HMS Axford

HMS Axford (P3103)
Ilustracja
Jednostka bliźniacza „Axforda” – „Droxford”
Klasaokręt patrolowy
TypFord
Historia
StoczniaSimons, Renfrew
Wodowanie30 września 1954
 Royal Navy
NazwaHMS „Axford”
Wejście do służby1954
 Nigeria
Nazwa„Kaduna”
Wejście do służbywrzesień 1966
Wycofanie ze służby1975
Dane taktyczno-techniczne
Wypornośćstandardowa: 120 ton
pełna: 160 t
Długość35,7 metra całkowita
33,5 m między pionami
Szerokość6,1 m
Zanurzenie1,5 m
Napęd
3 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 1200 KM
3 śruby
Prędkość18 węzłów
Sensory
radar Typ 978
sonar Typ 144
Uzbrojenie
1 działko plot. kal. 40 mm
2 mbg, 2 zrzutnie bg
Załoga19

HMS Axford (P3103) – brytyjski okręt patrolowy z okresu zimnej wojny, jedna z dwudziestu jednostek typu Ford. Okręt został zwodowany 30 września 1954 roku w stoczni Simons w Renfrew i w tym samym roku rozpoczął służbę w Royal Navy. W 1966 roku jednostka została zakupiona przez Nigerię i pod nazwą „Kaduna” weszła w skład Marynarki Wojennej tego państwa we wrześniu 1966 roku. Okręt został skreślony z listy floty w 1975 roku.

Projekt i budowa

Okręty patrolowe typu Ford zostały zaprojektowane przez W.J. Holta w celu zastąpienia używanych podczas II wojny światowej niewielkich patrolowców typu HDML[1]. Jednostki planowano wyposażyć w jednolufową wersję miotacza Squid, jednak broń ta ostatecznie nie powstała i na pokładzie umieszczono tradycyjne miotacze i zrzutnie bomb głębinowych[1]. Okręty miały charakterystyczny wygląd dzięki umieszczonym obok siebie dwóm kominom[1].

HMS[a] „Axford” zamówiony został 3 maja 1951 roku w stoczni Simons w Renfrew[1][2]. Okręt został zwodowany 30 września 1954 roku[1][3] i w tym samym roku przyjęty do służby w Royal Navy[1]. Jednostka otrzymała numer taktyczny P3103[1][2].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był dużym, przybrzeżnym patrolowcem, przeznaczonym do zwalczania okrętów podwodnych[1][2]. Długość całkowita wynosiła 35,7 metra (33,5 m między pionami), szerokość 6,1 metra i zanurzenie 1,5 metra[1][2]. Wyporność standardowa wynosiła 120 ton, zaś pełna 160 ton[1][2]. Okręt napędzany był przez trzy silniki wysokoprężne: dwa 12-cylindrowe Davey-Paxman o łącznej mocy 1100 koni mechanicznych (KM), napędzające zewnętrzne śruby oraz silnik marszowy Foden o mocy 100 KM, poruszający środkową śrubą[1][2]. Maksymalna prędkość okrętu wynosiła 18 węzłów, zaś ekonomiczna (marszowa) 8 węzłów[1][2]. Okręt zabierał 23 tony paliwa[1][4].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z pojedynczego działka Bofors kal. 40 mm L/60 Mark 7[1][2]. Broń ZOP stanowiły dwa miotacze i dwie zrzutnie bomb głębinowych[1][2]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało sonar Typ 144 oraz radar Typ 978[1].

Załoga okrętu składała się z 19 oficerów, podoficerów i marynarzy[1].

Służba

Po 12 latach służby w Royal Navy, 1 lipca 1966 roku jednostka została zakupiona przez Nigerię (wraz z bliźniaczymi HMS „Hinksford” i „Montford”)[4][5]. Okręt pozbawiono sonaru oraz zdemontowano miotacze i zrzutnie bomb głębinowych, w zamian instalując dwa pojedyncze działka automatyczne Oerlikon kal. 20 mm L/70 Mark 7[4]. 9 września 1966 roku w Devonport jednostka pod nazwą „Kaduna” została przyjęta w skład Marynarki Wojennej Nigerii[3][5]. Podczas służby pod nigeryjską banderą załoga jednostki liczyła 26 osób[4][5]. Okręt został skreślony listy floty w 1975 roku[3][4][b].

Uwagi

  1. ↑ HMS – His/Her Majesty’s Ship – Okręt Jego/Jej Królewskiej Mości.
  2. ↑ Według Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995 okręt wycofano w 1965 roku[6].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Ivan Gogin: "FORD" seaward defense boats (SHALFORD) (1953 - 1957) (ang.). Navypedia. [dostęp 2017-05-19].
  2. ↑ a b c d e f g h i Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: 1996, s. 536.
  3. ↑ a b c J.J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy: The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy. London: 2006, s. 27.
  4. ↑ a b c d e Ivan Gogin: BENIN seaward defence boats (1961, 1953-1957/1966-1969) (ang.). Navypedia. [dostęp 2017-05-19].
  5. ↑ a b c John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1974-75. New York: Franklin Watts, 1974, s. 243.
  6. ↑ Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: 1996, s. 289.

Bibliografia

  • J.J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy: The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy. London: Chatham Publishing, 2006. ISBN 978-1-86176-281-8. (ang.)
  • Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.)
  • Ivan Gogin: BENIN seaward defence boats (1961, 1953-1957/1966-1969) (ang.). Navypedia. [dostęp 2017-05-19].
  • Ivan Gogin: "FORD" seaward defense boats (SHALFORD) (1953 - 1957) (ang.). Navypedia. [dostęp 2017-05-19].
  • John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1974-75. New York: Franklin Watts, 1974. ISBN 0-531-02743-0. (ang.)
Okręty patrolowe typu Ford
Royal Navy
  • „Shalford”
  • „Aberford”
  • „Axford”
  • „Beckford”
  • „Brayford”
  • „Bryansford”
  • „Camberford”
  • „Desford”
  • „Greatford”
  • „Gifford”
  • „Droxford”
  • „Mayford”
  • „Hinksford”
  • „Ickford”
  • „Dubford”
  • „Glassford”
  • „Kingsford”
  • „Marlingford”
  • „Tilford”
  • „Montford”
Kenia
  • „Nyati”
Sri Lanka
  • „Kotiya”
Nigeria
Biafra
  • „Vigilance”
South African Navy
  • „Gelderland”
  • „Nautilus”

Media użyte na tej stronie

Droxford 1975 @ Gt Harbour Greenock.jpg
Autor: Wee Jack Russell, Licencja: CC BY-SA 3.0
Phot taken at Gt Harbour, Greenock, at our resident berth.
Naval Ensign of Nigeria (1960–1998).svg
Naval Ensign of Nigeria, 1960-1998