Hübneryt

Hübneryt

Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy	Hibneryt
Skład chemiczny	MnWO4 - wolframian manganu
Twardość w skali Mohsa	4-4,5
Przełam	nierówny
Łupliwość	doskonała
Pokrój kryształu	tabliczkowy, igiełkowaty
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Gęstość minerału	6,4-7,1 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	czerwonobrunatna
Rysa	biała, czerwonobrązowa, żółtawobrązowa
Połysk	półmetaliczny, tłusty

Hübneryt (lub Hibneryt) – minerał z gromady wolframianów. Jest odmianą wolframitu, zawierającą w sobie najwięcej manganu. Razem z wolframitem i ferberytem tworzy szereg izomorficzny ferberyt- hübneryt. Nazwa pochodzi od dziewiętnastowiecznego niemieckiego inżyniera Adolfa Hübnera.

Charakterystyka

Hübneryt jest nieprzezroczystym minerałem o czerwonobrunatnej barwie. Krystalizuje w układzie jednoskośnym, w formie tabliczek lub igiełek. Występuje w skupieniach blaszkowych, rozgałęzionych. Jest dość ciężkim minerałem, gdyż waży od 6,4 do 7,1 razy więcej niż taka sama ilość wody w temperaturze pokojowej. Jest średnio twardy (4-4,5 w skali Mohsa). Nie poddaje się działaniu kwasów i jest trudnotopliwy.

Występowanie

Występuje w żyłach kwarcowych i w pegmatytach granitoidowych. Towarzyszą mu wolframit, szelit, kasyteryt, topaz, kwarc i inne. Można go znaleźć w Boliwii, Czechach, Chinach, Francji, Hiszpanii, Peru, Portugalii, Rosji, Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. W Polsce jego obecność stwierdzono w Paszowicach koło Strzegomia.

Zastosowanie

• ruda wolframu;
• minerał kolekcjonerski.

Bibliografia

• Jaroslav Bauer: Przewodnik skały i minerały. Multico, 1997, s. 154. ISBN 83-7073-050-7.