H-6 (1991)

H-6
Bliźniaczy holownik H-8
Klasa	holownik
Projekt	H-960
Historia
Stocznia	Stocznia Remontowa Nauta
Wodowanie	10 maja 1991
Polska
Wejście do służby	29 września 1992
Los okrętu	w służbie
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 310 ton pełna: 332 tony
Długość	27,80 m
Szerokość	8,0 m
Zanurzenie	3,66 m
Napęd
silnik wysokoprężny H. Cegielski-Sulzer GATL 250 o mocy 960 kW, 1 śruba w dyszy
Prędkość	12 węzła
Zasięg	1150 Mm przy 12 węzłach
Załoga	17 osób

H-6 – polski holownik portowo-redowy projektu H-960, zbudowany w Stoczni Remontowej Nauta w Gdyni. Jego bliźniaczą jednostką jest holownik H-8.

Konstrukcja

Za forpikiem znajdują się trzy pomieszczenia załogi, dwa dwuosobowe oraz jeden przeznaczony dla dwunastu marynarzy oraz pomieszczenie gospodarcze. W przedziale siłowni znajduje się silnik główny oraz trzy zespoły prądotwórcze. Przedostatni przedział kadłuba to magazyn, a ostatni to skrajnik rufowy z maszyną sterową. W nadbudówce mieści się magazyn dziobowy, pomieszczenie dowódcy holownika, jadalnia, kuchnia, magazyn prowiantowy oraz blok sanitarny, służący jednocześnie jako śluza wejściowa podczas działań na skażonym akwenie. Burty kadłuba i dziób osłonięte są odbojnicami i pokryte gumową wykładziną chroniącą przed uszkodzeniem kadłubów dopychanych jednostek^[1].

Opis

Holownik H-6 to uniwersalny holownik portowo-redowy, przystosowany do prac ratowniczych. Wyposażony jest w działko wodne oraz pneumatyczną łódź. Ponadto w razie potrzeby może pełnić rolę portowego oraz redowego lodołamacza. Jednostka ta przystosowana jest do udziału w akcjach ratowniczych obejmujących awaryjne holowanie jednostki na morzu, gaszenie pożarów oraz osuszanie zatopionych przedziałów. Posiada możliwość przewożenia na krótkich trasach 50 osób na otwartych pokładach^[1][2].

Służba

Holownik wodowano 10 maja 1991 roku^[3].

Holownik wprowadzono do służby 29 września 1992 roku^[2]. Początkowo służył w 43. Dywizjonie Pomocniczych Jednostek Pływających Komendy Portu Wojennego Hel w składzie 9 Flotylli Obrony Wybrzeża^[3]. W związku ze zmianami organizacji Marynarki, 15 lipca 2005 został przebazowany do Komendy Portu Wojennego Świnoujście^[4]. Służył w składzie 8 Flotylli Obrony Wybrzeża w 12 Dywizjonie Trałowców^[5].

Przypisy

Bibliografia

• Jarosław Ciślak: Polska Marynarka Wojenna 1995: okręty, samoloty i śmigłowce, uzbrojenie, organizacja. Warszawa: Lampart i Bellona, 1995, seria: Ilustrowana Encyklopedia Techniki Wojskowej. 6. ISBN 83-86776-08-0.

Holowniki Marynarki Wojennej po 1945 roku Jednostki przedwojenne H-1 (Kaper) H-2 (Żeglarz) H-3 (Sokół, Majster) H-4 (Mistrz) H-5 (Krakus) H-6 (Lech)* proj. B60 (od 1952) H-7 H-8* typy różne BG-6 (Pionier) H-9 H-10 H-11* proj. H-300/II (od 1962) H-13 H-14 H-15 H-16 H-17 H-18 proj. B65 (od 1964) H-12 H-19 H-20 proj. H-800/IV (od 1970) H-1 H-2 proj. H-900/II (od 1979) H-3 H-4 H-5 H-7 proj. H-960 (od 1992) H-6 H-8 proj. B820 (od 1993) H-9 H-10 proj. B860 (od 2020) H-1 Gniewko H-2 Mieszko H-3 Leszko H-11 Bolko H-12 Semko H-13 Przemko * w latach 1952–57 holowniki z tego okresu nosiły takie same numery z prefiksem BG, a wcześniej nazwy