Gyula Grosics

Gyula Grosics
Gyula Grosics (1953)
Data i miejsce urodzenia	4 lutego 1926 Dorog
Data i miejsce śmierci	13 czerwca 2014 Budapeszt
Wzrost	178 cm[1]
Pozycja	bramkarz
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1945–1947 Dorogi AC 61 (0) 1947–1949 MATEOSz Munkás SE 55 (0) 1949–1950 Bp. Teherfuvar 30 (0) 1950–1957 Bp. Honvéd SE 125 (0) 1957–1962 Tatabánya Bányász SK 123 (0) W sumie: 394 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1947–1962  Węgry 86 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1963 Tatabánya Bányász SK 1964–1965 Salgótarjáni BTC 1966 KSI
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Węgry Igrzyska olimpijskie złoto Helsinki 1952 Piłka nożna MŚ II miejsce Szwajcaria 1954 piłka nożna

Gyula Grosics [ˈɟulɒ ˈɡroʃiʧ] (ur. 4 lutego 1926 w Dorog, zm. 13 czerwca 2014 w Budapeszcie^[2]) – węgierski piłkarz, bramkarz i członek „Złotej Jedenastki” reprezentacji Węgier w latach 1950. Rozegrał w niej 86 spotkań.

Przyszedł na świat jako syn ślusarza, dorastał w górniczej osadzie Dorog. Początkowo grał na pozycji prawoskrzydłowego, jednak w swoim pierwszym profesjonalnym meczu zagrał na bramce. Nazywany „czarną panterą” (A fekete párduc) od koloru stroju bramkarskiego, który zakładał na mecze. Był typem piłkarza „sweeper – keeper” – często grał jako dodatkowy, ostatni obrońca swojego zespołu. W 1949 stał się ofiarą intrygi. Dostał fikcyjną propozycje opuszczenia kraju. Węgierski związek piłkarski zawiesił go na rok. Wziął udział w trzech mundialach (1954, 1958 oraz 1962). Karierę zakończył w 1962.

Następnie jako trener prowadził Dorogi FC oraz drużyny w Kuwejcie, bez sukcesów. W Budapeszcie otworzył salon mody. W 1979 objął pierwszoligowe Volán SC. Podczas przemian demokratycznych na Węgrzech przystąpił do Forum Demokratycznego. W ostatnich latach życia Grosics mieszkał w Budapeszcie.

Kariera reprezentacyjna

20 sierpnia 1947 zadebiutował w meczu z Albanią, wygranym przez Madziarów 2:0. Szczytowy okres formy osiągnął podczas igrzysk olimpijskich w 1952. 25 listopada 1953 wziął udział w wygranym przez reprezentację Węgier meczu z Anglią. W ojczyźnie futbolu, na Wembley, Madziarzy pokonali Anglików 6:3. Przed mistrzostwami świata 1954, drużyna węgierska, określana jako Złota jedenastka była uznawana za faworytów. Na początku turnieju wszystko szło po myśli trenera Gustáva Sebesa, jednak w finale mimo prowadzenia 2:0 Węgrzy przegrali z RFN 2:3. Było to wielkie rozczarowanie. Grosics obwiniał kolegów za porażkę, zarzucając im samolubstwo. Podczas mistrzostw świata 1958 Węgrzy nie dotarli nawet do ćwierćfinałów. W 1962 w Chile, po kolejnych nieudanych mistrzostwach (Węgrzy przegrali w ćwierćfinale z Czechosłowacją), Grosics zakończył reprezentacyjną karierę. Jego ostatnim meczem było spotkanie z Jugosławią w październiku 1962.

Przypisy

Bibliografia

• Gyula Grosics w bazie National Football Teams (ang.)

Linki zewnętrzne

• BrianB. Glanville BrianB., Gyula Grosics obituary, theguardian.com, 17 czerwca 2014 [dostęp 2014-06-17]  (ang.).
• IvanI. Ponting IvanI., Gyula Grosics: Trailblazing member of 'the Magnificent Magyars’ who became arguably football’s first ‘sweeper-keeper’, independent.co.uk, 25 czerwca 2014 [dostęp 2014-06-25]  (ang.).