HMS E9
 HMS E18 bliźniaczy do E9 | |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki | 1 czerwca 1912 |
| Wodowanie | 29 listopada 1913 |
 Royal Navy | |
| Wejście do służby | 18 czerwca 1914 |
| Wycofanie ze służby | 3 kwietnia 1918 |
| Los okrętu | samozatopienie |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | 678 ton (wynurzony), |
| Długość | 55 metrów |
| Zanurzenie | 4,6 metra |
| Napęd | |
| dwa spalinowe silniki diesla 1600 KM, dwa silniki elektryczne 840 KM | |
| Prędkość | 15,25 węzła na powierzchni |
| Zasięg | 5600 km przy 10 węzłach |
| Uzbrojenie | |
| 1 działo 76 mm 5 wyrzutni torpedowych 450 mm | |
| Załoga | 30 |
HMS E9 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1912–1914 w HM Dockyard Chatham, Chatham kosztem 101 900 funtów. Okręt został wodowany 29 listopada 1913 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 16 czerwca 1914.
W 1914 roku E9 stacjonował w Portsmouth, przydzielony do Drugiej Flotylli Okrętów Podwodnych (2nd Submarine Flotilla), pod dowództwem Lt. Cdr. Maxa K. Hortona[1]. 18 września 1914 roku dowodzony przez Hortona okręt storpedował niemiecki lekki krążownik SMS Hela około 6 mil na południowy wschód od Helgolandu. Był to pierwszy niemiecki okręt zatopiony przez brytyjski okręt podwodny.
Trzy tygodnie później, 6 października E9 zatopił niemiecki niszczyciel SMS S 116 u ujścia do rzeki Elms. Za zatopienie tych dwóch niemieckich okrętów dowódca Max Horton został odznaczony Distinguished Service Order.
W październiku 1914 roku wraz z HMS E1 oraz HMS E11 przedarł się na Morze Bałtyckie, aby być podstawą tworzonej Baltic Flotilla stacjonującej w Tallinnie. W styczniu 1916 roku dowódca Horton został zastąpiony przez Lt. Cdr. Huberta Vaughan Jonesa.
Po podpisaniu układu pokojowego pomiędzy Rosją a Cesarstwem Niemieckim, w czasie wojny domowej w Finlandii, siły niemieckie - Ostsee-Division wylądowały w Hanko i w błyskawicznym tempie dotarły do Helsinek. Stacjonujące w obrębie Zatoki Fińskiej brytyjskie okręty podwodne zostały odcięte. Aby nie oddać okrętu w ręce wroga, załoga zatopiła E9 około 1,5 mili od latarni morskiej Grohara, u wejścia do portu w Helsinkach[2][a].
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Robert Hutchinson: Jane's Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 44. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.)
- Innes McCartney: British Submarines of World War I. Oxford: Osprey Publishing Ltd., 2008. ISBN 978-1-84603-334-6. (ang.)
Linki zewnętrzne
- Okręty podwodne typu E. battleships-cruisers.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. na stronie internetowej Battlecruisers.co.uk
- HMS E9, Submarines Association, Barrow-in-Furness Branch
- E Class Coastal Submarine
Media użyte na tej stronie
HMS E18 after passing through the Oresund in September 1915. Taken from the Royal Navy Submarine Museum photographic collection. Photograph also reproduced in (among others) Baltic assignment : British Submariners in Russia 1914-1919, Michael Wilson. 1985. Original photographer not known, nor is date of original publication.
