczyć metalowy wisiorek do krainy krasnali, by ich król Ivaldir mógł odzyskać przegrane imię, utracone po nieudanym pojedynku warcabów z wężem Nidhoggiem. Chytry wąż, próbując zaskarbić sobie bogactwa świata Tjahziego, oczekuje rekompensaty za zwrócone imię wymyślając nierealny do zrealizowania cel. Po tysiącu lat poszukiwań, krasnali bohater odnajduje młodego Thorgala z wisiorkiem z metalu, który nie istniał i razem przedzierają szlak przez baśniową krainę pełną niebezpieczeństw – wężo-wampirów czy ziem olbrzyma Hjalmgunnara. Bohaterom przybywają z pomocą latające koty bogini Friggi, małżonki Odyna. Jest to pierwsza przybliżona czytelnikowi relacja między Thorgalem a troszczącą się oń najwyższą boginią. Granicy krainy krasnali strzeże dwanaście ogonów węża Nidhogga, których uwagę decyduje się skupić na sobie młody Thorgal, dzięki interwencji bogini, dając tym samym możliwość wśliźnięcia się Tjahziego z wisiorkiem do swojej krainy. Nidhogg przegrywa zakład i zostaje zmuszony do przywrócenia imienia, a co za tym idzie: władzy, królowi Ivaldirowi. Chłopiec tymczasem zostaje unicestwiony przez zatrute ostrza ogonów węża. Wzruszona jego dolą Friggia przywraca go do życia, gdyż jego przeznaczenie nie dopełniło się do końca, i odsyła chłopca do świata Midgardu – ziemi środka. Thorgala budzą pełne entuzjazmu krzyki kolegów, którzy przybyli poinformować go o narodzeniu się córki Gandalfa Szalonego, imieniem Aaricia oraz o dziwnych perłach w kształcie łez znalezionych w jej rączkach. Łzy miłości stanowiły akt poświęcenia się dla ratowania świata krasnali oraz dar dla bohatera.
Część trzecia epizodu pt. Talizman przedstawia dwunastoletniego Thorgala szukającego legendarnego pustelnika na szczycie wielkich kamiennych schodów. Ofiarowując mędrcowi jedyny przedmiot, jaki znaleziony został przez Leifa na miejscu tratwy ratunkowej chłopca, młody wiking dowiaduje się o swoich prawdziwych rodzicach, buncie na gwiezdnym statku, w końcu o wygnaniu jego dziadka na ziemską planetę. Psychoprzekaźnik miał w tym czasie usunąć z pamięci Thorgala wszelkie ślady będące związane z jego pochodzeniem. Mając świadomość, iż chłopiec wkrótce nie będzie pamiętał i tego spotkania, starzec zdradził mu, iż nazywa się Xargos i jest jego dziadkiem, a oni widzą się po raz ostatni. Niedługo później bohater zdaje sobie sprawę ze zgubienia talizmanu, nie decyduje się jednak go szukać, ani nie jest w stanie sobie przypomnieć, czy kiedykolwiek udało mu się znaleźć pustelnię mędrca.