HMS Challenger (1858)

HMS Challenger
HMS „Challenger”
Klasa	korweta
Typ	Pearl
Historia
Stocznia	Woolwich Dockyard
Początek budowy	31 marca 1855
Położenie stępki	3 października 1855
Wodowanie	5 lutego 1858
Royal Navy
Wejście do służby	10 września 1858
Wycofanie ze służby	1878
Los okrętu	zezłomowany 1921
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	2137 długich ton
Długość	68,7 m (całkowita) 61,0 m (pokład działowy)
Szerokość	12,3 m
Zanurzenie	5,3 m (dziób) 5,7 m (rufa)
Materiał kadłuba	drewno
Napęd
ożaglowanie (fregata), silnik parowy o mocy 1450 ihp, 1 śruba
Prędkość	10,7 węzłów (przy użyciu silnika)
Uzbrojenie
20 armat 10-calowych, 1 armata 20-calowa

HMS Challenger – XIX-wieczna brytyjska korweta parowo-żaglowa typu Pearl, służąca w Royal Navy w latach 1858-1878. Okręt uczestniczył w trwającej w latach 1872-1876 wyprawie badawczej dookoła świata, uznawanej za pierwszą wyprawę oceanograficzną w historii. Podczas wyprawy, kierowanej przez Johna Murraya i Charlesa Wyville'a Thomsona, odkryty został m.in. Grzbiet Śródatlantycki oraz Rów Mariański^[1].

Okręt zbudowany został w stoczni Woolwich Dockyard, nieopodal Londynu. Jego budowa kosztowała 76 272 funty.

Na cześć okrętu nazwana została Głębia Challengera, będąca najniżej położonym zbadanym miejscem na Ziemi, a także amerykański wahadłowiec kosmiczny Challenger^[2].

Przypisy

Bibliografia

• David Lyon, Rif Winfield: The Sail and Steam Navy List: All the Ships of the Royal Navy 1815–1889. Londyn: Chatham Publishing, 2004, s. 209. ISBN 1-86176-032-9.