HMS E12
 HMS E18 bliźniaczy do E12 | |
| Historia | |
| Stocznia | HM Dockyard Chatham, Chatham |
|---|---|
| Położenie stępki | 16 grudnia 1912[1] |
| Wodowanie | 5 września 1914[1] |
 Royal Navy | |
| Wejście do służby | 14 października 1914[2] |
| Wycofanie ze służby | 7 marca 1921 |
| Los okrętu | sprzedany na Malcie |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | 678 ton (wynurzony), |
| Długość | 55 metrów |
| Zanurzenie | 4,6 metra |
| Napęd | |
| dwa spalinowe silniki diesla 1600 KM, dwa silniki elektryczne 840 KM | |
| Prędkość | 15,25 węzłów na powierzchni |
| Zasięg | 5600 km przy 10 węzłach |
| Uzbrojenie | |
| pięć wyrzutni torpedowych 450 mm | |
| Wyposażenie | |
| działko 76 mm | |
| Załoga | 30 |
HMS E12 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1912–1914 w HM Dockyard Chatham[2], Chatham kosztem 101 900 funtów. Okręt został wodowany 5 września 1914 r. i rozpoczął służbę w Royal Navy 14 października 1914 roku. Pierwszym dowódcą był Lt. Cdr. K. M. Bruce. Po rozpoczęciu służby w Royal Navy okręt został przydzielony do o Ósmej Flotylli Okrętów Podwodnych (8th Submarine Flotilla), stacjonującej w Harwich. W 1914 roku jednostka odbywała patrole w rejonie Morza Północnego. W 1915 okręt został skierowany do działań wojennych na Morzu Marmara, aby uczestniczyć w operacjach w Cieśninie Dardanelskiej pod dowództwem Lt. Cdr. K. M. Brucea, a później Lt. F. A. Williams-Freemana.
Na przełomie października i listopada 1915 roku pod dowództwem Lt. Brucea okręt pobił rekord w długości patrolu, przebywając poza portem przez 40 dni. Jednostka wpadła w sieci przeciw okrętom podwodnym. Na pewien czas jej stery zostały uszkodzone i zeszła na głębokość 245 stóp. Była to największa wówczas osiągnięta głębokość przez brytyjską łódź podwodną. W krótkim czasie usterkę udało się naprawić i okręt wyszedł na powierzchnię, gdzie dostał się pod ogień baterii nabrzeżnych. W lecie 1916 roku E12 stacjonował na Malcie przydzielony do Flotylli Med Okrętów Podwodnych (Med Submarine Flotilla) pod dowództwem Cdr. K. M. Brucea[3].
Po zakończeniu działań wojennych okręt pozostał na Malcie i 7 marca 1921 roku został sprzedany.
Przypisy
Bibliografia
- Robert Hutchinson: Jane’s Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 44. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.)
- Innes McCartney: British Submarines of World War I. Oxford: Osprey Publishing Ltd., 2008. ISBN 978-1-84603-334-6. (ang.)
Linki zewnętrzne
- Okręty podwodne typu E. battleships-cruisers.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. na stronie internetowej Battlecruisers.co.uk
- E Class Coastal Submarine
Media użyte na tej stronie
HMS E18 after passing through the Oresund in September 1915. Taken from the Royal Navy Submarine Museum photographic collection. Photograph also reproduced in (among others) Baltic assignment : British Submariners in Russia 1914-1919, Michael Wilson. 1985. Original photographer not known, nor is date of original publication.
