HMCS Valleyfield

HMCS Valleyfield (K329)
Ilustracja
„Valleyfield” w latach 40.
Klasa

fregata

Typ

River

Historia
Stocznia

Morton, Québec

Położenie stępki

30 listopada 1942

Wodowanie

17 lipca 1943

 Royal Canadian Navy
Wejście do służby

7 grudnia 1943

Zatopiony

7 maja 1944

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 1310–1460 ton
pełna: 1920–2180 t

Długość

całkowita: 91,8 metra
86,3 m między pionami

Szerokość

11,2 m

Zanurzenie

3,61–3,89 m

Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 5500 KM
2 kotły, 2 śruby
Prędkość

20 węzłów

Zasięg

7200 Mm przy prędkości 12 węzłów

Sensory
radary Typ 271 lub 272, 291
sonary
Uzbrojenie
2 działa kal. 102 mm (2 x I)
4–6 działek plot. kal. 20 mm (4–6 x I)
1 miotacz Hedgehog
8 mbg, 2 zrzutnie bg
Załoga

140

HMCS Valleyfield (K329) – kanadyjska fregata z okresu II wojny światowej, jedna ze 135 zbudowanych jednostek typu River. Okręt został zwodowany 17 lipca 1943 roku w stoczni Morton Engineering and Dry Dock Company w Québec, a do służby w Royal Canadian Navy wszedł 7 grudnia 1943 roku z numerem burtowym K329. Podczas działań wojennych HMCS „Valleyfield” uczestniczył w eskorcie czterech konwojów. Jednostka została zatopiona 7 maja 1944 roku, storpedowana przez niemieckiego U-Boota U-548 nieopodal St. John’s.

Projekt i budowa

Projekt okrętu powstał na skutek konieczności budowy jednostek eskortowych przeznaczonych do ochrony konwojów o lepszych parametrach od korwet typu Flower, budowanych masowo w początkowym okresie II wojny światowej[1]. Bazując na rozwiązaniach konstrukcyjnych tych ostatnich, inżynier William Reed zaprojektował jednostki znacznie dłuższe, szersze, wyposażone w siłownię o większej mocy z dwiema śrubami (lecz nadal była to maszyna parowa, znacznie tańsza od nowocześniejszych turbin parowych), co w konsekwencji spowodowało wzrost zasięgu, dzielności morskiej, prędkości i ilości przenoszonego uzbrojenia[1][2]. Wykorzystanie cywilnych metod budowy i podzespołów dało możliwość masowej i taniej produkcji okrętów nawet w małych stoczniach, w wyniku czego powstało aż 135 fregat typu River[1]. Nowy typ jednostki zwalczania okrętów podwodnych był pierwszym, który został sklasyfikowany jako fregata[2].

HMCS[a] „Valleyfield” zbudowany został w stoczni Morton Engineering and Dry Dock Company w Québec[3][4]. Stępkę okrętu położono 30 listopada 1942 roku, a zwodowany został 17 lipca 1943 roku[5][6][b].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był oceaniczną fregatą, przeznaczoną głównie do zwalczania okrętów podwodnych[7]. Długość całkowita wynosiła 91,8 metra (86,3 metra między pionami), szerokość 11,2 metra i zanurzenie maksymalne 3,89 metra[5][7]. Wyporność standardowa wynosiła pomiędzy 1310 a 1460 ton, zaś pełna 1920–2180 ton[5][7]. Okręt napędzany był przez dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 5500 KM, do których parę dostarczały dwa trójwalczakowe kotły Admiralicji[5][7]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 20 węzłów[5][7]. Okręt zabierał maksymalnie zapas 646 ton mazutu, co zapewniało zasięg wynoszący 7200 Mm przy prędkości 12 węzłów (lub 5400 Mm przy prędkości 15 węzłów)[5][8].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z dwóch pojedynczych dział uniwersalnych kal. 102 mm (4 cale) QF HA Mark XIX L/40[5][7]. Uzbrojenie przeciwlotnicze składało się z 4–6 pojedynczych działek automatycznych Oerlikon kal. 20 mm L/70 Mark II/IV[5]. Broń ZOP stanowiły: miotacz Hedgehog oraz osiem miotaczy i dwie zrzutnie bomb głębinowych (z łącznym zapasem do 150 bg)[5]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radary Typ 271 lub 272, 291 oraz sonary[5].

Załoga okrętu składała się z 140 oficerów, podoficerów i marynarzy[5][7][c].

Służba

Okręt wszedł do służby w Royal Canadian Navy 7 grudnia 1943 roku, otrzymując numer taktyczny K329[4][6]. Podczas wojny jednostka uczestniczyła w eskorcie czterech konwojów: XB-96 (luty 1944 roku), SC-154 (marzec), ONS-32 (marzec – kwiecień) i ON-234 (kwiecień – maj)[9].

HMCS „Valleyfield”, płynący w eskorcie konwoju ON-234, został zatopiony rankiem 7 maja 1944 roku nieopodal St. John’s na pozycji 46°03′N 52°24′W/46,050000 -52,400000, trafiony torpedą akustyczną T-V Zaunkönig I wystrzeloną przez niemieckiego U-Boota U-548[10][11]. Przełamany na pół okręt zatonął w kilka minut, a w katastrofie zginęło 125 członków załogi (korwety z Grupy Eskortowej C-1 uratowały jedynie 38 rozbitków)[12].

Uwagi

  1. ↑ HMCS – His/Her Majesty’s Canadian Ship – Kanadyjski Okręt Jego/Jej Królewskiej Mości.
  2. ↑ Identyczną datę wodowania zamieszcza Gardiner i Chesneau 1980 ↓, s. 59, natomiast Lenton 1974 ↓, s. 51 i Colledge i Warlow 2006 ↓, s. 368 podają, że okręt został zwodowany 7 lipca 1943 roku.
  3. ↑ Borowiak 2013 ↓, s. 341 podaje, że załoga liczyła między 114 a 141 osób.

Przypisy

  1. ↑ a b c Borowiak 2013 ↓, s. 340.
  2. ↑ a b Jackson 2001 ↓, s. 276.
  3. ↑ Gardiner i Chesneau 1980 ↓, s. 59.
  4. ↑ a b Lenton 1974 ↓, s. 51.
  5. ↑ a b c d e f g h i j k Gogin 2018C ↓.
  6. ↑ a b Friedman 2012 ↓, s. 571.
  7. ↑ a b c d e f g Gardiner i Chesneau 1980 ↓, s. 58.
  8. ↑ Borowiak 2013 ↓, s. 341.
  9. ↑ Kindell 2011 ↓.
  10. ↑ Colledge i Warlow 2006 ↓, s. 368.
  11. ↑ Borowiak i Kasperski 2018 ↓, s. 325, 490.
  12. ↑ Borowiak i Kasperski 2018 ↓, s. 325.

Bibliografia

  • Mariusz Borowiak, Tadeusz Kasperski: U-Booty typu IX. Oceaniczna broń podwodna Hitlera. Oświęcim: Napoleon V, 2018. ISBN 978-83-7889-612-8.
  • Mariusz Borowiak: Zabójcy U-Bootów. Bitwa o Atlantyk 1939-1945. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Alma-Press, 2013. ISBN 978-83-7020-471-6.
  • J.J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy: The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy. London: Chatham Publishing, 2006. ISBN 978-1-86176-281-8. (ang.).
  • Norman Friedman: British Destroyers and Frigates: The Second World War and After. Barnsley: Seaforth Publishing, 2012. ISBN 978-184832-015-4. (ang.).
  • Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
  • Ivan Gogin: early River frigates (1943, 1943-1944/1944). Navypedia. [dostęp 2018-07-17]. (ang.).
  • Ivan Gogin: "RIVER" (British- and early Canadian-built) frigates (1942 - 1944). Navypedia. [dostęp 2018-07-17]. (ang.).
  • Robert Jackson: Niszczyciele, fregaty i korwety. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2001. ISBN 83-1109-273-7.
  • Don Kindell: Convoy Escort Movements of Royal and Dominion Navy Vessels - RIVER-CLASS FRIGATES, Part 6 of 6, Royal Canadian & Allied Navies. Naval History Homepage, 2011. [dostęp 2018-07-17]. (ang.).
  • H.T. Lenton: British Escort Ships. New York: Arco Publishing Company, Inc., 1974. ISBN 0-668-03507-2. (ang.).

Media użyte na tej stronie