Gwint okrągły

Zarys gwintu okrągłego wg normy PN-84/M02035

Gwint okrągły (gwint o zarysie kołowym) – ma zaokrąglony zarys, przez co charakteryzuje się dużą wytrzymałością zmęczeniową i statyczną. Jest stosowany w połączeniach spoczynkowych często rozłącznych oraz narażonych na zanieczyszczenia i korozję, m.in. w złączach wagonowych, hakach żurawi, przewodach pożarniczych, elektrotechnice^[1]. Gwinty o zarysie kołowym określa norma PN-84/M02035 (w zakresie średnic od 8 do 200 mm).

Oznaczenia i wymiary^[2]

• Oznaczenie rodzaju gwintu – symbol ${\displaystyle Rd}$ i średnica znamionowa w milimetrach, np. Rd40.
• Średnica znamionowa ${\displaystyle d}$
• Podziałka ${\displaystyle P}$
• ${\displaystyle H=1{,}86603P}$
• Głębokość nośna gwintu ${\displaystyle H_{1}=0{,}08350P}$
• Wysokość gwintu ${\displaystyle H_{2}=0{,}5P}$
• Promień wierzchołków śruby ${\displaystyle r=0{,}23851P}$
• Promień wierzchołków nakrętki ${\displaystyle R=0{,}25597P}$
• Promień dna bruzdy ${\displaystyle R_{2}=0{,}22105P}$
• Luz pomiędzy wierzchołkami a dnami bruzd ${\displaystyle a=0{,}05P}$
• Średnica podziałowa ${\displaystyle D_{2}=d_{2}}$
• Średnica rdzenia śruby ${\displaystyle d_{1}}$
• Średnica otworu nakrętki ${\displaystyle D_{1}}$

Zobacz też

• gwint Edisona

Przypisy