HMS Cygnet (1931)

HMS „Cygnet”

„St Laurent”, 20 sierpnia 1941 r.
Klasa	niszczyciel
Typ	C
Historia
Stocznia	Vickers-Armstrongs, Barrow numer stoczniowy: 667
Początek budowy	zamówiony 9 lipca 1930
Położenie stępki	1 grudnia 1930
Wodowanie	29 września 1931
Royal Navy
Nazwa	HMS „Cygnet”
Wejście do służby	ukończony 1 kwietnia 1932
Wycofanie ze służby	30 września 1936
Royal Canadian Navy
Nazwa	HMCS „St. Laurent”
Wejście do służby	17 lutego 1937
Wycofanie ze służby	10 października 1945
Los okrętu	złomowany w 1947
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	1375 długich ton (1397 t) (standardowa) 1865 długich ton (1895 t) (pełna)
Długość	100,3 m
Szerokość	10,1 m
Zanurzenie	3,8 m
Napęd
36 000 shp (27 000 kW) 2 śruby 2 turbiny parowe Parsonsa 3 zestawy kotłów Admiralicji
Prędkość	36 węzłów
Zasięg	5500 mil morskich przy prędkości 15 węzłów
Uzbrojenie
4 × 120 mm 1 × 76 mm plot. 2 × 40 mm plot. 8 wyrzutni torped (2 x IV) kal. 533 mm bomby głębinowe
Załoga	145

HMS Cygnet – niszczyciel typu C. Został zbudowany dla Royal Navy na początku lat 30 XX wieku. Okręt pełnił służbę w Home Fleet, czasowo służył na Morzu Czerwonym i Oceanie Indyjskim w czasie kryzysu abisyńskiego w latach 1935-1936. Jednostkę sprzedano Royal Canadian Navy w 1937 roku i przemianowano na HMCS St. Laurent. W czasie II wojny światowej wypełniał zadania eskorty konwojów na Atlantyku, patroli ZOP w czasie inwazji na Normandię i pełnił rolę transportowca powracających do Kanady żołnierzy po zakończeniu II wojny światowej. Wycofany ze służby pod koniec 1945 roku i zezłomowany w roku 1947. Uczestniczył w zatopieniu dwóch niemieckich okrętów podwodnych.

Projekt i budowa

„Cygnet” miał wyporność standardową 1375 długich ton (1397 t). Długość całkowita wynosiła 100,3 m, szerokość 10,1 m, a zanurzenie 3,8 m. Napęd stanowiły przekładniowe turbiny parowe Parsonsa napędzające dwie śruby napędowe. Układ ten generował razem moc 36 000 shp i rozpędzał okręt do prędkości maksymalnej 36 węzłów. Parę dla turbin zapewniały trzy zestawy kotłów Admiralicji. Zapas paliwa płynnego wynosił 473 długie tony (481 t), co zapewniało okrętowi zasięg 5500 mil morskich przy prędkości 15 węzłów. Załoga okrętu składała się z 145 oficerów i marynarzy^[1].

Okręt był wyposażony w 4 działa kal. 120 mm na pojedynczych podstawach (oznaczenia 'A', 'B', 'X' i 'Y' w kierunku od dziobu do rufy). Do zwalczania celów powietrznych jednostkę wyposażono w jedną armatę kal. 76 mm umieszczoną pomiędzy kominami oraz dwie armaty kal. 40 mm. Działo kal. 76 mm zostało usunięte w 1936 roku, a w jej miejsce przeniesiono działa kal. 40 mm. Okręt był uzbrojony w dwie poczwórne wyrzutnie torped kal. 533 mm^[2]. Na pokładzie zamontowano także trzy zrzutnie bomb głębinowych, każda z zapasem dwóch bomb. Po rozpoczęciu II wojny światowej zapas zwiększono do 33 bomb i zamontowano wyrzutnie bomb głębinowych^[3].

„Cygnet” został zamówiony 15 lipca 1930 roku jako część 1929 Naval Programme. Stępkę położono 1 grudnia 1930 roku w stoczni Vickers-Armstrongs w Barrow-in-Furness. Zwodowano go 29 września 1931 roku^[4], budowę ukończono 1 kwietnia 1932 roku^[4]. Był czternastym okrętem noszącym tę nazwę^[5].

Przypisy

Bibliografia

• J.J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy: The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy (Rev. ed.).. London: Chatham Publishing, (2006) [1969]. ISBN 978-1-86176-281-8. OCLC 67375475. (ang.).
• John English: Amazon to Ivanhoe: British Standard Destroyers of the 1930s. Kendal, England: World Ship Society, 1993. ISBN 0-905617-64-9. (ang.).
• Norman Friedman: British Destroyers From Earliest Days to the Second World War. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 2009. ISBN 978-1-59114-081-8. (ang.).
• H.T. Lenton: British & Commonwealth Warships of the Second World War. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 1998. ISBN 1-55750-048-7. (ang.).
• M.J. Whitley: Destroyers of World War 2. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 1988. ISBN 0-87021-326-1. (ang.).