HMNZS Waiho
| ||
 Trałowiec typu Castle w służbie brytyjskiej | ||
| Klasa | trałowiec | |
|---|---|---|
| Typ | Castle | |
| Historia | ||
| Stocznia | Stevenson & Cook, Dunedin | |
| Wodowanie | 19 lutego 1944 | |
 Royal New Zealand Navy | ||
| Wejście do służby | 3 czerwca 1944 | |
| Wycofanie ze służby | 1946 | |
| Dane taktyczno-techniczne | ||
| Wyporność | standardowa: 447 ton pełna: 635 t | |
| Długość | 38,1 metra między pionami | |
| Szerokość | 7,16 m | |
| Zanurzenie | 4,27 m | |
| Napęd | ||
| 1 maszyna parowa potrójnego rozprężania o mocy 480 KM 1 kocioł, 1 śruba | ||
| Prędkość | 10 węzłów | |
| Uzbrojenie | ||
| 1 działo kal. 76 mm 1 działko plot. kal. 20 mm 1 mbg (4 bomby głębinowe) | ||
| Wyposażenie | ||
| trały | ||
| Załoga | 42 | |
HMNZS Waiho – nowozelandzki trałowiec z okresu II wojny światowej, jedna z trzynastu zbudowanych jednostek typu Castle. Okręt został zwodowany 19 lutego 1944 roku w stoczni Stevenson & Cook w Dunedin, a w skład Royal New Zealand Navy wszedł w czerwcu 1944 roku. Jednostkę wycofano ze służby w 1946 roku.
Projekt i budowa
Konstrukcja okrętu oparta była na projekcie brytyjskich trałowców typu Castle, budowanych masowo z okresie I wojny światowej[1][2]. Z planowanych siedemnastu jednostek tego typu ukończono trzynaście, z kadłubem o drewnianym poszyciu wykonanym z agatisa, z zastosowaniem metalowych wręg[3].
HMNZS[a] „Waiho” został zwodowany 19 lutego 1944 roku w stoczni Stevenson & Cook w Dunedin, a do służby w Marynarce Wojennej wszedł 3 czerwca 1944 roku[2][3].
Dane taktyczno-techniczne
Długość między pionami okrętu wynosiła 38,1 metra, szerokość 7,16 metra i maksymalne zanurzenie 4,27 metra[1][2]. Wyporność standardowa wynosiła 447 ton, zaś pełna 635 ton[1][4]. Okręt napędzany był przez maszynę parową potrójnego rozprężania o mocy 480 KM, do której parę dostarczał jeden cylindryczny kocioł, opalany węglem[1][3]. Prędkość maksymalna napędzanej jedną śrubą jednostki wynosiła 10 węzłów[1][5].
Uzbrojenie artyleryjskie składało się z pojedynczego 12-funtowego działa uniwersalnego kalibru 76 mm (3 cale) QF HA L/40[1][2]. Małokalibrową broń przeciwlotniczą stanowiło pojedyncze działko automatyczne Oerlikon kal. 20 mm L/70[1][2][b]. Do zwalczania okrętów podwodnych służył miotacz bomb głębinowych z zapasem czterech bomb[1][2]. Wyposażenie przeciwminowe stanowiły trały morskie[2].
Załoga okrętu składała się z 42 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2][c].
Służba
„Waiho” pełnił służbę w RNZN zaledwie dwa lata, oznaczony początkowo znakiem burtowym T34, zmienionym następnie na T403[2]. Z listy floty spisano go w 1946 roku i następnie sprzedano sektorowi rybołówstwa[2][3].
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: 1980, s. 67.
- ↑ a b c d e f Ross Gillett: Australian & New Zealand warships, 1914-1945. Sydney: Doubleday Australia, 1983, s. 305.
- ↑ Antony Preston (red.): Jane’s Fighting Ships of World War II. London: Studio Editions, 1989, s. 95.
- ↑ Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999, s. 531.
Bibliografia
- Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.)
- Ross Gillett: Australian & New Zealand warships, 1914-1945. Sydney: Doubleday Australia, 1983. ISBN 0-86824-095-8. (ang.)
- Ivan Gogin: HINAU armed trawlers (1941-1944) (ang.). Navypedia. [dostęp 2017-06-20].
- Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999. ISBN 83-902554-7-2.
- Antony Preston (red.): Jane’s Fighting Ships of World War II. London: Studio Editions, 1989. ISBN 1-85170-194-X. (ang.)
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Naval Ensign of New Zealand
Photograph of British naval trawler HMT Swansea Castle.