Gyula Deák

Gyula Deák
Ilustracja
Pseudonim

Bill, Bill Kapitány, Bill Papa

Data i miejsce urodzenia

8 listopada 1948
Budapeszt, Węgry

Gatunki

rock, blues, blues rock, blues elektryczny

Aktywność

od 1970

Zespoły
Sztár
Napsugár
Wanderers
Loyd
Hobo Blues Band
Bill és a Box Company
Strona internetowa

Gyula "Bill" Deák (ur. 8 listopada 1948 w Budapeszcie) – węgierski wokalista bluesowy, określany czasem mianem "króla węgierskiego bluesa".

Kariera

Deák urodził się 8 listopada 1948 roku w Budapeszcie, w dzielnicy Kőbánya. W wieku 11 lat, prawdopodobnie na skutek błędu w sztuce lekarskiej, musiał mieć amputowaną nogę[1]. W młodości słuchał zespołów The Beatles i The Rolling Stones. Następnie udał się do Miklósa Orszáczkyego i Béli Lakatosa, z którymi zagrał koncert bluesowy po angielsku. Charakterystyczny głos Deáka został dostrzeżony przez nauczycieli opery, którzy próbowali go nakłonić, by został śpiewakiem operowym, na co jednak Deák nie przystał[2]. Ostatecznie zaczął śpiewać w zespole z Kőbánya, Sztár. Następnie był członkiem takich zespołów, jak Napsugár, Wanderers czy Loyd.

Latem 1979 roku wystąpił gościnnie w zespole Hobo Blues Band, a później został stałym członkiem zespołu. Hobo Blues Band śpiewał piosenki The Rolling Stones, The Doors, Jimiego Hendriksa czy Cream przetłumaczone przez László "Hobo" Földesa na węgierski[3]. W 1980 roku zespół zgromadził wielu fanów, a Deák stał się popularnym wokalistą. W 1981 roku wystąpił w zniesionym później przez cenzurę filmie Györgya Szomjasa pt. Kopaszkutya. W 1983 roku wystąpił w operze rockowej Levente Szörényiego i Jánosa Bródyego pt. István, a király, zbierając pozytywne opinie. Później wystąpił także w innych rockoperach, takich jak Itt élned, halnod kell János vitéz czy Jézus Krisztus szupersztár. Tymczasem Hobo Blues Band występowało w licznych domach kultury i na festiwalach, zyskując coraz większą reputację. W 1984 roku zespół wystąpił na popularnym festiwalu Fekete Bárány Fesztivál wspólnie z Beatrice, P. Mobil i AE Bizottság, czym zwiększył jeszcze grono sympatyków. W 1985 roku Deák opuścił zespół.

Kariera solowa

W 1983 roku wydał pierwszy solowy album, Rossz vér, a w 1986 – Mindhalálig blues. W tym samym roku wraz z Sándorem Bencsikiem (byłym członkiem zespołów P. Mobil i P. Box) założył zespół Bill és a Box Company. W sumie solowo nagrał siedem albumów studyjnych.

Dyskografia

Hobo Blues Band

  • Középeurópai Hobo Blues (1980)
  • Oly sokáig voltunk lenn (1982)
  • Még élünk (1983)
  • Vadászat (1984)
  • Kopaszkutya (1993)
  • Csintalan lányok, rossz fiúk (1994)

Solo

  • Rossz vér (1984)
  • Mindhalálig blues (1986)
  • Bűnön, börtönön, bánaton túl (1993)
  • Bort, bluest, békességet (1999)
  • Bill kapitány blues cirkusza (2001)
  • Hatvan csapás (2008)
  • A Király meséi (2009)

Koncertowe

  • 60. születésnapi jubileumi nagykoncert (2009)

Nagrody

  • 2007 – nagroda Blues Patika Életmű[3]
  • 2008 – nagroda Artisjus Zenei Díj
  • 2008 – nagroda Pont FM Életmű[4]
  • 2009 – nagroda Fonogram Életmű[5]

Przypisy

  1. ↑ Emberközelben Deák Bill Gyulával. uni-miskolc.hu. [dostęp 2011-12-11]. (węg.).
  2. ↑ Sokáig éljen a "Blueskirály"!. pallaiprodukcio.hu. [dostęp 2011-12-11]. (węg.).
  3. ↑ a b Hobo Blues Band: 30 év!. hardrock.hu, 2008-09-12. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-15)]. (węg.).
  4. ↑ PONT FM 88.1 életműdíjat kapott Deák Bill Gyula. hullamvadasz.hu, 2008-03-18. [dostęp 2011-12-11]. (węg.).
  5. ↑ Deák Bill Gyula életműdíjat kapott. index.hu, 2009-02-12. [dostęp 2011-12-11]. (węg.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Deak Bill Gyula 2009 06 27 Kobanya.jpg
Autor: Takkk, Licencja: CC BY-SA 3.0
Hungarian Blues musicians, Portait of Deak Bill - Concert in Budapest, X. Kobanya-city - 2009