HMS E31
 HMS E20 bliźniaczy do E31 | |
| Typ | |
|---|---|
| Historia | |
| Stocznia | Scotts Shipbuilding and Engineering Company, Greenock |
| Położenie stępki | 1 grudnia 1914 |
| Wodowanie | 23 sierpnia 1915 |
 Royal Navy | |
| Wejście do służby | 27 grudnia 1915 |
| Wycofanie ze służby | 6 września 1922 |
| Los okrętu | sprzedany |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | 673 tony (wynurzony), |
| Długość | 55 metrów |
| Zanurzenie | 4,6 metra |
| Napęd | |
| dwa spalinowe silniki diesla 1600 KM, dwa silniki elektryczne 840 KM | |
| Prędkość | 15,25 węzłów na powierzchni |
| Zasięg | 5600 km przy 10 węzłach |
| Uzbrojenie | |
| pięć wyrzutni torpedowych 450 mm | |
| Wyposażenie | |
| działko 76 mm | |
| Załoga | 31 |
HMS E31 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1914–1915 w Scotts Shipbuilding and Engineering Company, Greenock. Okręt został wodowany 23 sierpnia 1915 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 27 grudnia 1915 roku pod dowództwem Lt. Cdr. Ferdinanda E. B. Feilmana. Okręt został przydzielony do 8 Flotylli Okrętów Podwodnych w Harwich tworzącej trzon brytyjskiej floty podwodnej.
W 1916 roku wszedł w skład 9 Flotylli Okrętów Podwodnych stacjonującej w Harwich[1]. 4 maja 1916 roku w czasie wspólnego patrolu z okrętem-bazą wodnosamolotów HMS „Engadine” na Morzu Północnym w celu przechwycenia sterowców Zeppelin startujących z bazy w Tønder na terytorium Danii zestrzelił niemiecki sterowiec LZ 32. 1916 rok był okresem największej aktywności niemieckich sterowców, które w grupach po kilka maszyn dokonywały nalotów w celu bombardowania Londynu oraz innych miast przemysłowych w południowo-wschodniej Anglii. Załoga E31 obserwowała manewry LZ 32, który po lekkim trafieniu przez ogień z krążowników lekkich HMS „Galatea” oraz HMS „Phaeton” obniżył swój lot i znalazł się w zasięgu działań okrętu E31, który po wynurzeniu ostrzelał sterowiec powodując jego zestrzelenie. Siedmiu członków załogi sterowca zostało uratowanych przez załogę E31.
Po zakończeniu działań wojennych okręt stacjonował w Harwich. 6 września 1922 został sprzedany firmie Young w Sunderland[2].
Przypisy
- ↑ Disposition of RN submarines, 1916 (ang.). W: "Naval Staff Monographs, 1916" i "Nominal List of Officers Serving in Submarines, revised to 1 Sept 1916" [on-line]. 31 października 1999. [dostęp 2013-01-17].
- ↑ J. J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy, The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy from the 15th Century to the Present. Casemate / Greenhill, 2010, s. 107. ISBN 978-1935149071. (ang.)
Bibliografia
- Robert Hutchinson: Jane's Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 44. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.)
- Innes McCartney: British Submarines of World War I. Oxford: Osprey Publishing Ltd., 2008. ISBN 978-1-84603-334-6. (ang.)
- J. J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy, The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy from the 15th Century to the Present. Londyn: Chatham Publishing Ltd., 2006. ISBN 1-86176-281-X. (ang.)
Linki zewnętrzne
- Okręty podwodne typu E. battleships-cruisers.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. na stronie internetowej Battlecruisers.co.uk
- HMS E31, Submarines Association, Barrow-in-Furness Branch
- E Class Coastal Submarine
Media użyte na tej stronie
HMS E20, one victim of SM UB-14, commanded by Oberleutnant zur See Heino von Heimburg
